GOS ตอนที่ 10 – เจตนารมณ์แห่งดาบ
ณ ใจกลางป่าทึบ
ด้วยการปรากฏตัวอย่างฉับพลันของสัตว์ร้ายระดับ 1 — ลิงยักษ์หลังสีน้ำตาล ทำให้โรจาจำเป็นที่จะต้องเผชิญหน้ากับมัน
หลังจากที่โรจาฆ่าสัตว์ร้ายระดับ 3 หมูป่ายักษ์ และกำลังจะเดินจากไป ลิงยักษ์ตัวนี้ก็โผล่ออกมาตรงหน้าเขา
ร่างยักษ์ของมันสูงกว่าโรจาเกือบ 3 เท่า ตัวของมันในตอนนี้ราวกับภูเขาอันสูงชันที่ขวางทางโรจาอยู่
มันทำให้เขารู้สึกกดดันไม่น้อย
ลิงยักษ์หลังสีน้ำตาลนั้นมีพลังแขนอันแข็งแกร่ง เพียงแค่เห็นกล้ามแขนที่เป็นมัดๆของมันก็สามารถบอกได้เลยว่ามันสามารถฉีกหมูป่ายักษ์ออกเป็นชิ้นๆได้อย่างง่ายดาย
มันมีพละกำลังมากกว่าหมูป่ายักษ์หลายเท่า!
โรจาเพ่งพินิจมองสัตว์ร้ายตัวนี้ด้วยสีหน้าเคร่งขรึม
“การประเมินครั้งนี้มันจะโหดเกินไปแล้ว! ฉันกล้าบอกเลยว่าต่อให้ทหารเรือฝึกหัดกว่า 10 คนมารุมเจ้าสัตว์ร้ายตัวนี้ พวกเขาก็ไม่สามารถเอาชนะมันได้!!”
โฮก—!
ดูเหมือนว่าลิงยักษ์หลังสีน้ำตาลจะไล่ล่าหมูป่ายักษ์เพื่อที่จะนำมากินเป็นอาหาร อย่างไรก็ตาม เมื่อมันมาถึง มันกลับพบว่าโรจาที่เป็นเพียงสิ่งมีชีวิตเล็กๆ ได้ตัดหน้ามันไปเสียแล้ว!
เมื่อถูกแย่งเหยื่อไป เจ้าลิงยักษ์ก็รู้สึกโกรธเป็นอย่างมาก!
มันเอามือทุบหน้าอกตัวเองไม่ยั้ง พร้อมกับปลดปล่อยเจตนาฆ่าออกมา!
และแทบจะในทันทีที่มันพุ่งเข้าหาโรจา!
ความรวดเร็วของมันไม่สามารถนำมาเปรียบเทียบกับหมูป่ายักษ์ได้เลย เจ้าลิงยักษ์ง้างกำปั้นไปข้างหลัง จากนั้นก็ทุบลงไปยังตัวโรจาอย่างแรง
และแทบจะเป็นเวลาเดียวกันกับที่ดาบโฮโนะสึกิตวัดสวนไป — โรจาต้องการที่จะตัดมือของมัน!
ฟุ่บ—!
เลือดสาดในชั่วพริบตา พร้อมกับรอยเลือดกระจายไปทั่ว
ความคมของดาบโฮโนะสึกิ แม้แต่ลิงยักษ์หลังสีน้ำตาลก็ไม่อาจต้านท้านได้! อย่างไรก็ตาม ‘พลังป้องกัน’ของมันนั้นสูงยิ่งกว่าหมูป่ายักษ์เป็นอย่างมาก โรจาสามารถตัดได้เพียงเนื้อของมันเท่านั้น ไม่สามารถตัดกระดูกอันแข็งแกร่งของมันได้!
โฮก—!
ในตอนแรกเจ้าลิงยักษ์คิดว่ามันสามารถกำจัดโรจาที่เป็นเพียงแมลงตัวเล็กๆได้ในหมัดเดียว มันไม่คาดคิดเลยว่านอกจากกำจัดไม่ได้แล้ว โรจายังสามารถสร้างบาดแผลให้มันได้!
เมื่อเห็นว่าตัวเองได้รับบาดเจ็บเจ้าลิงยักษ์ก็เต็มไปด้วยความโกรธ
ในป่าเล็กๆบนเกาะแห่งนี้ มันคือสัตว์ร้ายที่แข็งแกร่งที่สุด! ไม่มีสัตว์ร้ายตัวไหนกล้าหือกับมัน แม้แต่สัตว์ร้ายระดับ 1 ตัวอื่นๆก็ไม่มีข้อยกเว้น!
และนั่นทำให้มันกลายเป็นดั่งราชาบนเกาะแห่งนี้!!
