7/10
Ep.577
“มนุษย์ พวกเจ้าเข้ามาที่นี่ได้อย่างไร?”
ชายวัยกลางคนที่มีผิวหน้าดำคล้ำก้าวออกมาจากกลุ่มเผ่าเต่าเขียว หลังจากกวาดมองซูเฉินและคนอื่นๆ คิ้วของเขาก็ขมวดเข้าหากัน
ทวีปเต่าเขียวไม่มีทางผ่านเขตแดนที่เชื่อมไปสู่ทวีปของเผ่ามนุษย์อีกต่อไป แล้วเหตุใดกลุ่มมนุษย์เบื้องหน้าถึงได้มาอยู่ที่นี่?
จุดนี้ทำให้เขารู้สึกงงงวยมาก
หลังจากยืนยันว่าศัตรูที่ก้าวออกมาพูดคือชาวเผ่าอมตะเลเวล 6 ซูเฉินก็ปลดปล่อยพลังจิตเข้าพันธนาการmyomu
“นี่เจ้า ..!”
ชาวเผ่าอมตะสัมผัสได้ถึงพลังที่มองไม่เห็น สีหน้าเปลี่ยนไปอย่างกะทันหัน ดิ้นรนสุดชีวิต พยายามสลัดหลุดจากพันธนาการ
กระนั้น เขาก็ต้องพบกับเรื่องน่าตกใจ เพราะไม่ว่าดิ้นอย่างไร มันก็ไร้ประโยชน์!
“ไสหัวมานี่!”
ซูเฉินควบคุมพลังแห่งจิตวิญญาณ กระชากเขาเข้ามาเบื้องหน้า
“พลังจิตเลเวล 7!”
หัวใจของชาวอมตะเลเวล 7 คล้ายถูกเผาเป็นเถ้าถ่าน
เมื่อตระหนักว่าซูเฉินน่าจะเป็นปรมาจารย์พลังจิตเลเวล 7 ลึกเข้าไปในใจเขาก็เต็มไปด้วยความเสียใจ
ในตอนแรก ข่าวที่เขาได้รับมาก็คือ มีผู้วิวัฒนาการเลเวล 5 หลายคนกำลังอาละวาดที่นี่ เขาจึงกล้าก้าวออกมาแสดงตนในฐานะผู้วิวัฒนาการเลเวล 6
หากรู้แต่แรกว่ามีปรมาจารย์พลังจิตเลเวล 7 อยู่ด้วย เขาคงไม่โง่พอที่จะมาตายที่นี่
ผู้แข็งแกร่งเผ่าเต่าเขียวที่หลายตนที่ตามมา เมื่อเห็นว่าชาวอมตะถูกจับตัวโดยไม่อาจขัดขืนใดๆ หัวใจของพวกมันก็เต้นระรัวด้วยความหวาดกลัว
ทว่า ซูเฉินต้องการฆ่าพวกมันทั้งหมดในคราวเดียว แล้วเขาจะปล่อยให้พวกมันหนีไปได้อย่างไร?
“ใครกล้าขยับ ฉันจะฆ่ามันทันที!”
ซูเฉินกวาดสายตาเย็นชา ตวาดเสียงดังกึกก้อง
ทันทีที่คำนี้หลุดออกไป เล่นเอาชาวเต่าเขียวส่วนใหญ่ตะลึงลาน
อย่างไรก็ตาม ยังมีชาวเต่าเขียวเลเวล 3 บางคนค่อยๆลอบถอยหลังอย่างเงียบๆ
“เสี่ยวหลิว ฆ่าเจ้ามดปลวกสองตัวนั่นซะ!”
