*ไปเที่ยว ตปท 5 วัน ลงรวดให้ 132 – 136 ปล. ยังไม่ได้กรองคำ
GOS ตอนที่ 132 – หญิงสาวเจ้าเสน่ห์
ผู้คุ้มกันพระราชวังหญิงคนหนึ่งได้วิ่งเข้ามาพร้อมกับกล่าวรายงานแก่แฮนค็อกที่กำลังจะโยนยายเนียวออกทางหน้าต่าง
และแทบจะในทันที
ท่าทีของทุกคนในพระราชวังก็เปลี่ยนไป แม้แต่ดวงตาของแฮนค็อกก็ยังเป็นประกายเล็กน้อย ก่อนที่เธอจะวางยายเนียวลง
ทางด้านยายเนียว ในเวลานี้หน้าผากของเธอเต็มไปด้วยเหงื่อเย็นเยียบ แต่เมื่อตั้งสติได้เธอก็ถามออกไปทันทีว่า
“มีเรือรบทั้งหมดกี่ลำ?”
“แค่ … แค่ลำเดียว!”
แฮนค็อกจมลงสู่ห้วงความคิดอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนที่เธอจะก้าวเดินไปข้างหน้าพร้อมกับกล่าวว่า
“ไปดูกันเถอะ!”
เบื้องหลังแฮนค็อก เมื่อยายเนียวได้ยินว่ามีเรือรบเดินทางมาเพียงแค่ลำเดียว ดวงตาของเธอก็เป็นประกาย และเธอก็ไม่คิดที่จะโต้แย้งใดๆกับแฮนค็อกอีกต่อไป ก่อนที่จะเดินตามหลังเธออกจากวัง
…
ณ ท่าเรือของเกาะอเมซอนลิลลี่
มีเรือรบของกองทัพจอดเทียบท่าอยู่ ขณะที่นักรบหญิงบนเกาะกำลังเล็งคันศรไปยังเรือรบ บนเกาะแห่งนี้ไม่มีอาวุธปืนหรือปืนใหญ่ พวกเธอเป็นนักรบหญิงที่จะใช้เพียงคันศรและลูกศรเท่านั้น แต่มันไม่ใช่คันศรและลูกศรธรรมดาๆ เพราะพวกมันถูกบีบอัดลงไปด้วยฮาคิเกราะ! … อย่างไรก็ตามอนุภาพของมันก็ยังคงด้อยกว่าลูกปืนใหญ่อยู่ดี
ในเวลานี้ ไม่มีใครได้โจมตีออกไป เพราะด้านบนเรือรบทหารเรือต่างยืนเรียงเป็นแถวพร้อมกับเล็งปืนมาทางพวกเธอเช่นกัน
ทั้งสองฝ่ายต่างยืนเผชิญหน้าซึ่งกันและกัน
ต่างฝ่ายต่างไม่ได้โจมตีออกไป แต่ทั้งสองฝ่ายก็ไม่มีใครกล้าวางอาวุธในมือลง
เบื้องหน้าของเหล่าทหารเรือ โรจาที่กำลังยืนอยู่โดยสวมเสื้อคลุมที่เบื้องหลังมีคำว่ายุติธรรม แต่เนื่องจากที่นี่เป็นเขตทะเลคาล์มเบล ทำให้เสื้อคลุมของเขาไม่โบกสะบัดเพราะไร้ซึ่งแรงลม … ทุกสิ่งทุกอย่างในบริเวณนั้นต่างจมลงสู่ความเงียบ
ในสายตาของโรจา เขาไม่ได้เหลือบไปมองเหล่านักรบหญิงบนเลยแม้แต่น้อย แต่เขากลับมองลึกเข้าไปด้านในของเกาะ พร้อมกับประกายที่เผยให้เห็นถึงความสนอกสนใจ
ครู่ต่อมา
เหล่านักรบหญิงก็ได้ยินเสียงฝีเท้าดังออกมาจากเบื้องหลัง พวกเธอจึงพากันแยกตัวออกจากขบวนรบ ก่อนที่จะไปยืนอยู่สองฝากฝั่ง เผยให้เห็นถึงหญิงสาวคนหนึ่งที่กำลังเดินตรงมา หญิงสาวคนนี้เป็นคนที่งดงามมากๆ งดงามจนมิอาจอธิบายออกมาเป็นคำพูดได้
มิใช่แค่เพียงหน้าตาของเธอเท่านั้นที่สละสลวย แม้กระทั่งรูปร่างของเธอก็ยังงดงามหาที่ใดเปรียบ
หากจะให้โรจาเอ่ยอธิบายออกมาเหมือนกับระบบจิตวิญญาณแห่งดาบของเขา … แต้มเสน่ห์ของเธอ +10086!!
“เกิดอะไรขึ้น ทำไมถึงยังไม่เริ่มสู้กันอีก?”