แต่ในตอนนี้ เจ้าแมลงตัวเล็กกระจ้อยตรงหน้ากลับสามารถสร้างความเสียหายแก่มันได้ นั่นทำให้เจ้าลิงยักษ์รู้สึกโกรธเป็นอย่างมาก และต้องการที่จะฉีกโรจาออกเป็นชิ้นๆ!
“ฉันสามารถตัดลึกลงไปใต้ผิวหนังและกล้ามเนื้อของมันได้ แต่ดูเหมือนว่ากระดูกของมันจะแข็งเกินไป … ดูเหมือนว่าค่าพละกำลังของฉันจะมีไม่พออย่างงั้นสินะ”
หลังจากที่จบการโจมตีแรก โรจาก็กระโดดถอยออกมาราวๆ 10 เมตร และหยุดนิ่งอยู่ตรงนั้น
“เข้ามาในป่าได้ไม่นาน ฉันก็ต้องต่อสู้กับสัตว์ร้ายที่แข็งแกร่งแบบนี้ …”
โรจาเงยหน้าขึ้น ใบหน้าของเขาไร้ซึ่งความหวาดกลัว แต่กลับเผยรอยยิ้มจางๆออกมา
“นี่มันโชคดี ? หรือโชคร้ายกันแน่นะ?”
โรจาค่อยๆยกโฮโนะสึกิขึ้น เขากระชับมันแน่น พร้อมกับชี้ดาบไปยังเจ้าลิงยักษ์
ลิงยักษ์หลังสีน้ำตาล รู้ว่าตัวเองกำลังถูกยั่วยุ มันคำรามออกมา พร้อมกับเอามือทุบหน้าอกตัวเองไม่ยั้ง แล้วพุ่งเข้าหาโรจาอีกครั้ง!
แต่คราวนี้มันไม่ยอมพลาดเหมือนกับคราวที่แล้ว ดวงตาของเจ้าลิงยักษ์จับจ้องมายังดาบโฮโนะสึกิตลอดเวลา เมื่อมันเข้าประชิด ทันใดนั้นโรจาก็ยกดาบขึ้นและเตรียมตวัดลง! — แต่เจ้าสัตว์ร้ายระดับ 1 ไม่ยอมอยู่เฉย มันใช้นิ้วสองนิ้วคีบหนีบตรงใบมีดดาบ!
ใบหน้าของเจ้าลิงยักษ์ปรากฏรอยยิ้มเยาะออกมา มันจ้องมองโรจาด้วยความดูถูก ก่อนที่จะใช้แรงอันมหาศาลของมันกระชากดาบออกจากมือโรจา แล้วเตรียมที่จะสำเร็จโทษเจ้าแมลงตัวกระจ้อยที่บังอาจทำร้ายมัน!
อย่างไรก็ตาม
ลิงยักษ์หลังสีน้ำตาลไม่ทันสังเกตุเห็นเลยว่า ในจังหวะที่ดาบหลุดออกจากมือของโรจานั้น ประกายตาของเขาเต็มไปด้วยเปลวเพลิง!
พรึบ—!
เปลวเพลิงสีทองได้ปะทุขึ้น — ดาบโฮโนะสึกิได้ปลดปล่อยเปลวเพลิงออกมา!
เปลวเพลิงสีทองได้ปรากฏขึ้นอย่างกระทันหัน ทำให้เจ้าลิงยักษ์สีน้ำตาชะงักไปครู่หนึ่ง และในขณะที่มันกำลังหันไปมองเปลวเพลงที่กำลังลุกไหม้อยู่ในมือของมันนั้นเอง—
ตูม—!
เปลวเพลิงสีทอองก็ได้ระเบิดขึ้นอีกครั้ง พร้อมกับเริ่มลุกลามไปยังใบหน้าของมัน!
เจ้าลิงยักษ์หลังสีน้ำตาลรู้สึกราวกับพระอาทิตย์ตกใส่ — ดวงตาคู่ใหญ่ของมันแสดงออกถึงความหวาดกลัว และมันก็รีบกระโดดหนีไปอย่างไม่ลังเล
อย่างไรก็ตาม มันสายเกินไป
ถึงแม้เจ้าลิงยักษ์จะรวดเร็ว แต่เปลวเพลิงนั้นเร็วกว่า! — เปลวเพลิงสีทองได้เข้าครอบคลุมทั้งร่างกายของมัน!
เกิดเสียร้องโหยหวนขึ้นตามทิศทางที่มันกระโจนหนีไป พร้อมกับกลิ่นเนื้อย่างอันหอมกรุ่นราวกับกลิ่นบาร์บีคิวฟุ้งกระจายไปทั่ว
อ๊า—!
