5/10
Ep.861
“เธอออกไปก่อน เจ้าหมอนี่ให้ฉันจัดการเอง” ซูเฉินกระซิบ เบนสายตาจับจ้องเซียวเฟย
ฉีมู่อวี้พยักหน้า เดินกลับมาข้างกายฉีมู่เสวี่ย
เซียวเฟยถูกทิ่มแทงโดยสายตาของซูเฉิน เจ้าตัวคล้ายเกิดความรู้สึกว่ามีความหนาวเหน็บแผ่ซ่านไปทั่วร่างกายเขา
“แกต้องการอะไร?”
เซียวเฟยพยายามข่มความหวาดกลัวในใจ เอ่ยถามด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ
“ฆ่าแก!” น้ำเสียงของซูเฉินเย็นเยียบราวกับธารน้ำแข็ง ปราสจากซึ่งกลิ่นอายแห่งชีวิต
“ฆ่าฉัน?” เซียวเฟยสั่นสะท้านไปทั้งร่าง เอ่ยถามอย่างร้อนรน “ฉันกับแกไม่มีความแค้นเคืองต่อกัน ทำไมแกต้องฆ่าฉันด้วย?”
เมื่อรู้ว่าไม่ใช่คู่มือของซูเฉิน เซียวเฟยจึงพยายามใช้เหตุผลกับเขา
“เหอ เหอ … ” ซูเฉินหัวเราะดูแคลน กล่าวเบาๆว่า “อย่างแรกเลย ลูกชายแกเป็นฝ่ายหาเรื่องฉัน อย่างที่สอง ฉันจะฆ่าใครไม่จำเป็นต้องมีเหตุผล ขอแค่มันระคายตา ฉันก็จะฆ่าให้หมด!”
ทันทีที่คำนี้ประกาศออกมา ฝูงชนทั้งหมดต่างตกตะลึง
ฆ่าคนโดยไม่มีเหตุผล?
นี่เขาจะบ้าบิ่นเกินไปแล้ว!
เผด็จการตัวพ่อชัดๆ!
กระนั้น ประโยคนี้ที่ออกมาจากปากของซูเฉิน กลับไม่อาจมีผู้ใดกล้าโต้แย้ง
เหตุผลก็คือ ความแข็งแกร่งของซูเฉินได้สะกดทุกคนให้เกิดความยำเกรงอย่างลึกล้ำ ในมุมมองของพวกเขา ซูเฉินคือเทพสังหารที่มิอาจหาผู้ใดเทียบ
คนที่ซูเฉินหมายหัว ไม่มีใครหนีรอดไปได้!
มุมปากของเซียวเฟยกระตุก เงียบใช้มองไปครู่หนึ่ง ก่อนเอ่ยว่า “ตราบใดที่แกปล่อยพวกเราไป ตระกูลเซียวของฉันยินดีชดใช้ด้วยราคาที่สมน้ำสมเนื้อ”
“ไม่จำเป็น!” ซูเฉินเบ้ปากเล็กน้อย ทันใดนั้นเปิดใช้งาน [ชีวิตเมามายจมอยู่ในห้วงฝัน]
หลังจากส่งเซียวเฟยตกอยู่ในภวังค์ เขาก็ชกออกด้วย [หมัดดาวตก] อีกครั้ง
เงาหมัดทองคำอันบ้าคลั่งส่งเสียงหวือหวา ทุกหมัดโถมลงบนร่างของเซียวเฟย
ปั๊ก ปั๊ก ปั๊ก!
ทว่าเพียงสามเงาหมัดกระแทกโดน เซียวเฟยก็ถูกบดขยี้เป็นชิ้นๆแล้ว
รอจนเงาหมัดทั้งหมดเลือนหายไป ตำแหน่งเดิมที่เซียวเฟยเคยยืนอยู่ บัดนี้แปรสภาพเป็นปล่องลึกจมลงไปใต้ดินหลายเมตร
“ท่านพ่อตายแล้ว … ”
เห็นภาพนี้ ใบหน้าของเซียวหยูกลายเป็นซีดเผือด ดวงตากลายเป็นไร้จิตวิญญาณ สูญสิ้นความหวังไป
บรรดาผู้คนที่มุงดูอยู่รอบๆต่างตื่นตระหนก สายตาที่มองมายังซูเฉินเต็มไปด้วยความยำเกรง
ซูเฉินทอดถอนหายใจ หันหลังกลับ เดินไปหาฉีมู่เสวี่ย เอ่ยเสียงกระซิบ “เอาไอ้ขยะนี่ไปด้วย”
ว่าจบ เขาก็เดินตรงไปยังทิศทางที่ตั้งของ [รถศึกอัจฉริยะ]
ครั้งนี้ฉีมู่เสวี่ยไม่มีท่าทีอิดออดแม้แต่น้อย ลากเซียวหยูตามหลังซูเฉินไปติดๆ
เมื่อกลับมาถึงรถ ซูเฉินไม่รีบร้อนจากไป สอบปากคำเซียวหยูแทน
“ไหนบอกมาซิ ว่าทำไมแกถึงอยากได้นกสำรวจจากฉัน?”