ซูเฉินสังเกตเห็นความเคลื่อนไหวของชาวเต่าเขียวทั้งสองตน ออกคำสั่งแก่ต้นหลิววัชระทันที
ต้นหลิววัชระไม่พูดไม่จา ทะยานไปข้างหน้าด้วยความเร็วปานสายฟ้า ย่ำลงบนหัวชาวเผ่าเขียวเลเวล 3 ตนแรก เหยียบมันเป็นเนื้อบด จากนั้นซัดอีกหมัดออกไปต่อยร่างเต่าเขียวอีกตัวที่คิดหลบหนีจนแหลกเป็นละอองเลือด
ซู๊ดดดด!
ได้เป็นสักขีพยานของฉากนี้ ชาวเต่าเขียวทั้งหมดสูดหายใจเย็นเยียบ
ชาวเต่าเขียวเลเวล 3 สองตนถูกฆ่าตายในชั่วพริบตาเดียว
กำลังรบอันน่าเกรงขามเช่นนี้ ทำให้จิตใจของชาวเต่าเขียวสั่นสะท้าน สายตาที่มองต้นหลิววัชระ เต็มไปด้วยความยำเกรง
เมื่อเห็นชาวเต่าเขียวทุกตนตะลึง ซูเฉินก็หันกลับมามองชาวอมตะ กล่าวด้วยน้ำเสียงแผ่วเบาว่า “ที่นี่มีทางผ่านเขตแดนไปทวีปเผ่ามนุษย์รึเปล่า?”
“ผู้อาวุโส ข้าไม่รู้ ข้ามาจากเผ่าอมตะ ข้าไม่รู้อะไรเกี่ยวกับที่นี่เลย!”
ภายใต้การจับจ้องของซูเฉิน ชาวอมตะสั่นสะท้านไปทั้งตัว รีบตอบกลับมา
พร้อมกับถือโอกาสนี้ระบุสถานะตัวเอง คิดข่มขวัญให้ซูเฉินหวาดกลัว
“ในเมื่อไม่รู้อะไรเลย งั้นเก็บแกไว้จะมีประโยชน์อะไร”
ซูเฉินส่งเสียงฮึ่มในลำคอเบาๆ ใช้ฝ่ามือเดียวฟาดศีรษะชาวอมตะจนตาย
ตุบ ..!
ขณะที่ศพไร้ศีรษะของชาวอมตะร่วงลงกับพื้น เปลือกตาของชาวเต่าเขียวกระตุกอย่างแรง พวกเขาไม่กล้าแม้จะหายใจ
กระทั่งผู้วิวัฒนาการเลเวล 6 ยังถูกสังหารในฝ่ามือเดียว แสดงให้เห็นว่าซูเฉินแข็งแกร่งเพียงใด
เผชิญหน้ากับการดำรงอยู่ที่น่าสยดสยองเช่นนี้ ชาวเต่าเขียวทั้งหมดไม่กล้ายกฝีเท้าหรือหายใจ
“พวกแกที่เหลือ ไสหัวออกมานี่!”
ซูเฉินมองไปทางชาวเต่าเขียวเลเวล 3 ที่เหลือไม่กี่ตน ตะโกนขึ้นเสียง
ชาวเต่าเขียวเลเวล 3 ที่เหลือกัดฟันแน่น เดินเข้าไปหาซูเฉินด้วยความหวาดกลัว
“เรื่องของทางผ่านเขตแดน พวกแกน่าจะรู้ใช่ไหม?” ซูเฉินหรี่ตาลง สายตาคมกริบดั่งมีด เอ่ยน้ำเสียงเย็นชา
“ผู้อาวุโส ก่อนหน้านี้เคยมีทางผ่านเขตแดนที่นำไปสู่ทวีปของเผ่ามนุษย์ แต่มันได้ถูกทำลายไปแล้ว” หนึ่งในชาวเต่าเขียวเอ่ยปากตอบ
8/10
Ep.578
หากไม่มีทางผ่านเขตแดน ก็เป็นไปไม่ได้ที่จะกลับไปยังทวีปมนุษย์ นี่คือสิ่งที่ซูเฉินไม่ต้องการได้ยิน
แต่หลังจากไตร่ตรองอยู่ครู่หนึ่ง เขาก็เอ่ยถามต่อว่า “งั้นมีทางผ่านเขตแดนไปยังทวีปอื่นอีกไหม?”
