47

Ep.47

เดินตามซ่งหงไปซักพัก ในที่สุด ฉู่เซวียนก็มาถึงสถานที่ที่ได้รับการคุ้มกันอย่างแน่นหนา

เบื้องหน้าเขา คือบานประตูที่ทำจากโลหะสีเงินขาวสูงหลายเมตร และพื้นบริเวณรอบๆก็เช่นกัน 

และรอบด้านติดตั้งไว้ด้วยกล้องวงจรปิดนับไม่ถ้วน ซึ่งทั้งหมดหันหน้ามายังประตูบานนี้ 

ฉู่เซวียนเชื่อสุดใจ ว่าหากมีใครบุกเข้ามาโดยไม่ได้รับอนุญาต คนๆนั้นคงไม่ได้พบจุดจบที่ดี

“ที่นี่แหละ” ซ่งหงหันมาบอกฉู่เซวียน “ประตูบานนี้รวมถึงพื้นรอบๆ ทั้งหมดถูกสร้างขึ้นจากซุปเปอร์อัลลอย มันแข็งแกร่งทนทาน ต่อให้ถูกโจมตีโดยซอมบี้ลอร์ดก็ยังสามารถต้านทานได้”

ฉู่เซวียนพยักหน้า เขาเคยเห็นซุปเปอร์อัลลอยด์แบบนี้มาก่อน มันคือวัสดุแบบเดียวกับพื้นสนามประลอง 

ในตอนนั้น ขนาดผู้ใช้พลังเลเวล 4 ทุ่มโจมตีสุดกำลังก็ยังไม่สามารถทำลายมันได้ 

ต่อมา ซ่งหงทำการป้อนรหัสผ่าน หลังจากสแกนม่านตา ในที่สุดประตูซุปเปอร์อัลลอยด์ที่ใหญ่และหนักมากๆก็ค่อยๆแง้มออกอย่างช้าๆ 

“เข้ามาสิ” ซ่งหงเชิญ เดินนำฉู่เซวียนเข้าไปข้างใน 

ทันทีที่ก้าวผ่านประตู สิ่งที่ดึงดูดสายตาของฉู่เซวียน คือชั้นวางของที่มีความสูงหลายเมตร อาวุธหลากหลายชนิดถูกวางไว้ข้างบนนั้น 

นอกจากพวกชุดเกราะและอาวุธเย็นแล้ว ก็ยังมีอาวุธร้อนอีกมากมาย

*(อาวุธร้อน อาวุธเย็น = อาวุธสมัยเก่า , สมัยใหม่)

“สำหรับผู้ใช้พลังบางคน อบิลิตี้ของเขาไม่ได้มีพลังทำลายล้างสูง ดังนั้นเลยต้องใช้อาวุธร้อนมาชดเชยข้อด้อยของตัวเอง” ซ่งหงอธิบาย

“สำหรับเทคโนโลยีทางทหารในตอนนี้ หากคนธรรมดาได้รับอาวุธร้อนที่ทรงพลังไป พวกเขาจะสามารถสู้กับซอมบี้หรือสัตว์กลายพันธุ์ได้”

“แต่ก็ยังมีข้อจำกัดอยู่ ถูกไหม?” ฉู่เซวียนเอ่ยถาม

“ถูกต้อง” ซ่งหงพยักหน้า “หลังจากพลังรบของซอมบี้และสัตว์กลายพันธุ์พัฒนาถึงเลเวล 3 อาวุธร้อนธรรมดาแทบจะไม่สามารถคุกคามพวกมันได้อีกต่อไป แค่พลังป้องกันจากเนื้อหนังพวกมันเพียงอย่างเดียว ก็ยากที่จะทำลายแล้ว” 

ฉู่เซวียนพยักหน้า เขาเห็นด้วยกับความคิดนี้ของซ่งหง 

สุดท้าย เทคโนโลยีย่อมมีขีดจำกัด เมื่อถึงจุดหนึ่ง มนุษย์ธรรมดาไม่สามารถทะลวงฝ่าไปได้ แม้จะพยายามขนาดไหนก็ตาม หรือกล่าวได้เลยว่าผู้ใช้พลังนี่แหละคืออนาคตของมนุษยชาติ!

ระหว่างสนทนา ทั้งสองได้มาถึงชั้นวางที่มีคำว่า ‘อาวุธเกรด C’ เขียนไว้

“นี่คืออาวุธเกรด C ทั้งหมด เลือกที่เหมาะกับตัวเองได้เลยหนึ่งอย่าง” ซ่งหงกล่าว

ฉู่เซวียนพอได้ฟัง ก็เดินเข้าไปเลือกสรร และลองหยิบบางชิ้นขึ้นมาดู  

อาวุธหลากหลายชนิดวางเรียงต่อๆกันไกลสุดลูกหูลูกตา ไม่ว่าจะเป็น ดาบคมเดียว , กระบี่ ฯลฯ  นอกจากนี้ยังมีอาวุธร้อนวางตั้งไว้อีกมากมาย

ทว่าการคัดเลือกในครั้งนี้ ฉู่เซวียนตั้งใจว่าจะไม่ใช้อาวุธร้อน เขาลองหยิบหอกที่วางอยู่ข้างๆขึ้นมา หลังจากทดสอบแทงดูสองสามครั้ง ก็ส่ายหัวแล้ววางลงกลับที่เดิม

เรื่องใช้งานไม่ยากเท่าไหร่ แต่ด้วยน้ำหนักและความยาวของมัน ทำให้ฉู่เซวียนรู้สึกเกะกะเป็นอย่างยิ่ง มันใช้งานไม่ค่อยสะดวกเหมือนกับดาบเลเซอร์ที่ระบบมอบให้

แต่ฉู่เซวียนไม่ได้รีบร้อน เขาค่อยๆเดินดูทั่วๆ 

ไม่นาน ฉู่เซวียนก็พบว่าอาวุธเย็นส่วนใหญ่ในที่นี้มีรูปทรงค่อนข้างตายตัว มันไม่ยืดหยุ่นเหมือนกับใบมีดกระดูกในแขนเขา 

ระหว่างที่ไม่รู้จะเลือกอะไรดี ทันใดนั้นเอง จากในมุมหนึ่ง ประกายสีแดงเลือดสะท้อนเข้ามาในสายตา 

“หืม?”

สังเกตเห็นแสงนี้ ฉู่เซวียนเดินไปหามันด้วยความอยากรู้อยากเห็น  

และสิ่งที่ปรากฏอยู่ตรงหน้า คือมีดยาวที่ดูประหลาดตาเป็นอย่างยิ่ง ตรงร่องของใบมีดในแต่ละด้าน เหมือนจะมีคราบเลือดสีดำเข้มลากเป็นทางยาว ขณะที่บริเวณด้ามมีดปกคลมไปด้วยเกล็ดสีดำสนิท 

ยิ่งเมื่ออยู่ภายใต้แสงไฟในห้อง หมอกเลือดจางๆที่มันเปล่งออกมาก็ยิ่งเห็นชัด  ไม่ทราบเหมือนกันว่ามันต้องดื่มเลือดไปมากแค่ไหน ถึงจะสามารถสร้างปรากฏการณ์แบบนี้ขึ้นได้

มีดทั้งเล่มกำลังฟุ้งไปด้วยกลิ่นอายของความกระหายเลือดและบ้าคลั่ง!