ซูเฉินจับจ้องเซียวหยู เอ่ยถามด้วยน้ำเสียงเย็นชา
เซียวหยูยืนกรานว่าจะแลกนกสำรวจมาให้ได้ แสดงว่าต้องรู้ตัวตนของนกสำรวจ ซึ่งความสามารถของนกสำรวจ นอกจากคาดการณ์อันตรายแล้ว มันยังใช้ค้นหาสมบัติได้ด้วย
–เช่นนั้น เซียวหยูใช่ต้องการใช้นกสำรวจค้นหาสมบัติให้เขาหรือไม่?
เพราะคำถามนี้ ซูเฉินจึงยอมให้ชีวิตสุนัขของเซียวหยูอยู่รอดมาจนถึงบัดนี้
“ผู้อาวุโส มีคนพบสมุนไพรกำเนิดเซียนสองต้นบนภูเขาตั้วฉาง แต่พวกมันซ่อนตัวเก่งมาก ฉันแค่ต้องการใช้นกสำรวจค้นหาพวกมันก็เท่านั้น”
เซียวหยูไม่กล้าปิดบังแม้แต่น้อย สารภาพหมดเปลือก
“เป็นอย่างที่คิด ” ซูเฉินพึมพำกับตัวเอง ก่อนถามต่อว่า “แล้วสมุนไพรกำเนิดเซียนมีไว้ใช้ทำอะไร?”
เซียวหยูส่ายหัว “ฉันเองก็ไม่รู้เหมือกัน รู้แค่ว่ามันมีค่ามหาศาล ชนิดที่ว่ากระทั่งระดับเทวะยังต้องการครอบครอง”
กระทั่งระดับเทวะยังให้ความสนใจ? แสดงว่าสมุนไพรกำเนิดเซียนต้องเป็นของดีอย่างแน่นอน
ขณะที่ซูเฉินกำลังคิดจะเอ่ยถามต้นผลอายุวัฒนะ ฉีมู่เฟิงก็เอ่ยปากขึ้นก่อน
“ซูเฉิน ข้าเคยได้ยินข่าวลือของสมุนไพรกำเนิดเซียนมาก่อน”
ดวงตาของซูเฉินเปล่งประกาย หันไปมองฉีมู่เฟิง รอคำอธิบายจากเขา
6/10
Ep.862
“มีข่าวลือว่ามีสถานที่สาบสูญอยู่ในมิติภายนอก ภายในนั้นเต็มไปด้วยพืชวิญญาณและแร่ล้ำค่ามากมาย แต่พิกัดของมันเอาแน่เอานอนไม่ได้ ทั้งไม่มีตำแหน่งคงที่ ยากนักจะค้นพบ”
“กระนั้น สมุนไพรกำเนิดเซียนดูเหมือนจะมีความเกี่ยวข้องกับสถานที่แห่งนั้น มีข่าวลือว่าหากพบสมุรไพรกำเนิดเซียน ก็มีโอกาสที่จะพบสถานที่สาบสูญ”
ฉีมู่เฟิงกล่าวอย่างช้าๆ
“มีสถานที่ดีๆแบบนี้อยู่ด้วยหรอ?” หัวใจของซูเฉินเต้นแรง ไม่ต้องกล่าวถึงอย่างอื่น แค่เฉพาะแร่ล้ำค่ามากมายก็ดึงดูดความสนใจของเขาได้อย่างลึกล้ำแล้ว
เนื่องจากไม่ว่าจะเป็น [รถศึกอัจฉริยะ] หรือหุ่นเชิดทองคำ รวมไปถึงสัตว์เลี้ยงวิญญาณเหล่ามหาเพลิงเอกลักษณ์ ล้วนต้องการยกระดับสู่ขั้นที่สูงขึ้น และทั้งหมดที่กล่าวมาต้องการแร่คุณภาพสูง
ทว่า ก่อนหน้านี้ไม่เคยทราบถึงเรื่องของสถานที่แห่งนี้ อย่างไรก็ตาม ปัจจุบันเมื่อทราบแล้ว ซูเฉินจะไม่มีทางพลาดมันไปอย่างแน่นอน
“เสี่ยวจือ ค้นหาภูเขาตั้วฉาง แล้วไปที่นั่นทันที” ซูเฉินออกคำสั่ง
“รับทราบ”
ภูเขาตั้วฉางอยู่ห่างออกไปจากตำแหน่งนี้ไม่ถึงพันไมล์ [รถศึกอัจฉริยะ] สามารถค้นพบตำแหน่งที่แน่นอนของมัน บินไปทันที
ซูเฉินกวาดสายตามองเซียวหยู ก่อนหักคอเขาด้วยมือเดียว แล้วโยนลงจากรถ
หนึ่งพันไมล์ สำหรับ [รถศึกอัจฉริยะ] มันใช้เวลาเดินทางไมถึงหนึ่งชั่วโมง
เมื่อมาถึงภูเขาตั้วฉาง ซูเฉินก็บังเอิญพบว่าบนหน้าจอควบคุมส่วนกลาง ในภูเขาตั้วฉางเวลานี้ปกคลุมไปด้วยจุดสีน้ำเงินจำนวนมาก จำนวนคนน่าจะถึงหลักพัน
“คงไม่ใช่ว่าทุกคนกำลังตามหาสมุนไพรกำเนิดเซียนกันหรอกนะ?”