เผ่าเต่าเขียวอาจไม่มีทางผ่านเขตแดนสู่ทวีปมนุษย์ แต่ก็น่าจะมีทางไปสู่ดินแดนของเผ่าพันธุ์อื่นนี่ถูกไหม? ถ้าออกไปจากที่นี่ได้ อย่างน้อยก็มีโอกาสได้กลับไปยังทวีปมนุษย์
“มีสองทาง หนึ่งนำไปสู่เผ่าอมตะ อีกหนึ่งนำไปสู่เผ่าราชวงศ์อสูร”
ซูเฉินคาดเดาไว้แล้วว่าที่นี่จะต้องมีทางผ่านเขตแดนที่เชื่อมไปสู่ทวีปเผ่าอมตะ นั่นเป็นเหตุผลที่ว่าเขาไม่รู้สึกตื่นเต้นในช่วงต้นประโยค แต่เมื่อได้ยินเกี่ยวกับเผ่าราชวงศ์อสูร มันทำให้เขาเริ่มตื่นตัวขึ้นมา
เพราะในตอนที่อยู่เมืองทงเทียน เขาได้สังหารเผ่าราชวงศ์อสูรไปไม่น้อย จึงคุ้นเคยกับเผ่าพันธุ์นี้เป็นอย่างดี
เผ่าราชวงศ์อสูรเป็นเผ่าพันธุ์ที่ค่อนข้างใหญ่ อย่างไรก็ตาม ผู้แข็งแกร่งที่สุดมีเลเวลอยู่แค่ 9 เท่านั้น
ด้วยความแข็งแกร่งในปัจจุบันของซูเฉิน บวกกับยังมีแต้มพลังงานในมืออีกมากกว่า 5,000 แต้ม ต่อให้ศัตรูคือผู้ฝึกตนเลเวล 9 ก็หาหวาดกลัวไม่
ดังนั้น ต่อให้เข้าสู่ทวีปเผ่าราชวงศ์อสูร เขาก็ไม่ต้องกังวลเรื่องอันตรายใดๆ
แล้วอีกอย่าง เขาจำได้ว่าในเผ่าราชวงศ์อสูร เหมือนจะมีสองทางผ่านเขตแดนที่นำไปสู่เกาะเฉียนหยู และอาจมีทางเชื่อมสู่เกาะอื่นเช่นกัน จึงมีโอกาสสูงที่จะได้กลับไป
“ทางผ่านเขตแดนที่นำไปสู่ทวีปเผ่าราชวงศ์อสูรอยู่ที่ไหน? ”ซูเฉินถามด้วยน้ำเสียงร้อนรน
“ในเมืองเป่ยลู่”
ชาวเต่าเขียวไม่ลังเล ตอบตามตรง
“เสี่ยวจือ ค้นหาที่ตั้งของเมืองเป่ยลู่ ว่าอยู่ห่างจากพวกเราแค่ไหน” ซูเฉินสั่ง [รถศึกอัจฉริยะ]
ไม่กี่วินาทีต่อมา [รถศึกอัจฉริยะ] ก็ตอบว่า “เจ้านาย มันอยู่ห่างจากที่นี่ไม่ถึง 500 กิโลเมตร”
ระยะทาง 500 กิโลเมตร ด้วยความเร็วของ [รถศึกอัจฉริยะ] ใช้เวลาไม่ถึงชั่วโมงก็ถึงแล้ว
ซูเฉินพยักหน้าเล็กน้อย จากนั้นเปิด [พื้นที่เลี้ยงสัตว์] เรียกสัตว์เลี้ยงวิญญาณทั้งหมดออกมา แล้วสั่งการ “ลงมือพร้อมกัน ห้ามให้เผ่าเต่าเขียวรอดไม่ได้แม้แต่ตนเดียว”
เพื่อหลีกเลี่ยงปัญหาที่อาจเกิดขึ้นตามมา เขาต้องรีบไปยังเมืองเป่ยลู่ให้เร็วที่สุด
แต่ท้ายที่สุดแล้วที่นี่ยังเหลือเผ่าเต่าเขียวนับหมื่นตน หรือความหมายก็คือยังมีชิ้นส่วนอีกนับพันๆชิ้นรอให้เก็บกู้
หากเขาไม่ฆ่าทั้งหมด มันคงไม่สาสมใจ
ดังนั้นจึงเรียกสัตว์เลี้ยงวิญญาณออกมา เพื่อจบการต่อสู้ให้เร็วที่สุด
“ฆ่ามันนนนนนน!!!”
