GOS ตอนที่ 60 – ใครคือโรจา?
วิซ วิซ—!
สโมคเกอร์กับลุจจิเปิดฉากต่อสู้กันทันที
ปัง ปัง ปัง—!
ลุจจิใช้เพียงมือเปล่ารับมือกับอาวุธของสโมคเกอร์ ไม่เพียงแต่ลุจจิจะไม่ตกอยู่ในสถานการณ์เสียเปรียบ ตรงกันข้าม ไม่ว่าจะในเรื่องความว่องไวหรือพละกำลัง! เขากลับเหนือกว่าสโมคเกอร์เสียด้วยซ้ำ
ความว่องไวนั้นเป็นจุดเด่นของผลปีศาจควัน ถ้าหากฝ่ายตรงข้ามมีความว่องไวเหนือกว่าก็เท่ากับว่าสโมคเกอร์ได้พ่ายแพ้ไปแล้ว!
ความชำนาญในการใช้หกวิชาโรคุชิกิของลุจจิทำให้เหล่าเล่าบิงตกอยู่ในความตกตะลึง! ไม่มีใครในค่ายชั้นยอดสามารถใช้วิชาโรคุชิกิได้ถึงระดับนั้น! รวมไปถึงตัวของสโมคเกอร์เองด้วย!
“พลองนี่สร้างจากหินไคโร?”
หลังจากที่ลุจจิรับการโจมตีของสโมคเกอร์มาซักพัก เขาก็รู้ว่าพลองของสโมคเกอร์นั้นแท้จริงแล้วเป็นหินไคโร และด้วยความว่องไวและความแข็งแกร่งของเขาที่เหนือกว่าสโมคเกอร์ ลุจจิจึงฉวยโอกาสแย่งพลองออกจากมือของสโมคเกอร์ได้อย่างง่ายดาย
ตูม–!
หลังจากที่แย่งพลองมาได้ ลุจจิก็เหวี่ยงมันกระแทกเข้าเต็มทรวงอกของสโมคเกอร์ส่งผลให้เขาลอยกระเด็นขึ้นไปบนอากาศพร้อมกับกระอักเลือดออกมาก่อนที่จะร่วงลงกระแทกกับพื้น
สโมคเกอร์พยายามฝืนดิ้นรนลุกขึ้นยืน แต่ตัวเขาในตอนนี้ได้สูญเสียความสามารถในการต่อสู้ไปเสียแล้ว ต่อให้คนที่โง่ที่สุดมาเห็นก็สามารถบอกไดว่าสโมคเกอร์นั้นไม่มีโอกาสชนะในการต่อสู้ครั้งนี้!!
“ไม่จริง! แม้แต่สโมคเกอร์ก็พ่ายแพ้ ?”
“แข็งแกร่งจริงๆ … เจ้าสัตว์ประหลาดนี่มันเป็นใครกัน?”
เมื่อเห็นภาพตรงหน้า เหล่าเล่าบิงในค่ายชั้นยอด อดไม่ได้ที่จะเผยให้เห็นถึงสีหน้าที่เต็มไปด้วยความตื่นตระหนก
ถ้าลุจจิอายุมากกว่าพวกเขามันก็ยังพอยอมรับได้ แต่นี่ลุจจิยังดูอ่อนเยาว์กว่าคนอื่นๆอย่างเห็นได้ชัด!
เขาเป็นเพียงแค่เด็กหนุ่ม! แต่เด็กหนุ่มคนนี้กลับไม่มีใครในค่ายชั้นยอดสามารถเอาชนะได้!
“ดูเหมือนว่าแกจะพึ่งพาพลังจากผลปีศาจมากเกินไป … นี่น่ะหรือความแข็งแกร่งทั้งหมดที่แกมี?”
ลุจจิไม่ได้โจมตีสโมคเกอร์ต่อ เขายังคงยืนอยู่ที่เดิมและจ้องมองไปยังสโมคเกอร์ที่กำลังดิ้นรนลุกขึ้นยืนอย่างยากลำบากพร้อมๆกับเลือดที่กำลังไหลรินออกมาจากปาก ก่อนที่เขาจะเหลือบไปมองเหล่าเล่าบิงที่อยู่รอบๆอย่างรวดเร็ว
“นี่น่ะหรือเล่าบิงที่แข็งแกร่งที่สุดในค่ายชั้นยอด? ช่างอ่อนแอจนน่าผิดหวังจริงๆ”
ลุจจิกล่าวออกมาด้วยน้ำเสียงเย็นยะเยือกพร้อมกับท่าทีไม่แยแส
เมื่อเขาอายุสิบสามปี อาณาจักรหนึ่งภายใต้ความคุ้มครองของรัฐบาลโลกได้ถูกโจรสลัดบุกโจมตี และโจรสลัดได้จับตัวประกันไว้กว่า 500 คนโดยยื่นข้อเสนอแลกเปลี่ยนว่าจะปล่อยตัวประกันไป หากราชายอมสละบัลลังก์ ลุจจิในวัยสิบสามปีจึงถูกส่งไปจัดการเรื่องในครั้งนี้ โดยก่อนการเจรจาจะเริ่มขึ้น ลุจจิก็ลอบเข้าเมืองและสังหารตัวประกันทั้ง 500 คนจนหมดสิ้น! รวมไปถึงพวกโจรสลัดที่ก่อความวุ่นวายก็ล้วนถูกเขาสังหาร!!