ซูเฉินตั้งข้อสงสัย จากนั้นสั่งให้ [รถศึกอัจฉริยะ] ลงจอดบนพื้น
“ทุกคนรออยู่ในรถ ฉันจะออกไปถามข้อมูลข้างนอก”
ซูเฉินกำชับ แล้วลงจากรถคนเดียว
ไม่นาน เขาก็พบชายชราคนหนึ่ง แล้วเอ่ยถามว่า “ท่านผู้เฒ่า ทำไมภูเขาตั้วฉางถึงมีคนมากมายขนาดนี้? พวกเขาทำอะไรกันอยู่หรือ?”
ชายชรามองซูเฉิน เอ่ยปากว่า “เจ้าหนุ่มคงเพิ่งเคยมาที่นี่ใช่ไหม? ฉันได้ข่าวว่าที่นี่มีสมุนไพรวิญญาณมหัศจรรย์สองต้นปรากฏขึ้น ทุกคนเลยกำลังตามหามัน”
ซูเฉินพยักหน้า เอ่ยถามอย่างใจเย็น “สมุนไพรวิญญาณทั้งสองต้นมีสรรพคุณอะไรงั้นหรือท่านผู้เฒ่า”
“พวกเราเองก็ไม่รู้เหมือนกัน” ชายชราส่ายหัว แต่ก็กล่าวต่อว่า “ยังไงก็ตาม ตระกูลเจิ้งจากเมืองเฟิงหยวนได้ประกาศออกมา ว่าหากผู้ใดหาสมุนไพรวิญญาณพบ จะสามารถนำไปแลกหินพลังงานได้ 100,000 ก้อน!”
ตระกูลเจิ้ง?
คงไม่ใช่ตระกูลเดียวกับเจิ้งเต๋าหรอกนะใช่ไหม?
ซูเฉินพึมพำ ก่อนถามว่า “แล้วตอนนี้มีใครพบสมุนไพรวิญญาณแล้วรึยัง?”
“ได้ยินว่าพบแล้วต้นหนึ่ง ตอนนี้พวกมันกำลังถูกส่งไปตระกูลเจิ้ง” ชายชรากล่าวด้วยสีหน้าอิจฉา
ใบหน้าของซูเฉินหมองลง เขาตั้งใจแล้วว่าจะคว้าสมุนไพรกำเนิดเซียนทั้งสองต้นมาครอบครอง ไม่ว่าตระกูลเจิ้งจะมีที่มาที่ไปอย่างไร เขาก็จะไปเอากลับคืนมาให้จงได้
อย่างไรก็ตาม ตอนนี้ต้องรีบหาอีกต้นก่อนค่อยว่ากัน
หลังจากร่ำลาชายชรา ซูเฉินรีบกลับไปยัง [รถศึกอัจฉริยะ]
“ซูเฉิน สถานการณ์เป็นยังไงบ้าง?”
ทันทีที่ก้าวขึ้นมา ฉีมู่เฟิงเอ่ยถามเป็นคนแรก
ซูเฉินบอกข่าวที่ได้รับจากชายชรา
“สมุนไพรกำเนิดเซียนเปี่ยมไปด้วยจิตวิญญาณ ทั้งยังหลบซ่อนเก่ง เช่นนั้นดูเหมือนว่าในหมู่คนที่ออกค้นหาในภูเขาตั้วฉาง ต้องมีสัตว์เลี้ยงวิญญาณที่สามารถใช้ล่าสมบัติอยู่ในมือเป็นแน่” ฉีมู่เฟิงวิเคราะห์
“พี่ฉี คุณกับผมไปด้วยกัน ส่วนคนอื่นๆรออยู่ที่นี่” ซูเฉินกล่าว
ฉีมู่เฟิงรู้ข้อมูลบางอย่างของสมุนไพรกำเนิดเซียน ดังนั้นตามมาด้วยกันน่าจะมีประโยชน์บ้าง
ต่อมา ซูเฉินปล่อยนกสำรวจ ก้าวออกจาก [รถศึกอัจฉริยะ] พร้อมกับฉีมู่เฟิง
หลังจากนั้น ทั้งสองเดินวนไปวนมานานกว่าครึ่งชั่วโมง เมื่อข้ามผ่านที่ลุ่มหุบเขา ในที่สุดนกสำรวจก็ร้องด้วยความตื่นเต้น
“เจ้านาย! ข้าสัมผัสได้ถึงกลิ่นอายของสมุนไพรกำเนิดเซียน!”
