GOS ตอนที่ 135 – ขอบคุณสำหรับการต้อนรับอันแสนอบอุ่น
อย่างที่กล่าวไปในตอนที่แล้ว ว่าผู้ที่ครอบครองฮาคิราชันย์แต่ละคนนั้นจะมีนิสัยที่สุดขั้ว อย่างแชงคูสที่ไม่แยแสสิ่งใด หรือบางคนที่โดนดูหมิ่นแม้เพียงเล็กน้อยก็จะทำลายล้างเกาะทั้งเกาะ
ต้องขอบคุณที่โรจาไม่ใช่คนประเภทหลัง ไม่อย่างนั้นเกาะแห่งนี้ก็คงไม่แคล้วต้องเกิดการนองเลือดขึ้น
ยายเนียวถอนหายใจออกมาอย่างโล่งอก ก่อนที่จะหันหลังแล้ววิ่งตามแฮนค็อกไปเพื่อเกลี้ยกล่อมเธอ
อย่างไรก็ตาม
แฮนค็อกก็เป็นหนึ่งในคนที่ครอบครองฮาคิราชันย์เช่นกัน ดังนั้นเธอจึงมีนิสัยที่สุดขั้ว และจะทำตามใจที่ต้องการเท่านั้น ถึงแม้ ตำแหน่ง7เทพโจรสลัดจะสร้างประโยชน์มหาศาลให้แก่เธอ แต่เธอก็ยังคงหยิ่งทะนงไม่ยอมรับมันเนื่องจากเธอเป็นถึงจักรพรรดินีโจรสลัด!
โรจาคาดเดาว่า หากยายเนียวยังคงไล่ตามรังควานแฮนค็อกต่อไปเรื่อยๆ สุดท้ายเธอคงจะทนไม่ไหว แล้วจับยายเนียวโยนลงออกจากเกาะ
…
พระราชวังคุจา
แฮนค็อกเอนตัวลงนอนบนโซฟานุ่มๆ พร้อมกับใช้มืออันเรียวงามลูบคิ้วบางๆของเธอ แต่เมื่อคิดถึงเรื่องของโรจาแล้วเธอก็อดไม่ได้ที่จะขบฟันแน่น
หลังจากที่เธอได้กลายเป็นจักรพรรดินีแห่งเกาะอเมซอนลิลลี่ โรจาเป็นคนแรกที่ทำให้เธอต้องพบกับความทุกข์ทรมานของการพ่ายแพ้ครั้งใหญ่ เธอไม่สามารถเอาชนะโรจาได้จึงไม่มีหน้าพอที่จะยืนหยัดเผชิญหน้ากับเขาอีกต่อไป และทำได้เพียงเดินกลับมายังพระราชวังเพื่อระงับความโกรธของตน
“อยากให้ฉันเข้าร่วมเป็น1ใน7เทพโจรสลัดอย่างนั้นหรือ? ไม่มีทางซะหรอก! ฉันจะไม่มีวัน .. ไม่มีวันยอมกลับไปตกอยู่ภายใต้คำสั่งของใครอีก”
แฮนค็อกกล่าวออกมาด้วยใบหน้าที่ดูน่ารักและทรงเสน่ห์ ทำให้ผู้พิทักษ์หญิงที่ยืนอยู่รอบๆต่างพากันตกอยู่ในภวังค์ราวกับไม่ได้เป็นตัวของตัวเเอง
เกาะอเมซอนลิลลี่แห่งนี้ ไม่อนุญาติให้ผู้ชายขึ้นมาบนเกาะ และหากมีหญิงใดตั้งท้องแล้วกลับมายังที่นี่ เด็กทุกคนที่เกิดมาก็ล้วนแล้วแต่เป็นเด็กผู้หญิง แต่สำหรับเสน่ห์ของแฮนค็อกแล้ว ไม่ใช่จะผู้ชายหรือผู้หญิง เด็กชายหรือเด็กสาว มันก็แทบจะไม่แตกต่างกันเมื่อต้องเผชิญหน้ากับเธอ พวกเขาทั้งหมดจะต้องยอมจำนนภายใต้เสน่ห์ของเธอ
“เฮบิ … ท่านเฮบิฮิเมะ ได้เวลาทานอาหาร ..”