หญิงสาวที่เดินตรงมาก็คือโบอา แฮนค็อก เมื่อเธอเห็นว่าเรือรบได้จอดเทียบท่าแล้ว แต่นักรบหญิงรอบตัวเธอยังไม่ได้พุ่งเข้าต่อสู้ คิ้วของเธอจึงยกสูงขึ้นเล็กน้อยด้วยความสงสัย
“เฮบิฮิเมะ พวกเขาไม่ได้มาเพื่อปราบปรามพวกเรา และพวกเขาก็ไม่มีความคิดที่จะเปิดฉากยิง”
“ไม่ได้มาปราบปราม ..”
เมื่อแฮนค็อกได้ยินแบบนั้น คิ้วของเธอก็ยกสูงขึ้นกว่าเดิม เธอเหมือนต้องการที่จะถามอะไรบางอย่างต่อ แต่ในตอนนั้นเอง ท่าทีของเธอก็เผยให้เห็นถึงความตระหนักรู้ ก่อนที่จะออกคำสั่งออกไปด้วยท่าทีสบายๆว่า
“ถ้าอย่างนั้นก็ดี ฆ่าพวกมันซะ”
“รอก่อน! เฮบิฮิเมะ!”
ยายเนียวตะโกนออกมาจากด้านหลังของแฮนค็อกก่อนที่จะรีบหยุดนักรบหญิงที่กำลังเตรียมจะเริ่มเปิดฉากโจมตี จากนั้นก็ไปหยุดยืนตรงหน้าแฮนค็อกแล้วจ้องมองไปยังเหล่าทหารเรือก่อนที่สายตาของเธอจะหยุดลงตรงร่างของโรจา
“พวกเขาไม่ได้มาปราบปรามพวกเรา แต่มาที่เกาะอเมซอนลิลลี่เพื่อเชิญเธอไปเป็น1ใน7เทพโจรสลัด!”
ยายเนียวผายมือไปยังโรจาพร้อมกับกล่าวอธิบายว่าพวกเขามาอย่างเป็นมิตร
สายตาของโรจาได้ประทับอยู่กับร่างของแฮนค็อก แต่เขาไม่ได้ถูกเสน่ห์ของเธอครอบงำ เพียงแค่เผยให้เห็นถึงประกายความสนอกสนใจและความชื่นชมเท่านั้น
เมื่อได้ยินคำกล่าวของยายเนียว สายตาของโรจาก็เลื่อนออกจากแฮนค็อกไปยังร่างของยายเนียวพร้อมกับพยักหน้าและกล่าวว่า
“ถูกต้อง”
“เยี่ยม!”
แม้ยายเนียวจะพยายามเก็บงำความดีใจเอาไว้ แต่มันก็ยังเผยออกมาทางใบหน้าของเธออยู่ดี
ยายเนียวหันไปมองแฮนค็อกที่กำลังทำหน้าประหลาดใจอยู่แล้วกล่าวว่า
“เฮบิฮิเมะ นี่เป็นโอกาสทอง! พวกทหารเรือมาเชิญเธอให้เป็น7เทพโจรสลัด ตราบใดที่ …”
ขณะที่ยายเนียวกำลังกล่าวอยู่นั้นเอง เสียงของเธอก็ค่อยๆแผ่วลงๆ พร้อมกับเริ่มมีเหงื่อเย็นเยียบผุดขึ้นมาบนหน้าผาก
เพราะแฮนค็อกที่ยืนอยู่เบื้องหน้า ในเวลานี้ใบหน้าของเธอได้แปรเปลี่ยนจากประหลาดใจเป็นโกรธเคืองแต่มันก็ยังคงแฝงไปด้วยเสน่ห์อยู่ดี
“ใครอนุญาติให้ยายมายืนอยู่เบื้องหน้าฉัน .. แล้วยังคิดที่จะออกคำสั่งแก่ฉันอีกอย่างงั้นหรือ?”
แฮนค็อกคว้ายายเนียว ก่อนที่จะจับยายเนียวโยนออกไปยังจุดที่อยู่ห่างออกไป พร้อมๆกับเกิดเสียงกระแทกพื้นดังสนั่นราวกับอุกกาบาตได้ร่วงตกลงมา!
“เฮบิ … เฮบิฮิเมะ!”
ผู้พิทักษ์และเหล่านักรบหญิงที่ยืนอยู่ทางฝั่งของแฮนค็อกต่างเริ่มมีเหงื่อเย็นเยียบผุดขึ้นมาบนหน้าผาก และอดไม่ได้ที่จะกรีดร้องออกมา
“ฮิเมะ ทำแบบนั้นกับยายเนียวได้อย่างไร”
แฮนค็อกเหลือบมองไปยังผู้พิทักษ์และเหล่านักรบหญิง ก่อนที่ท่าทีโกรธเคืองและหยิ่งยะโสของเธอจะหายไป และแปรเปลี่ยนเป็นท่าทีเศร้าสลดและเสียใจ
“ฉันไม่ได้ตั้งใจ …”
เมื่อได้ยินคำกล่าวของแฮนค็อก ผู้พิทักษ์และเหล่านักรบหญิงทั้งหมดก็มิอาจทบรับแรงกระแทกจากเสน่ห์อันเหลือร้ายในครั้งนี้ได้ ดวงตาของพวกเธอกลายเป็นรูปหัวใจสีชมพูราวกับลูกพีช ก่อนที่จะพากันพยักหน้าออกมาแล้วกล่าวว่า
“ใช่ ใช่ ใช่ เฮบิฮิเมะไม่ได้ตั้งใจ เพราะฉะนั้นไม่ถือว่าเป็นความผิด!”