เสียงคำรามอันทรงพลังของสัตว์ร้ายระดับ 1 ในตอนแรกได้แปรเปลี่ยนเป็นเสียงร้องโหยหวนเสียแล้ว
เปลวเพลิงสีทองที่ระเบิดอย่างฉับพลัน นอกจากทำลายดวงตาทั้งสองของมันแล้ว ยังลุกไหม้ไปทั่วทั้งตัว และเริ่มแผดเผามัน!
ลิงยักษ์หลังสีน้ำตาลรู้สึกเจ็บปวดเป็นอย่างมาก มันไม่ต้องการที่จะต่อสู้กับโรจาอีกต่อไป ระหว่างหลบหนีมันได้สะดุดรากไม้จนล้มลง ก่อนที่จะกรีดร้องด้วยความเจ็บปวดแล้วกลิ้งไปมาบนพื้นเพื่อดับไฟที่กำลังย่างสดมัน!
อย่างไรก็ตาม
แม้ว่ามันจะกลิ้งไปมาสักแค่ไหน แต่มันก็ไม่สามารถดับเปลวเพลิงที่กำลังแผดเผาตัวมันได้ ตรงกันข้าม เปลวเพลิงนั้นกลับลุกลามไปยังต้นไม้บริเวณรอบๆและยิ่งลุกโชนขึ้น ใหญ่ขึ้น!
จนรอบๆตัวของเจ้าลิงยักษ์เริ่มกลายเป็นทะเลเพลิง!
….
“นี่มัน…?”
“นี่มันเป็นไปไม่ได้!”
ณ ภายในห้องกว้างบนเรือรบ เกือบทุกคนในห้องต่างอุทานออกมา
“เปลวเพลิงลุกไหม้ออกมาจากดาบ หรือว่านี่จะเป็น ‘เจตนารมณ์แห่งดาบ’?”
“นี่ ล้อกันเล่นใช่ไหม!”
ดวงตาของทหารเรือภายในห้องต่างเบิกกว้างจนแทบถลน พวกเขาต่างจ้องมองไปยังโรจาด้วยความรู้สึกเหลือเชื่อ!
เนื่องจากโรจานั้นเป็นคนแรกที่ได้ปะทะกับสัตว์ร้ายระดับ 1 จึงไม่แปลกที่จะกลายเป็นจุดสนใจของทุกคนภายในห้อง — พวกเขาต่างหันไปจ้องมองหน้าจอของโรจา
ในตอนที่ลิงยักษ์ใช้นิ้วทั้งสองของมันคีบดาบของโรจาไว้ได้ ทุกคนต่างก็คิดว่าโรจาจะต้องถูกมันฉีกเป็นชิ้นๆ!
อย่างไรก็ตาม
จู่ๆก็มีเปลวเพลิงลุกโชนขึ้นมาจากดาบ จากนั้นเปลวเพลิงก็ได้พุ่งเข้ากลืนกินลิงยักษ์หลังสีน้ำตาลทั้งตัว!
เหล่าทหารเรือต่างจ้องมองภาพตรงหน้าด้วยความเหลือเชื่อ
โดยเฉพาะอดีตพลเรือเอกเซเฟอร์ ในตอนแรกที่เขาเห็นโรจาสังหารหมูป่ายักษ์ในดาบเดียวนั้น เขาก็คิดว่าค่อนข้างยอดเยี่มแล้วกับการฝึกหนักกับการ์ปในระยะเวลาแค่ 1 เดือน
แต่ตอนนี้โรจากลับสามารถปลดปล่อยเปลวเพลิงออกมาได้ ทำให้ดวงตาของเขาแทบจะถลนออกจากเบ้า!
นี่มันเรื่องตลกอะไรกัน!!
โรจานั้นไม่ใช่ผู้ใช้ผลไม้ปีศาจ ไม่อย่างนั้นการ์ปก็คงจะพูดเรื่องนี้ออกมานานแล้ว และดูจากประสิทธิภาพในการฝึกฝนของโรจาในอดีตก็พอจะบอกได้ว่าเขานั้นไม่น่าจะใช่ผู้ใช้ผลปีศาจ!
ที่สำคัญเปลวเพลิงนั้นถูกปลดปล่อยออกมาจากตัวดาบ มันไม่ได้ถูกปลดปล่อยออกมาจากตัวของโรจาโดยตรง เห็นได้ชัดว่ามีความเป็นไปได้เพียง 2 ประการเท่านั้น
ประการแรกคือ โรจาได้ตวัดดาบของเขาอย่างรวดเร็ว รวดเร็วมากๆจนให้เกิดแรงเสียดสีอย่างรุนแรงในอากาศจนเกิดเปลวเพลิงลุกโชนขึ้น! หรืออีกประการหนึ่ง …
ดาบโฮโนะสึกิได้ปลดปล่อย ‘เจตนารมณ์แห่งดาบออกมา’!
เจตนารมณ์แห่งดาบ — เจตนารมณ์แห่งอัคคี!!
