GOS ตอนที่ 94 – ยึดตำแหน่งผู้บัญชาการ!
อีกด้านหนึ่ง
กลุ่มโจรสลัดเก็กโคนั้นต่างก็รู้สึกประหลาดใจ พวกมันพร้อมที่จะเตรียมรับมือกับกระสุนปืนใหญ่จากทางเรือรบ แต่หลังจากที่ตั้งท่ารับรอมืออยู่นาน ฝ่ายตรงข้ามกลับยอมยิงมาเสียที
“กัปตัน เรือรบของข้าศึกไม่มีท่าทีว่าจะยิงปืนใหญ่ใส่เราเลย พวกเราควรเปิดฉากยิงปืนใหญ่ใส่พวกมันก่อนดีไหม?”
“รอดูอีกสักพัก ว่าอีกฝ่ายคิดจะทำอะไรกันแน่”
คิ้วของกัปตันกลุ่มโจรสลัดเก็กโคขมวดเข้าหากันด้วยความสงสัย ในจิตใจของเขารู้สึกกระวนกระวายเล็กน้อย แต่ก็ไม่รู้ว่าความกระวนกระวายนี้เกิดขึ้นจากอะไร
ทางเรือรบไม่เปิดฉากยิงปืนใหญ่ ทางฝ่ายเรือโจรสลัดก็เช่นกัน สถานการณ์ในตอนนี้ช่างแปลกประหลาดเสียจริง!
บนเรือรบ
เมื่อเห็นว่าเรือโจรสลัดฝ่ายตรงข้ามไม่เริ่มเปิดฉากยิงปืนใหญ่ สามนาวาเอกและเหล่านาวาโทก็รู้สึกได้ถึงบรรยากาศอันตึงเครียด แม้จะสูดหายใจก็ยังยากลำบาก ถึงระยะเวลาจะผ่านไปเพียงแค่สั้นๆ แต่พวกเขากลับรู้สึกราวกับเวลาผ่านไปเป็นปีๆ!
มันเป็นความรู้สึกที่แม้จะผ่านการสู้รบทางทะเลมาแล้วกว่า 10 ครั้ง ก็ยังไม่รู้สึกกระวนกระวายและหวาดกลัวเท่ากับช่วงเวลานี้!
“ฝายศัตรูก็ไม่คิดที่จะยิงปืนใหญ่เช่นกัน ช่างโชคดีจริงๆ …”
เหล่านาวาเอกเช็ดเช็ดเหงื่ออันเย็บเยียบที่ผุดขึ้นมาบนหน้าผาก และเฝ้ามองเรือทั้งสองลำที่แล่นเข้าหากัน ใกล้เข้ามา ใกล้เข้ามาเรื่อยๆ พวกเขาทำให้เพียงสูดหายใจลึก ก่อนที่จะมองไปยังแผ่นหลังของโรจาแล้วหันมามองหน้ากัน
ในเวลานี้พวกเขาไม่รู้ว่าควรจะเพิกเฉยต่อคำสั่งของโรจาดีหรือไม่ เพราะโรจาไม่แม้แต่จะสั่งยิงปืนใหญ่ซึ่งเป็นข้อปฏิบัติในการทำสงครามทางทะเลที่พวกเขาทำมาโดยตลอด — พวกเขาไม่เข้าใจเลยจริงๆ
“นี่พวกมันก็ไม่ยิงปืนใหญ่มางั้นหรือนี่?”
มือของโรจากำลังคว้าด้ามจับของโฮโนะสึกิอยู่ได้คลายออก เขาเองก็เตรียมตัวที่จะปกป้องเรือรบลำนี้เช่นกัน หากเรือโจรสลัดยิงปืนใหญ่มาเขาจะวาดดาบออกไปต้านทานกระสุนของพวกมัน
แต่ไม่รู้วาทำไมโจรสลัดฝ่ายตรงข้ามถึงไม่เปิดฉากยิงมาเสียที เมื่อเห็นแบบนั้นภายในหัวใจของโรจาก็อดไม่ได้ที่จะหัวเราะออกมาเบาๆ เพราะอย่างไรเสียพวกมันจะยิงกระสุนปืนใหญ่มาหรือไม่ยิงมา สำหรับโรจาแล้วมันก็ไม่ต่างกัน!
ระยะห่างระหว่างเรือทั้งสองลำเริ่มใกล้เข้ามาเรื่อยๆ
200 เมตร
150 เมตร
100 เมตร …
ทั้งสองฝ่ายต่างยังคงไม่มีการเคลื่อนไหวใดๆ บรรยากาศอันเย็นเยียบและน่าอึดอัดเริ่มก่อตัวขึ้น ซึ่งทุกคนต่างรู้ดีว่านี่ความสงบก่อนที่จะเกิดพายุอันรุนแรง!
