Ep.541
ซูเฉินค่อยๆค้นหาผ่านหน้าจอควบคุมส่วนกลาง ในที่สุดตำแหน่งของเกาะหลิงซู่ก็ผ่านเข้ามาในสายตาเขา
บนเกาะมีหลิงซู่คือที่อยู่ของต้นผลกำเนิดมาร ครั้งก่อนมันใช้ภูติพยาบาทมาทำร้ายเขา
ซูเฉินรู้สึกเกลียดชังมันมาก และเขาจะไม่มีวันมีความสุขหากไม่ได้ฆ่ามัน
“เสี่ยวจือ ไปที่เกาะหลิงซู่ก่อน”
ซูเฉินตัดสินใจกำจัดต้นผลกำเนิดมารเป็นอันดับแรก
“รับทราบ”
[รถศึกอัจฉริยะ] ล็อคตำแหน่งเกาะหลิงซู่ เดินเครื่องและมุ่งหน้าอย่างรวดเร็ว
เกาะหลิงซู่กับเกาะหวังซวี่อยู่ห่างกันไม่มากนัก ด้วยความเร็วเต็มกำลังของ [รถศึกอัจฉริยะ] ตอนเที่ยงในวันถัดมา พวกเขาก็อยู่ห่างจากเกาะหลิงซู่เพียงหนึ่งไมล์เท่านั้น
เมื่อมาถึงตำแหน่งนี้ ซูเฉินก็สั่งให้หยุดรถ
เพราะท้ายที่สุดแล้ว ต้นผลกำเนิดมารคือหนึ่งในสองสิ่งชั่วร้ายแห่งเผ่าพืชปีศาจ
ที่ต้องระวังไม่ใช่แค่ในด้านกำลังรบเท่านั้น แต่กลวิธีโจมตีก็ประหลาดมากเช่นกัน และเขาจะไม่ปล่อยให้คนอื่นตามไปเสี่ยงอันตราย
หลังจากอธิบายให้หวู่หยางและคนอื่นๆฟัง ซูเฉินก็ลงจากรถคนเดียว มุ่งหน้าตรงไปยังเกาะหลิงซู่
มองเพียงผิวเผิน เหมือนว่าเขาเดินทางเพียงลำพัง แต่แท้จริงแล้วไม่ใช่
เพราะใน [พื้นที่สัตว์เลี้ยง] ยังมีสัตว์เลี้ยงวิญญาณเลเวล 6 อีกสามตัว โดยเฉพาะหงส์เพลิง กำลังรบของมันเหนือกว่าระดับเดียวกันมาก กระทั่งผู้ฝึกตนเลเวล 7 บางคนก็ยังไม่ใช่คู่ต่อสู้ของมัน
เมื่อเข้ามาในเกาะหลิงซู่ เห็นแค่เพียงพื้นที่รกร้าง มีแต่ต้นไม้เหี่ยวเฉาและหินอยู่ทุกหนแห่ง และหมอกสีเทาบางๆลอยฟุ้งอยู่ในอากาศ
ซูเฉินเหลือบมองไปรอบๆ เปิด [พื้นที่เพาะปลูก] สื่อสารกับต้นผลอายุวัฒนะ
“เสี่ยวโซ่ว ฉันมาถึงเกาะหลิงซู่แล้ว ตามที่นายบอก แค่เอาผลกำเนิดมารออกมา ก็สามารถเข้าสู่เขตแดนลับได้แล้วใช่ไหม?”