ผ่านไปครู่หนึ่ง แม่บ้านสาวได้เปิดประตูเข้ามาในห้องของแฮนค็อก ตัวเธอในตอนนี้หายใจเข้าออกอย่างถี่รัว และทำได้เพียงเอ่ยปากบอกอย่างแผ่วเบา … ดูเหมือนว่าเธอจะตกอยู่ภายใต้เสน่ห์ของแฮนค็อก
“ฉันไม่อยากกิน”
แฮนค็อกส่ายหัว แม่บ้านสาวจึงไม่ได้กล่าวอะไรออกมาอีกและปิดประตูลงก่อนที่จะเดินจากไปอย่างเงียบๆ
หลังจากที่ได้นอนพักบนโซฟานุ่มๆ อารมณ์ของแฮนค็อกก็ค่อยๆกลับมาดีขึ้น และจู่ๆเธอก็รู้สึกหิวขึ้นมาจึงรีบเดินออกไปหาแม่บ้านสาวที่พึ่งเดินออกไปทันทีแล้วกล่าวว่า
“ไปเตรียมโต๊ะ ตอนนี้ฉันหิวแล้ว”
เมื่อแฮนค็อกบอกว่าไม่ต้องการกินก็คือไม่กิน แต่เมื่อเธอต้องการกินแล้วล่ะก็เธอจะกินมันทันที! นี่คือนิสัยอันแปลกประหลาดของคนที่ครอบครองฮาคิราชันย์
แม่บ้านที่ยืนอยู่ห่างออกไปดูเหมือนว่าจะชินชากับเหตุการณ์แบบนี้แล้ว เธอจึงโค้งคำนับอย่างสุภาพ ก่อนที่จะค่อยๆเดินหายไปเพื่อเตรียมอาหาร
แฮนค็อกนั้นเป็นจักรพรรดินีของเกาะอเมซอนลิลลี่ ดังนั้นจึงเป็นที่แน่นอนว่าห้องรับประทานอาหารของเธอนั้นจะต้องหรูหราและเหมาะสมกับตำแหน่งจักพรรดินี
ในห้องโถงที่ดูหรูหรา มีโต๊ะกลมอยู่ตัวหนึ่ง บนโต๊ะเต็มไปด้วยอาหารที่ถูกจัดเรียงอย่างสวยงาม มีทั้งเนื้อจ้าวแห่งท้องทะเล ผัก และผลไม้จากบนเกาะ
แฮนค็อกโยนเรื่องของโรจาทิ้งไปชั่วคราว และเมื่อเดินมาถึง เธอก็นั่งลงและเริ่มเพลิดเพลิดกับอาหารค่ำอันหรูหราทันที
เหล่าแม่บ้านสาวต่างก้มหน้าลงและยืนอยู่ห่างๆอย่างสงบ ไม่มีใครกล้ารบกวนช่วงเวลาทานอาหารของแฮนค็อก
อย่างไรก็ตาม
เมื่อแฮนค็อกกินอาหารไปได้เพียงครึ่งท้อง บรรยากาศอันเงียบสงบ ก็พลันถูกทำลายลง
“โย่ อาหารค่ำเสร็จแล้วอย่างนั้นหรือ ฉันกำลังหิวอยู่พอดี”
ทุกคนภายในพระราชวังได้เงยหน้าขึ้นทันที และพวกเธอก็ได้พบว่ามีร่างๆหนึ่งกำลังเดินเข้ามา ก่อนที่จะไปนั่งลงบนเก้าอี้ข้างๆแฮนค็อกแล้วคว้าเค้กที่อยู่ในส้อมของเธอมา แล้วโยนใส่ปาก
ร่างๆนั้นคือโรจานั่นเอง
เมื่อเหล่าแม่บ้านเห็นฉากนี้ พวกเธอก็เบิกตาโพลง ก่อนที่จะหันมามองหน้ากันและกันด้วยความตกใจ โรจาทำเหมือนว่าที่นี่เป็นบ้านของตัวเอง ที่จะเดินไปไหนมาไหนก็ได้ แถมยังมาแย่งอาหารในมือขององค์จักรพรรดินีอีก
แม้แต่แฮนค็อกที่กำลังนั่งรับประทานอาหารอยู่ก็ยังตกตะลึง เธอกำลังเพลิดเพลินกับการกินเค้กชิ้นหนึ่งอยู่ และกำลังจะอ้าปากกินมันเข้าไป แต่จู่ๆ ร่างของโรจาก็ปรากฏขึ้น พร้อมกับแย่งเค้กที่จิ้มอยู่บนส้อมของเธอและโยนลงไปในปากได้อย่างหน้าตาเฉย!
ริมฝีปากสีชมพูระเรื่อที่มีเศษแป้งเค้กเล็กๆติดอยู่ พลันอ้าค้าง พร้อมกับความรู้สึกตกตะลึงที่มาแทนที่ความเพลิดเพลินจากอาหารแสนอร่อย
“สมกับเป็นอาหารของจักรพรรดินี รสชาติดีจริงๆ”
โรจากล่าวขณะที่ยังคงเคี้ยวมันอยู่ในปาก ในเวลาเดียวกันเขาก็กำลังมองดูท่าทีที่แฮนค็อกแสดงออกมาด้วยความสนุกสนาน
“ใครอนุญาติให้แกเข้ามาที่นี่!!”