นาวาเอกที่อยู่ด้านหลังโรจา เมื่อเห็นว่าเรือทั้งสองลำเริ่มแล่นเข้าหากันใกล้ขึ้นเรื่อยๆ บรรยากาศก็เริ่มน่าอึดอัดขึ้นตามมาเรื่อยๆเช่นกัน จนเขาทนต่อไปไม่ไหว จึงตะโกนเรียกสติโรจาอีกครั้ง
“ท่านผู้บัญชาการ พวกเราควร …”
นาวาเอกได้ตัดสินใจแล้วว่า หากโรจายังทำเป็นไม่แยแสอยู่อย่างนี้ต่อไป เขาจะยึดตำแหน่งผู้บังคับบัญชาและควบคุมทุกอย่างแทน เขาไม่สามารถเฝ้าดูการบัญชาการที่ไม่ได้เรื่องอย่างโรจาที่กำลังจะทำให้เรือรบของฐานสาขาที่ 1 พ่ายแพ้รอบที่สอง!
อย่างไรก็ตาม
สิ่งที่ทำให้นาวาเอกรู้สึกอึดอัดใจก็คือ โรจาไม่ตอบอะไรเขากลับมาเลย ที่โรจาทำก็เพียงจ้องมองไปยังเรือโจรสลัดที่อยู่ตรงหน้าด้วยแววตาที่ลึกซึ้ง
“เกือบแล้ว ..”
“เกือบ? เกือบอะไร?”
นาวาเอกอีกสองคนเมื่อได้ยินน้ำเสียงอันลื่นไหลและอ่อนโยนของโรจา พวกเขาก็อดไม่ได้ที่จะหันมามองหน้ากันและกันแล้วถามออกไป
“ระยะโจมตีน่ะ”
โรจาตอบอย่างแผ่วเบา ก่อนที่จะหันกลับมามองนาวาเอกทั้งสามที่อยู่เบื้องหลังแล้วกล่าวว่า
“เตรียมตัวเก็บกวาดซากให้เรียบร้อย”
เก็บกวาดซาก?
ซากอะไร? ซากพวกเราที่กำลังจะถูกฆ่ารึไง??
นาวาเอกทั้งสามไม่ได้ตอบรับคำสั่ง พวกเขาเพียงจ้องมองโรจาด้วยความสงสัย
วินาทีต่อมา จู่ๆ โรจาผู้ซึ่งยืนอยู่เบื้องหน้าของพวกเขาก็เริ่มเคลื่อนไหว!
วิซ—!
พริบตาเดียว ร่างของโรจาก็พลันหายไปจากตำแหน่งเดิมที่ยืนอยู่ ก่อนที่จะปรากฏตัวขึ้นอีกครั้งบนท้องฟ้า พร้อมๆกับโฮโนะสึกิที่ไม่รู้ว่าเขาชักออกมาตั้งแต่เมื่อไหร่อยู่ในมือ
“นี่มัน .. วิชาเก็ปโป?”
“นั่นเขาคิดจะทำอะไร?”
สามนาวาเอก เมื่อเห็นฉากนี้ หัวใจของพวกเขาก็พลันรู้สึกสั่นไหว
ในเวลาเดียวกัน
พวกกลุ่มโจรสลัดเก็กโคก็พบว่าโรจากำลังยืนอยู่บนอากาศเช่นกัน พวกมันต่างเผยให้เห็นถึงความประหลาดใจและความตกตะลึง!
“ดูนั่นสิ! มีทหารเรือกำลัง‘บิน’อยู่บนท้องฟ้า?”
“มันคิดจะทำอะไรของมัน?”
ทั้งกัปตันกลุ่มโจรสลัดเก็กโคและลูกเรือต่างก็เอ่ยขึ้นด้วยความสงสัย
ครู่ต่อมา
เสื้อคลุมของโรจาเบื้องหลังมีคำว่ายุติธรรมก็ได้โบกสะบัดอย่างรุนแรง ตัวเขาในเวลานี้ดูราวกับเป็นเทพพระเจ้าที่กำลังจ้องมองลงไปยังฝูงมด! โฮโนะสึกิในมือถูกยกสูงขึ้นเหนือหัวก่อนที่มันจะถูกสับลงโดยมีเป้าหมายเป็นเรือโจรสลัดที่อยู่ตรงหน้า!
‘หากในมือฉันมีดาบ ทุกสิ่งทุกอย่างจะต้องถูกสะบั้นลงโดยสมบูรณ!’
“เก็ทสึงะ .. เท็นโช!”
ช่วงเวลานั้นเอง
ไม่ว่าจะเป็นทหารเรือบนเรือรบหรือแม้แต่พวกโจรสลัด ต่างก็ได้เห็นฉากที่ไม่มีวันลืมไปชั่วชีวิต!
ทั้งสองกลุ่มต่างเห็นคลื่นพลังที่ก่อตัวขึ้นจนเป็นรูปจันทร์เสี้ยวราวกับจันทร์เสี้ยวจริงๆที่ร่วงหล่นลงมาจากฟากฟ้า ก่อนที่มันจะพุ่งตัดผ่านกลางลำเรือของพวกโจรสลัด
ฟุ่บ—!