“เจ้านาย เพียงแค่คุณถือผลกำเนิดมารไว้ แล้วมันจะนำทางคุณเข้าสู่เขตแดนลับเอง” ต้นผลอายุวัฒนะตอบ
ซูเฉินพยักหน้าเล็กน้อย ปิด [พื้นที่เพาะปลูก] แล้วหยิบเอาผลกำเนิดมารออกมาจากถุงเก็บของ กำไว้ในมือ
ทันทีที่ผลกำเนิดมารปรากฏขึ้น ราวกับมันถูกฉุดดึงด้วยพลังประหลาด บินตรงไปยังทิศทางหนึ่ง
หัวใจของซูเฉินเริ่มเต้นแรง ไม่ได้หยุดมัน เดินตามผลกำเนิดมารไปติดๆ
ประมาณครึ่งชั่วโมงต่อมา ผลกำเนิดมารก็คล้ายกระทบกับบาเรียที่มองไม่เห็น ทันใดนั้นมันหยุดกึกลงทันที
ตามมาติดๆด้วย ระลอกคลื่นกระเพื่อมขึ้นเบื้องหน้ามัน จากนั้นเห็นแค่เพียงประตูแสงสีเงินค่อยๆเปิดออก
ผลกำเนิดมารผลุบเข้าไปข้างใน และหายไปอย่างไร้ร่องรอย
ซูเฉินลังเลเล็กน้อย รอจนประตูแสงเปิดออกได้สักพักหนึ่ง ค่อยก้าวตามเข้าไป
เมื่อเข้าประตูแสงมา ซูเฉินหรี่ตาและกวาดมองรอบๆ คิ้วของเขาขมวดเข้าหากันเล็กน้อย
ในสายตาเขา พื้นดินโดยรอบถูกปกคลุมไปด้วยกระดูกสีขาว มีหมดไม่ว่าจะเป็นกระดูกมนุษย์ , สัตว์กลายพันธุ์ และพวกต่างเผ่า กะด้วยสายตาแล้วน่าจะมากกว่า 1,000
ห่างจากเขาราวๆ 100 เมตร มีต้นไม้สีเทาสูง 10 เมตร ตั้งตระหง่านอยู่ และตรงตำแหน่งกลางลำต้น นูนขึ้นมาเป็นรูปหญิงสาวทรงเสน่ห์
ณ ขณะนี้ มุมปากของเธอยกโค้งเป็นรายยิ้มชั่วร้าย จับจ้องซูเฉินด้วยความสนใจ หัวเราะคิกคัก “มนุษย์ เจ้าเข้ามาที่นี่โดยบังเอิญ หรือตั้งเข้ามาด้วยตัวเอง?”
“ฉันมาที่นี่เพื่อฆ่าแก” ซูเฉินกล่าวพลางปาดจมูกเขา แสยะยิ้มเย็น
“ฆ่าข้า?”
ใบหน้าของหญิงสาวทรงเส่นห์ชะงักไปเล็กน้อย ก่อนหัวเราะเยาะออกมา “เจ้ารู้ไหมว่าสถานะของข้าคืออะไร? หากคิดสังหารข้า ใช้แค่ความกล้าอย่างเดียวไม่พอหรอกนะ”
ซูเฉินก้าวตรงไปข้างหน้า ระหว่างเดินพูดว่า “แกมันต้นผลกำเนิดมารไม่ใช่รึไง? เป็นหนึ่งในสองสิ่งชั่วร้ายของเผ่าพืชปีศาจ”
“ที่แท้เจ้าก็รู้ที่มาของข้า?”
ต้นผลกำเนิดมารประหลาดใจ ต้นกำเนิดของมัน แม้แต่ในทวีปพืชปีศาจน้อยคนนักที่จะรู้เรื่องนี้ ขณะที่ซูเฉินเป็นเพียงมนุษย์ แล้วเหตุใดเขาถึงรู้ได้?