สำหรับยายเนียวที่พึ่งถูกโยนออกไป ไม่มีใครสนใจเรื่องของเธออีกเลย
บนเรือรบ
“โอ้ .. นี่สัยของเธอเหมือนกับในมังงะไม่ผิดเพี้ยน”
โรจาที่ยืนอยู่เบื้องหน้าของเหล่าทหารเรือ เมื่อมองไปยังฉากนี้ เขาก็เผยให้เห็นถึงรอยยิ้มจางๆออกมา ก่อนที่จะจ้องมองไปยังแฮนค็อกอีกครั้ง
เมื่อแฮนค็อกสัมผัสได้ว่าโรจากำลังจ้องมองเธออยู่ คิ้วของเธอก็ยกสูงขึ้นเล็กน้อย แต่เธอก็ไม่ได้ใส่ใจอะไรมากมายนัก แต่ก็ยังลอบมองโรจาอย่างระมัดระวัง เพราะเธอรู้สึกได้ถึงกลิ่นอายอันแข็งแกร่งที่ถูกปลดปล่อยออกมาจากร่างของโรจา
อย่างไรก็ตาม
แฮนค็อกก็ไม่ได้เก็บเรื่องนี้มาใส่ใจ เธอได้กระโดดขึ้นไปยังดาดฟ้าเรือรบ ก่อนที่จะร่อนลงอย่างแผ่วเบาตรงหน้าโรจา
หลังจากที่จ้องมองไปยังโรจาและเหล่าทหารเรือที่อยู่เบื้องหลังของเขาแล้ว แฮนค็อกก็เผยให้เห็นรอยยิ้มอันสดใสบนใบหน้าของเธอแล้วกล่าวว่า
“7เทพโจรสลัด … ฉันไม่สนใจตำแหน่งบ้าๆนี่แม้แต่น้อย นอกจากนี้ ไปเอาทรัพยากรทุกสิ่งทุกอย่างบนเรือรบของแก .. มาให้ฉันซะ!”
โรจาเหลือบมองไปยังเหล่าทหารเรือที่อยู่เบื้องหลัง ทันใดนั้นเขาก็เห็นว่าลูกน้องใต้สังกัดของเขาต่างพากันวิ่งเข้าไปในห้องโดยสาร พร้อมๆกับเริ่มขนทรัพยากรต่างๆมาให้เธอ โรจาก็อดไม่ได้ที่จะทำหน้าป่วยๆออกมา
โรจาหันกลับมาจ้องมองแฮนค็อกอีกครั้ง ก่อนที่จะกลอกตาใส่เธอ
เมื่อแฮนค็อกเห็นว่าโรจายังคงยืนนิ่ง เธอก็กล่าวออกมาว่า
“แกนี่ช่างเป็นคนที่ดื้อรั้นจริงๆ”
ทัศนคติที่โรจามีต่อแฮนค็อกไม่ได้เลวร้ายอะไร เพราะนี่เป็นครั้งแรกที่แฮนค็อกได้พบเจอกับเขาซึ่งเป็นพลเรือโทดังนั้นเธอจึงแสดงท่าทีแบบนี้ใส่เขา และที่สำคัญโรจาก็ยังดูหนุ่มมาก แต่ดูเหมือนว่าเขาจะไม่ได้รับผลกระทบจากเสน่ห์ของเธอ นั่นทำให้แฮนค็อกรู้สึกสับสนเป็นอย่างมาก
นี่มันเป็นไปได้อย่างไร?
แฮนค็อกนั้นมั่นใจในเสน่ห์ของตัวเธอเองเป็นอย่างมาก ไม่ว่าจะชายหรือหญิงก็ล้วนแล้วแต่ตกอยู่ภายใต้เสน่ห์ของเธอ และโรจาที่ตรงข้ามเธอก็ยังเป็นผู้ชายอีกด้วย แต่เขากลับไม่หลงเสน่ห์เธอ นั่นทำให้หัวใจของเธอเต็มไปด้วยความรู้สึกเหลือเชื่อ
“ไม่ว่าแกจะดื้อรั้นสักแค่ไหน แต่ยังไงสุดท้ายแกก็จะต้องตกอยู่ภายใต้เสน่ห์ของฉัน เพราะอะไรน่ะหรือ .. ก็เพราะว่าฉัน ‘สวย’ ยังไงล่ะ!”
โรจา “ … ”
แม้ว่าเขาจะเคยเห็นภาพดังกล่าวอยู่ในความทรงจำจากตอนที่อ่านมังงะ แต่เมื่อเห็นท่าทีหลงตัวเองของแฮนค็อกและกล้าพูดออกมาได้อย่างไม่อายปากว่าตัวเองนั้นสวยเลิศเลอ มุมปากของโรจาก็เริ่มที่จะกระตุกไม่หยุด