สำหรับลุจจิตัวประกันเหล่านั้นช่างอ่อนแอ และคนอ่อนแอไม่มีสิทธิที่จะอยู่รอด!
ในความคิดของลุจจิ ความอ่อนแอนั้นคือบาปมหันต์
รัฐบาลโลกได้ส่งเขามาต่อสู้กับเหล่าเล่าบิงในค่ายชั้นยอด แต่พวกมันกลับอ่อนแอจนเกินไป !
หากไม่ได้รับคำสั่งให้ออมมือ ลุจจิคงฆ่าพวกมันทั้งหมดไปแล้ว!
ในมุมมองของลุจจิเหล่าเล่าบิงที่แสนอ่อนแอนั้นเป็นบาปมหันต์ และไม่มีคุณสมบัติที่จะปกป้องความยุติธรรม!
“บัดซบ!”
“อย่าคิดว่าแกเป็นเพียงคนเดียวที่แข็งแกร่งนะ!”
ลุจจินั้นแข็งแกร่งอย่างไม่ต้องสงสัย แต่คำพูดของเขามันหยิ่งผยองจนเกินไป ทำให้เหล่าเล่าบิงในค่ายชั้นยอดต่างโกรธแค้น จนหลงลืมความหวาดกลัวในจิตใจไปชั่วขณะ
ลุจจิเหลือบไปมองรอบๆก่อนที่จะเค่นเสียงอย่างเย็นชาว่า
“พวกแกทั้งหมดล้วนอ่อนแอ แม้แต่ในตอนนี้พวกแกก็ยังไม่มั่นใจว่าจะสามารถเอาชนะฉันได้ … ใช่มั้ย? ถ้าอย่างนั้นฉันจะให้โอกาสพวกแก — บุกเข้ามาพร้อมๆกันได้เลย!”
“หยิ่งผยองเกินไปแล้ว!!”
เล่าบิงบางคนโกรธจนลุกเป็นไฟ แล้วพุ่งเข้าหาลุจจิทันที
อย่างไรก็ตาม ร่างของพวกเขาก็ถูกเจาะเป็นรูทันทีด้วยวิชา ‘ชิกัน’ ของลุจจิ ส่งผลให้เลือดสาดกระจายไปทั่ว
จากนั้น ก็ได้มีเหล่าเล่าบิงอีกหลายคนที่พุ่งไปสู้กับลุจจิด้วยความโกรธแค้น แต่ภายใต้ความแข็งแกร่งของลุจจิ พวกเขาล้วนไม่มีความสามารถเพียงพอที่จะเป็นคู่ต่อสู้ให้กับเขาได้ ช่องว่างระหว่างลุจจิกับพวกเขานั้นห่างชั้นกันมากเกินไป! จนทำให้พวกเขาถูกโจมตีจนพ่ายแพ้ในกระบวนท่าเดียว
เลือดสาดกระจายไปทั่ว ด้วยความแข็งแกร่งของลุจจิ เหล่าเล่าบิงที่กำลังลุกไหม้ด้วยความโกรธกลับรู้สึกราวกับถูกน้ำเย็นสาดใส่ จนพวกเขาหนาวเหน็บไปถึงขั้วหัวใจ
แข็งแกร่งมาก!
นอกจากโค่นสโมคเกอร์ได้แล้ว ยังสามารถโค่นพวกเขาที่ร่วมมือกันได้อีก — แบบนี้พวกเขาก็ไม่มีโอกาสชนะเลยน่ะสิ!
“มีใครต้องการจะสู้อีกไหม?”
เมื่อเห็นว่าไม่มีใครกล้าขึ้นมาท้าทายเขาอีก ลุจจิก็ส่ายหัวก่อนที่จะสะบัดเลือดออกจากนิ้วมือ
เมื่อหน่วย CP คนอื่นๆเห็นแบบนั้นพวกเขาก็กล่าวออกมาว่า
“ลุจจิ นายจัดการพวกมันด้วยตัวคนเดียวจนหมดเลย .. นี่กะจะไม่ปล่อยให้พวกเราแสดงฝีมือบ้างเลยหรอ?”