Ep.542
ซูเฉินไม่ได้อธิบายอะไรเพิ่มเติม ก้าวต่อไปจนใกล้ต้นผลกำเนิดมาร ทันใดนั้นดาบสงครามสีดำสนิทเล่มหนึ่งปรากฏขึ้นในมือเขา ตัดกวาดไปข้างหน้า
วินาทีนั้นเอง กระแสคลื่นสีฟ้าถูกยิงตามไปติดๆ
ครืน ครืนนนนน
เสียงฟ้าร้องฟ้าผ่าดังกึกกก้องออกมาจากกระแสสีฟ้า คลื่นอสนีบาตอันน่าสยดสยองแผ่กระจายออกไปทั่วทุกซอกทุกมุมในเขตแดนลับ
เวทย์สายฟ้าเป็นศัตรูตัวฉกาจของปีศาจและสิ่งชั่วร้าย โดยเฉพาะสายฟ้าของซูเฉิน ได้ผสานเข้ากับวัตถุไร้รูปอย่าง [สายฟ้าเก้าสวรรค์] และ [สายฟ้าศักดิ์สิทธิ์แห่งความป่าเถื่อน] บวกกับมันถูกปลดปล่อยผ่าน [ดาบเสริมมนตรา] พลังอำนาจจึงยากหาผู้ใดเทียบ
เหตุผลที่กระบวนท่าสังหารถูกเรียกใช้งานออกมาตั้งแต่แรก ก็เพื่อเลี่ยงไม่ให้เกิดผลกระทบหรือเรื่องผิดพลาดที่ไม่จำเป็น กำจัดต้นผลกำเนิดมารให้จบๆไปในเวลาไม่กี่วินาที
“ช่างเป็นเวทย์สายฟ้านี่น่าหวาดกลัวอะไรเช่นนี้!”
บนต้นผลกำเนิดมาร สีหน้าของหญิงเจ้าเสน่ห์แปรเปลี่ยนไป
อย่างไรก็ตาม เธอไม่ได้อยู่เฉยรอความตาย เผยอปากแค่นเสียงเย็น ลำต้นและกิ่งก้านอันใหญ่โตสั่นไหวอย่างรุนแรง
เห็นแค่เพียงใบไม้สีเทานับพันหลุดจากกิ่งก้าน ทั้งหมดคล้ายถูกควบคุมโดยพลังงานบางอย่าง ลอยออกมารวมกลุ่มกันเบื้องหน้า ก่อตัวเป็นโล่ขนาดใหญ่
ในเวลาเดียวกัน พลังแห่งจิตวิญญาณอันยิ่งใหญ่ได้แผ่ขยายออกมา แนบติดไปกับโล่ ก่อร่างเป็นปราการป้องกันสองชั้น
วินาทีถัดมา กระแสคลื่นสีฟ้ากระแทกเข้ากับโล่ บังเกิดเสียงระเบิดดังสนั่นหวั่นไหว พื้นที่ทั่วทั้งเขตแดนลับสั่นสะเทือน
รอจนกระทั่งเสียงลมหวีดหวิวจางหายไป ก็พบว่าโล่ที่อยู่ด้านหน้าของต้นผลกำเนิดมารได้ถูกทำลายลงแล้วอย่างสิ้นเชิง ทว่ามันก็สามารถป้องกันการโจมตีอันรุนแรงของกระแสคลื่นสีฟ้าได้สำเร็จ
“ทนทายาดถึงขนาดนี้เชียว!?”
เห็นฉากนี้ สีหน้าของซูเฉินเริ่มจริงจัง
อย่าลืมนะว่าเมื่อออกจากเกาะหวังซวี่ เลเวลของเขาถูกปรับขึ้นมาดังเดิมแล้ว มันหวนคืนสู่เลเวล 7
นั่นหมายความว่าอำนาจของเวทย์สายฟ้าที่ปลดปล่อยออกมาเมื่อครู่ เทียบได้เลยกับเลเวล 9
แต่ถึงอย่างนั้น กลับไม่สามารถสร้างความเสียหายต่อต้นผลกำเนิดมารได้
นี่แสดงให้เห็นว่า กำลังรบของต้นผลกำเนิดมารนั้นแข็งกร่งเพียงใด
“มนุษย์ เจ้ากระตุ้นความสนใจข้าได้สำเร็จแล้ว ข้าขอยอมรับ ว่าเจ้ามีคุณสมบัติที่จะเป็นทาสรับใช้ข้า!”
