Ep.167

Ep.167

 

หลังจากฆ่าพวกซอมบี้ที่นี่หมดแล้ว แผนการขั้นต่อไปคือหาสถานที่อื่นเพื่อล่าพวกมันต่อ

 

หากยังมีซอมบี้อยู่ใกล้ๆ ซูเฉินก็จะอยู่ที่นี่ต่อ

 

แต่หากไม่มีร่องรอยของซอมบี้ เขาก็จะกลับไปยังสถานชุมชนเทียนหนาน หลังจากกวาดล้างซอมบี้ที่นั่นแล้ว ค่อยว่ากันใหม่

 

จุดสีแดงจำนวนมากปรากฏขึ้นบริเวณมุมของขอบหน้าจอส่วนกลาง คาดว่าน่าจะมีราวๆพันกว่าจุด

 

ซูเฉินตรวจสอบระยะทาง และพบว่ามันอยู่ห่างจากสถานชุมชนชางเยว่เพียง 5 กิโลเมตรเท่านั้น

 

ระยะทางค่อนข้างใกล้ บวกกับเรื่องที่มีซอมบี้อยู่ถึงพันตัว จึงคุ้มค่าที่จะลงมือ

 

เขาชี้ไปยังตำแหน่งที่มีซอมบี้อยู่ กล่าวกับ [รถศึกอัจฉริยะ] ว่า “เสี่ยวจือ ไปที่นั่น”

 

“รับทราบ”

 

[รถศึกอัจฉริยะ] สตาร์ทเครื่อง ขับเคลื่อนไปข้างหน้า

 

อาศัยประโยชน์จากช่วงเวลาว่างนี้ ซูเฉินรับประทานอาหารรองท้องไปพลางๆ

 

“ซูเฉิน พวกเรากำลังจะไปล่าซอมบี้กันอีกหรือ?” หวู่หยางก้าวออกมา เอ่ยปากถาม

 

ซูเฉินพยักหน้า “ตรวจพบซอมบี้อยู่ไม่ไกล ปริมาณก็ไม่มาก พวกเราจะเข้าไปฆ่าพวกมัน”

 

หวู่หยางไม่ถามมากความ หันไปกินต่อ

 

หลังจากได้สนทนากับซูเฉินมาหลายวัน เขาก็ตระหนักได้ว่าซูเฉินไม่ได้ล่าซอมบี้เพื่อหินพลังงาน

 

ทุกครั้งที่ฆ่าซอมบี้เสร็จ ซูเฉินจะชอบทำท่าทางแปลกๆ คว้าจับอากาศอยู่เป็นประจำ บางครั้งก็ยิ้มออกมา บางครั้งก็ตะลึง

 

เมื่อลองจินตนาการถึงความสามารถของซูเฉินที่สามารถสร้างสิ่งมหัศจรรย์ได้มากมาย เขารู้สึกว่ามันน่าจะเกี่ยวข้องกับพฤติกรรมแปลกๆเหล่านี้

 

แต่ … แล้วใครบ้างเล่าที่ไม่มีความลับเก็บไว้กับตัว?

 

ความลับของบางคนสามารถเปิดเผยได้ แต่ความลับของบางคน ไม่สามารถแตะต้องได้โดยเด็ดขาด

 

เฉกเช่นเดียวกับซูเฉิน ที่ครอบครองอำนาจอันลึกลับและทรงพลัง

 

เรื่องสำคัญถึงขนาดนี้ อีกฝ่ายจะยอมให้คนอื่นเปิดโปงความลับของเขาหรือ?

 

แน่นอน หวู่หยางจะไม่หาเรื่องใส่ตัว

 

สำหรับเขา ข้อสำคัญที่สุดในการตัดสินใจคือความพึงพอใจ การติดตามซูเฉิน เขามีอาหารให้กินให้ดื่ม ทั้งยังมีโอกาสได้ยกระดับการฝึกฝน ไหนจะอาวุธวิเศษ

 

ท่ามกลางหายนะวันสิ้นโลก มนุษย์จะสามารถพบพานสภาพแวดล้อมที่สะดวกสบายเช่นนี้ได้จากที่ไหนอีก?