“ศูนย์ใหญ่มารีนฟอร์ดเสื่อมโทรมลงอย่างที่คาดไว้ … อย่างไรก็ตาม ดูเหมือนว่าภารกิจในครั้งนี้ของพวกเราจะเสร็จสิ้นแล้ว”
จาบราและคนอื่นๆต่างจ้องมองเหล่าเล่าบิงด้วยความดูถูกเหยียดหยาม ก่อนที่พวกเขาจะส่ายหัวและเตรียมที่จะเดินจากไป
ส่วนลุจจิเหลือบไปมองเหล่าเล่าบิงอีกรอบเพื่อดูว่ามีคนที่ยินดีจะต่อสู้กับเขาอีกรึเปล่า แต่แล้วเขาก็ต้องผิดหวัง
เหล่าเล่าบิงต่างโกรธแค้นจนใบหน้าเปลี่ยนเป็นสีเขียว แต่ฝ่ายตรงข้ามแข็งแกร่งมากเกินไป พวกเขาจึงทำได้เพียงอดกลั้นความโกรธเอาไว้ในจิตใจเท่านั้น!
และในเวลานี้พวกเขาต่างก็คิดถึงโรจา
แม้ว่าในช่วงสามเดือนที่ผ่านมา โรจาจะเอาแต่ฝึกซ้อมคนเดียว และแทบไม่เคยโผล่มาให้พวกเขาเห็นเลย แต่เมื่อสามเดือนก่อน ฉากที่โรจาต่อสู้กับเหลาจีอย่างดุเดือดและสามารถเอาชนะเหลาจี ได้ประทับอยู่ในจิตใจของพวกเขา
“อย่ามาทำอวดดีมากจนเกินไป ถ้าโรจาอยู่ที่นี่ พวกแกจะไม่กล้าอาละวาดแบบนี้!”
ประโยคนี้ทำให้ ลุจจิ จาบรา และคนอื่นๆที่กำลังจะเดินจากไปหยุดชะงักทันที ก่อนที่จะหันกลับมาแล้วกล่าวว่า
“โรจา? ใครคือโรจา?”
…
ณ ป้อมปราการยักษ์ของศูนย์ใหญ่มารีนฟอร์ด
ภายในสนามฝึกซ้อมขนาดเล็กที่เต็มไปด้วยแผ่นโลหะ
“โคกะ”
โรจาถือโฮโนะสึกิอยู่ในมือขณะที่เขากำลังยืนอยู่อย่างเงียบๆ ทันใดนั้นเอง จู่ๆดวงตาของเขาก็เป็นประกาย ก่อนที่ฮาคิเกราะจะปรากฏขึ้นและถูกบีบอัดเข้าไปตรงใบดาบของโฮโนะสึกิอย่างรวดเร็ว
ฟุ้ม—!
จู่ๆใบดาบสีแดงเพลิงของโฮโนะสึกิก็แปรเปลี่ยนกลายเป็นสีดำหมึกและเต็มไปด้วยความมันวาวของโลหะ
โรจาจ้องมองไปยังแผ่นเหล็กที่หนากว่า 10 เซนติเมตร ก่อนที่จะตวัดดาบออกไปอย่างรวดเร็ว!
“เก็ทสึงะ … เท็นโช!”
วูซ—!
คลื่นพลังรูปจันเสี้ยวถูกปลดปล่อยออกมาในพริบตา ก่อนที่มันจะพุ่งทะลุผ่านเหล็กหนากว่า 10 เซนติเมตรได้อย่างง่ายดาย ราวกับว่าแผ่นเหล็กเป็นเพียงคุชิกิ(ต้นไม้เปราะ) แต่คลื่นพลังรูปจันทร์เสี้ยวก็ยังไม่หยุดอยู่แค่นั้น มันยังคงพุ่งออกไปไกลอีกกว่าสิบเมตร แล้วปะทะเข้ากับผนังจนเป็นรอยลึก
“แม้แต่เก็ทสึงะ เท็นโชก็ยังแข็งแกร่งขึ้นได้ด้วยฮาคิ .. ในที่สุดฉันก็สามารถใช้โคกะได้อย่างชำนาญซักที แถมฉันยังฝึกฝนจนความแข็งแกร่งของฮาคิเกราะเพิ่มสูงขึ้นจนถึงขีดจำกัดของร่างกายแล้ว”
“ทุกการโจมตีของฉันรุนแรงขึ้นกว่าเดิมเกือบสามเท่า ฉันไม่รู้ว่าตอนนี้ความแข็งแกร่งของฉันอยู่ในระดับไหน แต่ที่แน่ๆทหารเรือยศพลเรือตรีนั้นไม่น่าจะใช่คู่ต่อสู้ของฉันอีกต่อไป!”
เมื่อมองไปยังผลงานเมื่อครู่ ใบหน้าของโรจาก็เผยให้เห็นถึงความพึงพอใจ
เขาใช้เวลากว่าครึ่งเดือนเพื่อเรียนรู้ฮาคิเกราะ และใช้เวลาเกือบสามเดือนจนในที่สุดเขาก็สามารถฝึกฝนฮาคิเกราะจนถึงขีดกำจัดร่างกายของเขา!
ความแข็งแกร่งของโรจาในตอนนี้ทิ้งห่างจากเมื่อสามเดือนก่อนอย่างไม่เห็นฝุ่น! ทั้งหมดที่เขาต้องการในตอนนี้ก็คือ …
หากระสอบทรายมาทดสอบความแข็งแกร่งของเขา!!