ต้นผลกำเนิดมารกวาดสายตาเย็นชามองซูเฉิน อย่างไรก็ตาม มุมปากของมันกลับยกโค้งเป็นรอยยิ้มพิศวง
พริบตานั้นเอง บังเกิดกลุ่มแสงนับสิบก้อนระเบิดขึ้นเบื้องหน้ามัน หลังจากที่แสงเหล่านั้นรวมตัวกัน ก็กลายเป็นสิ่งมีชีวิตต่างเผ่าที่มีใบหน้าดุร้ายมากกว่า 10 ตน
และประเด็นก็คือ พวกต่างเผ่าเหล่านี้ แต่ละตัวกำลังส่งกลิ่นอายที่ทรงพลังเป็นพิเศษออกมา –พวกมันทั้งหมดอยู่ในเลเวล 5 ขึ้นไปทั้งสิ้น
“ภูติพยาบาทขั้นสูง … ”
มุมปากของซูเฉินยกสูงเป็นรอยยิ้มบาง สีหน้าสงบเยือกเย็น
หากเปลี่ยนเป็นคนอื่นมาเผชิญหน้ากับภูติพยาบาทมากมายขนาดนี้ คงตื่นตระหนกจนเสียสติไปแล้ว
แต่บนร่างของซูเฉินมี [กายาเทพอสูรนิรันดร์] ต่อให้ภูติพยาบาทเลเวล 5 มาดาหน้าเข้ามาเป็น 10 ตนก็ไม่สามารถทำร้ายเขาได้ ไม่จำเป็นต้องกังวลเกี่ยวกับพวกมัน
“นี่น่ะหรอไพ่ตายของแก? ยังมีดีกว่านี้อีกไหม?”
ซูเฉินแสยะยิ้ม ขยับเท้าเพียงข้างเดียว พุ่งพรวดเข้าใส่ต้นผลกำเนิดมารด้วยความเร็วปานสายฟ้าแลบ
“หยุดเขา!”
ต้นผลกำเนิดมารร้องตะโกนเสียงดัง
เธอเคยเห็นความแข็งแกร่งของซูเฉินมาก่อน ดังนั้นไม่กล้าปล่อยให้ซูเฉินเข้าประชิดตัว
กี๊ กี๊ กี๊!
ภูติพยาบาทนับสิบเปล่งเสียงเล็กแหลม วิ่งเข้าหาซูเฉิน กลวิธีโจมตีของพวกมันประหลาดยิ่ง นั่นคือปลดปล่อยปราณพยาบาทออกมาจากร่างกาย หากผู้ใดสัมผัสหรือสูดดม อาจสูญเสียสติได้
นอกเหนือจากนั้น พลังโจมตีของพวกมันยังแทบไม่ต่างจากผู้ฝึกตนทั่วไป
แต่ก็นั่นล่ะนะ ซูเฉินมีภูมิคุ้มกันต่อสิ่งชั่วร้าย จึงสามารถต้านทานปราณพยาบาทของพวกมัน ดังนั้นที่ต้องรับมือมีแค่ศัตรูระดับเดียวกับผู้ฝึกตนเลเวล 5 จำนวน 10 คนเท่านั้น
วินาทีถัดมา ทั้งสองฝ่ายปะทะกัน
ตามด้วยเสียงกระดูกแตกร้าว ผลลัพธ์คือภูติพยาบาททั้งสิบตัวระเบิดแตกตายทั้งๆที่เป็นฝ่ายโจมตีซูเฉิน
“ช่างเป็นร่างกายที่แข็งแกร่งอะไรเช่นนี้ เหตุใดปราณพยาบาทถึงไม่มีผลกับเจ้า?”
ต้นผลกำเนิดมารหน้าซีดเผือด มุมปากของเธอสั่นเทา
“มีหลายอย่างที่แกยังไม่รู้ และจะไม่มีโอกาสได้รู้เช่นกัน”
ซูเฉินยิ้มเยาะ ตั้งท่าเล็งไปทางต้นผลกำเนิดมาร แล้วตวัดดาบเล่มหนึ่งจากระยะไกล
คราวนี้เป็นเวทย์น้ำแข็ง เห็นแค่เพียงกระแสคลื่นสีขาวกระเพื่อมไหวในอากาศ ทุกแห่งหนที่มันผ่าน ล้วนถูกแช่แข็งเป็นหิมะ