หยางฮ่าวและสหายเป็นกลุ่มแรกที่กระโจนเข้าหาเผ่าเต่าเขียว สัตว์เลี้ยงวิญญาณที่เหลือก็ลงมือเช่นกัน แม้แต่ [รถศึกอัจฉริยะ] ยังเข้าร่วมการล่าด้วย
ได้ยินเพียงเสียงต่อสู้และเสียงกรีดร้องน่าสังเวชดังระงม เมืองหลวงตะวันออกกลายเป็นขุมนรกอเวจี
“ผู้อาวุโส ท่านทำเช่นนี้เท่ากับขัดลิขิตสวรรค์!”
ชาวเผ่าเต่าเขียวเลเวล 3 เห็นพวกพ้องถูกสังหารทีละตน ร้องคำรามโกรธเกรี้ยวใส่ซูเฉิน
“พวกแกรู้จักคำว่าขัดลิขิตสวรรค์กันด้วยหรือ?”
ซูเฉินพ่นลมหายใจออกทางจมูก ก่อนตวาดด้วยความโกรธเคืองว่า “ในตอนที่เผ่าเต่าเขียวบุกเมืองจิงกัง พวกแกฆ่าเผ่ามนุษย์ของฉันไปกี่คน? ที่พวกแกต้องจบจุดจบเช่นวันนี้ เพราะนี่คือการล้างแค้น!”
สิ้นเสียง ซูเฉินระเบิดหัวเผ่าเต่าเขียวด้วยหมัดเดียว จากนั้นเข้าร่วมการสังหารหมู่
หนึ่งชั่วโมงต่อมา ตลอดทั้งเมืองหลวงตะวันออก เกลื่อนไปด้วยซากศพเผ่าเต่าเขียว พวกที่สามารถหลบหนีไปได้ มีไม่กี่ตนเท่านั้น
ซูเฉินรวบรวมชิ้นส่วน เก็บสัตว์เลี้ยงวิญญาณทั้งหมดลงใน [พื้นที่เลี้ยงสัตว์]
จากนั้นเรียกทุกคนขึ้นรถ แล้วขับตรงไปยังเมืองเป่ยลู่
ระหว่างทาง ซูเฉินเอนตัวนอนบนเก้าอี้คนขับ เริ่มนับชิ้นส่วน
ในครั้งนี้ มีชิ้นส่วนดรอปลงมากกว่า 3,000 ชิ้น นับเป็นการเก็บเกี่ยวที่ค่อนข้างอุดมสมบูรณ์
ซูเฉินเลือกเก็บชิ้นส่วนที่มีประโยชน์ไว้สองสามอย่าง ที่เหลือแปลงเป็นแต้มพลังงาน ปัจจุบันเขามีแต้มสะสมอยู่ที่ 8,000 แต้มพลังแล้ว
หลังจากจัดการเรื่องชิ้นส่วน เดิมเขาคิดจะพักผ่อนสักครู่หนึ่ง แต่คาดไม่ถึงเลย ว่า[รถศึกอัจฉริยะ] จะร้องเตือนขึ้น “เจ้านาย มีพวกต่างเผ่าจำนวนมากกำลังตรงเข้ามาหาเรา”