แฮนค็อกที่รู้สึกอึ้งไปครู่หนึ่ง พอได้สติกลับมา เธอก็กรีดร้องพร้อมทั้งคว่ำโต๊ะทั้งโต๊ะลงแล้วพุ่งเข้าจู่โจมโรจาทันที
อาหารบนโต๊ะร่วงกระจัดกระจายไปทั่วบนพื้น ขณะที่โรจายกจานใบหนึ่งขึ้นมาได้ทัน พร้อมทั้งถอยหลังไปสองก้าว ก่อนที่จะหยิบอาหารบนจานขึ้นมากินต่อ
“น่าเสียดายจัง ทั้งที่ฉันกะจะกินมันให้หมดเลยแท้ๆ”
โรจาไม่ได้โกรธเคืองต่อการกระทำของแฮนค็อกที่กำลังพุ่งเข้ามาโจมตีเขาอย่างต่อเนื่อง เขาได้ใช้ฮาคิสังเกตุหลบหลีกการโจมตีของเธอพร้อมทั้งกินอาหารที่อยู่ในจานไปด้วย เมื่อกินขนมในจานจนหมด โรจาก็โยนจานทิ้งก่อนที่จะวาดมือออกไป
ปัง—!
มือสีดำหมึกของเขาได้ปะทะเข้ากับเท้าอันเรียวงามที่แฝงไปด้วยความโกรธของแฮนค็อกอย่างแผ่วเบา ก่อนที่ทุกอย่างจะพลันหยุดนิ่ง
โรจาได้ปล่อยมือออกพร้อมๆกับแฮนค็อกที่กระโดดหมุนตัวถอยหลังกลับไป แต่ในขณะที่เธอจะพุ่งเข้าหาโรจาอีกครั้งนั้นเอง โรจาก็หันหลังให้เธอพร้อมกับโบกมือให้ทั้งๆที่ยังหันหลังแล้วกล่าวว่า
“ขอบคุณสำหรับการต้อนรับอันแสนอบอุ่น ไม่ต้องส่งนะ ฉันกลับเองได้”
หลังจากนั้นโรจาก็เดินออกจากห้องอาหาร ก่อนที่ร่างของเขาก็กลายเป็นภาพเบลอแล้วหายไปอย่างไร้ร่องรอย
แฮนค็อกจ้องมองแผ่นหลังของโรจาจนเขาหายตัวไป เธอกำหมัดแน่นพร้อมทั้งปลดปล่อยกลิ่นอายที่ทำให้บรรยากาศโดยรอบสั่นสะเทือน ถึงแม้เธอจะโกรธมากแค่ไหน แต่เธอก็รู้ตัวดีว่าไม่สามารถเอาชนะโรจาได้
ดวงตาของเธอเต็มไปด้วยเจตนาฆ่า หากเพียงแค่ใช้สายตาฆ่าโรจาได้ เธอคงฆ่าโรจาตายไปหลายสิบครั้งแล้ว
“บ้า! บ้า! บ้าที่สุด!”
สุดท้ายแล้ว
แฮนค็อกจึงเปลี่ยนไประบายอารมณ์กับโต๊ะที่เธอพึ่งคว่ำลงแทน เศษไม้และเศษอาหารกระเด็นกระจัดกระจายไปทั่ว จนเหล่าแม่บ้านต่างหันมามองหน้ากันและกัน แต่ก็ไม่มีใครกล้าเข้าไปห้ามเธอ
สำหรับโรจาที่กล้าทำตัวหยาบคายกับแฮนค็อก เหล่าแม่บ้านต่างเกลียดชังเขาข้างในจิตใจ อย่างไรก็ตาม พวกเธอก็อดไม่ได้ที่จะแอบเหลือบมองไปยังโรจาด้วยความชื่นชม ปัจจุบัน บนเกาะอเมซอนลิลลี่แห่งนี้ คนที่กล้าทำตัวหยาบคายและไม่ไว้หน้าแฮนค็อก เกรงว่าจะมีแค่โรจาเพียงคนเดียว!
ผู้ชายที่ครอบครองฮาคิแข็งแกร่งแบบนี้กันทุกคนเลยอย่างนั้นหรือ?
เหล่าแม่บ้านอดไม่ได้ที่จะคิดถึงเรื่องผู้ชายข้างในจิตใจของพวกเธอ
…
แฮนค็อกเกือบที่จะทำลายทั้งห้องอาหารทั้งห้อง ก่อนที่เธอจะสงบลงในที่สุด
ปกติแล้วเธอเป็นคนที่มีร่างกายแข็งแรงและไม่ค่อยรู้สึกเหนื่อย แต่การเผชิญหน้ากับโรจาเพียงแค่ครึ่งวัน ทำให้เธอรู้สึกเหนื่อยราวกับทำงานหนักมาครึ่งปี
แฮนค็อกที่รู้สึกเหนื่อยล้า และไม่ได้กินอาหารค่ำอย่างเต็มอิ่ม ได้กลับไปยังห้องนอนของเธอ และเตรียมตัวนอนพักผ่อน
เธอตัดสินใจที่จะโยนเรื่องของโรจาออกไปจากจิตใจเสียก่อน ไม่อย่างนั้นเธอคงจะเป็นบ้าแน่ๆ
แต่!
ในตอนที่เธอกำลังถอดเสื้อออกและเตรียมล้มตัวลงนอนบนเตียง เธอก็เห็นร่างๆหนึ่งกำลังนอนอยู่บนเตียงของเธอ … !
.
.
.
.
.
นั่นมันโรจาไม่ใช่หรือ?