 

ดังนั้น แม้ซูเฉินจะมีความลับอันยิ่งใหญ่ปกปิดเอาไว้ แต่นั่นไม่เกี่ยวข้องกับเขา และเขาจะไม่เข้าไปขุดคุ้ยมัน

 

นี่แหละคือวิธีการใช้ชีวิตที่เขาได้รู้จากการพบเจอผู้คนมากมายในโลกใบนี้

 

ครึ่งชั่วโมงต่อมา [รถศึกอัจฉริยะ] ก็ค่อยๆขับเข้าไปในเมืองร้าง

 

ขนาดของเมืองค่อนข้างใหญ่ อย่างไรก็ตาม ตามรายทางกลับขึ้นไปด้วยหญ้ารกชัน

 

อาคารสูงบางแห่งถูกปกคลุมด้วยต้นไม้สีเขียวซ้อนทับกันหลายชั้น จนดูไม่ออกมารูปทรงเดิมของมันเป็นอย่างไร

 

“พี่เฉิน พวกเราลงจากรถไปฆ่าซอมบี้กันเลยไหม?” เฉาหรานถาม

 

บนถนนเข้าสู่ใจกลางเมือง อาคารหลายแห่งถล่มลงมาซ้อนกัน ถนนถูกปิดตายอย่างสิ้นเชิง [รถศึกอัจฉริยะ] ไม่สามารถขับเข้าไปได้

 

หากคุณต้องการล่าซอมบี้ คุณจำเป็นต้องลงจากรถ และเดินเท้าเข้าไปในเมืองเท่านั้น

 

“เดี๋ยวค่อยว่ากันดีกว่า” ซูเฉินตอบส่งๆ สายตาของเขายังคงจับจ้องอยู่ที่หน้าจอควบคุมส่วนกลาง

 

“เสี่ยวจือ ซูมเข้าไปตรงจุดนี้หน่อย” ซูเฉินเอื้อมมือออกไป แตะลงบนจุดหนึ่งบนหน้าจอควบคุมและกล่าว

 

“รับทราบ”

 

ภาพบนหน้าจอเปลี่ยนไปทันที มันถูกยืดเข้า ยืดเข้า และยืดเข้า ไม่นานอาคารที่ดูเหมือนสนามกีฬาก็ปรากฏขึ้น

 

เห็นแค่เพียงด้านบนของบริเวณรอบๆสนามกีฬาแห่งนี้รายล้อมไปด้วยต้นไม้เขียวขจี และไม่สามารถมองเห็นสิ่งที่อยู่ข้างในได้

 

เหตุผลที่ซูเฉินสนใจสถานที่แห่งนี้ ไม่ใช่เพราะมันมีจุดสีแดงกระจุกรวมกันนับร้อยจุดเท่านั้น แต่ยังมีจุดสีน้ำเงินกว่า 20 จุด และจุดสีดำขนาดใหญ่อีกจุดรวมอยู่ด้วย

 

จุดสีแดงแสดงถึงซอมบี้หรือสัตว์กลายพันธุ์ ส่วนจุดสีน้ำเงินแสดงถึงมนุษย์ เช่นนั้นแล้วจุดสีดำหมายถึงอะไร?

 

นี่เองคือประเด็นที่ดึงดูดความสนใจของซูเฉิน

 

“เสี่ยวจือ จุดสีดำนั่นคืออะไร?” ซูเฉินถาม

 

“เรียนเจ้านาย จุดสีดำแสดงถึงสิ่งมีชีวิตจากต่างโลก”

 

“สิ่งมีชีวิตจากต่างโลก?” ซูเฉินหางตากระตุก

 

เขานึกย้อนไปถึงเผ่าเต่าเขียวที่เจอกันใต้เหมืองในเทือกเขาฮวงเจ๋อ

 

เช่นนั้นจุดดำนี้ ใช่เป็นคนของเผ่าเต่าเขียวหรือไม่?

 

ซูเฉินเกิดความสงสัย เพราะเท่าที่เขารู้จักในเกาะเฉียนหยู มีเพียงเผ่าเต่าเขียวเท่านั้น

 

แต่จะจริงหรือไม่ ยังต้องตรวจสอบให้แน่ชัด