พริบตาเดียว ไร้ซึ่งเสียงใดๆ เรือโจรสลัดขนาดใหญ่ได้เกิดรอยตัดอันเรียบเนียนขึ้นกลางลำเรือ ก่อนที่มันจะแยกเรือทั้งลำออกเป็นสองท่อน!
เพียงดาบเดียว!
เรือโจรสลัดขนาดใหญ่ของกลุ่มโจรสลัดเก็กโคก็ถูกคลื่นพลังจากกลางอากาศสะบั้นจนแยกออกจากกัน!
ฟุ้ม ตูม—!
เรือโจรสลัดที่ถูกสะบั้นออกจนเป็นสองท่อนได้พลิกคว่ำลงทะเลทันที พร้อมกับเกิดระรอกคลื่นอันขนาดมหึมากวาดกระจายออกไปทั่วทิศทาง
โจรสลัดบนเรือเมื่อเห็นว่าเรือของพวกมันกำลังจะล่ม ดวงตาของพวกมันก็เบิกโพลงและเผยให้เห็นถึงความพิศวงที่สุดที่เคยเจอมาในชีวิต!
ดวงตาของพวกมันเกือบทั้งหมดเต็มไปด้วยความรู้สึกเหลือเชื่อ
‘นี่เรือของพวกฉัน … ถูกสะบั้นจะแยกออกเป็นสองท่อนด้วยการโจมตีเพียงกระบวนท่าเดียว?’
มันเป็นสิ่งที่น่าทึ่งจนเกินไป หากว่าพวกมันไม่ได้พบเจอกับตัวเองต่อหน้าต่อตา และกำลังพบกับวิกฤตครั้งใหญ่อยู่ในขณะนี้ พวกมันไม่มีทางเชื่อเด็ดขาดว่านี่คือความจริง!
แม้แต่ผู้บัญชาการฐานสาขาที่ 1 คนก่อนก็ยังไม่แข็งแกร่งได้เท่าเสี้ยวหนึ่งของชายคนนี้ นี่พวกมันยังไม่ได้ก้าวเข้าสู่เขตทะเลแกรนไลน์เลย แล้วเหตุใดพวกมันถึงได้พบเจอกับคนที่แข็งแกร่งถึงระดับนี้ได้?
เทียบกันแล้ว ความแข็งแกร่งระหว่างพวกมันและโรจานั้นต่างกันราวกับสวรรค์และโลก!
ในที่สุดพวกโจรสลัดก็รู้เสียทีว่าทำไมเรือรบของกองทัพจึงไม่ได้ยิงกระสุนปืนใหญ่ออกมา เพราะหากมีความแข็งแกร่งถึงระดับนี้ แล้วยังจำเป็นที่จะต้องสิ้นเปลืองกระสุนปืนใหญ่อยู่อีกหรือ?
อีกด้านหนึ่ง
ทหารเรือบนเรือรบต่างพากันอ้าปากค้างด้วยความตกตะลึงจนกรามจนคางหล่นกระแทกกับพื้น! ดวงตาของพวกเขาเบิกกว้าง และไม่มีแม้แต่คนเดียวที่กล่าวอะไรออกมาราวกับว่าพวกเขาได้สิ้นสติไปแล้ว
ความแข็งแกร่งของพลเรือตรีโรจา .. ช่างน่าหวาดหวั่นเป็นอย่างยิ่ง!
พวกเขานั้นมียศเป็นถึงนาวาเอก ซึ่งก็ไม่นับว่าต่ำตมอะไรมากมาย แต่ก็ยังไม่เคยเห็นใครที่แข็งแกร่งขนาดนี้! อย่างไรก็ตามพวกเขาก็เป็นเพียงยศนาวาเอกจากทะเลเวสต์บลู มิใช่ทหารเรือจากเขตทะเลแกรนไลน์ ซึ่งมีระดับความแข็งแกร่งแตกต่างกันไปอย่างสิ้นเชิง
ดาบเดียวสยบเรือทั้งลำได้
นี่มันแข็งแกร่งจนเกือบจะอยู่ในระดับเดียวกับยศพลเรือโทแล้ว! เป็นความแข็งแกร่งที่ฐานสาขาที่ 1 ที่อ่อนแอของพวกเขาไม่สามารถที่จะมีได้!
ในเขตทะเบเวสต์บลู ตำแหน่งสูงสุดคือยศพลเรือตรีที่ดำรงตำแหน่งเป็นผู้บัญชาการฐาน และไม่มีพลเรือโทอยู่ในแต่ละสาขาเลย เพราะความแข็งแกร่งระดับนี้เป็นเรื่องยากมากๆที่พวกเขาจะยอมจมอยู่ในเขตทะเลเวสต์บลู ที่ไม่สามารถปลดปล่อยความแข็งแกร่งของพวกเขาออกมาได้อย่างเต็มที่!
