337

Ep.337

 

“หรือนั่นจะเป็นอสูรร้าย?” ซูเฉินค่อยๆหรี่ตาใช้ความคิด

 

ซอมบี้เลเวล 5 ที่สมคบคิดกับกลุ่มอินทรีทองผู้นี้ มีแนวโน้มเป็นไปได้สูงว่าคือโต้วหวู่ฉางแห่งเมืองจินอา

 

ถึงจุดนี้ เขาก็พอเดาออกแล้ว

 

อีกอย่างโต้วหวู่ฉางเลี้ยงอสูรร้ายตัวหนึ่งเอาไว้ คาดว่าคงเป็นอสูรเสือร้ายเบื้องหน้านี้

 

“เสืออสูร ฆ่ามันซะ แล้วต่อไปฉันจะจับมนุษย์มาเป็นอาหารให้แก่เจ้ามากขึ้น!” โต้วหวู่ฉางร้องคำราม ชี้มือไปทางซูเฉิน

 

นัยน์ตากลมโตของอสูรร้ายสั่นไหว คล้ายดูตื่นเต้นมาก

 

“โฮกกกกก!!”

 

พร้อมกับเสียงคำราม มันกระโจนเข้าหาซูเฉินทันที

 

ความเร็วของมันว่องไวปานสายฟ้า ประกอบกับแรงกดดันมหาศาลที่แผ่ออกมา ไม่ต้องสงสัยเลยว่ามันคือสัตว์ร้ายที่เทียบได้กับระดับของผู้วิวัฒนาการเลเวล 5

 

ซูเฉินสัมผัสได้ถึงกลิ่นเป็นคาวพัดปะทะใบหน้าเขา ต้องพ่นลมหายใจเย็นชา ตวัดกวาดคมดาบออกไป

 

รังสีแสงสีขาวสะท้อนบนใบดาบ คลื่นกระแสสีขาวพัดโถมไปเบื้องหน้า

 

คลื่นสีขาวนี้ประกอบไปด้วยไอเย็นยะเยือก พริบตาเดียวอุณหภูมิโดยรอบลดต่ำลง คล้ายกำลังถูกแช่แข็ง

 

วินาทีถัดมา คลื่นสีขาวปะทะเข้ากับอสูรร้าย

 

เห็นแค่เพียงการเคลื่อนไหวของอสูรร้ายเชื่องช้าลง ตามตัวมันก็ถูกปกคลุมไปด้วยชั้นน้ำแข็งค้างอย่างรวดเร็ว ชั้นน้ำแข็งยิ่งปล่อยไว้ยิ่งเกาะตัวกันหนา ชั่วพริบตาเดียวกลืนทั้งตนทั้งร่างของมัน เปลี่ยนเป็นประติมากรรมน้ำแข็งขนาดใหญ่

 

โครม!

 

อสูรร้ายเมื่อถูกแช่แข็ง สองขาก็แข็งทื่อ สูญสิ้นความสามารถในการเคลื่อนไหว ล้มไถลไปกับพื้น สุดท้ายหยุดลงใต้เท้าซูเฉิน

 

“นี่มันเทคนิคน้ำแข็งระดับใดกัน?”

 

หัวใจของโต้วหวู่ฉางคล้ายสลายเป็นเถ้าถ่าน มีเพียงคำถามข้างบนผุดขึ้นในใจเขา

 

ความแข็งแกร่งของซูเฉิน ได้ประทับร่องรอยที่มิอาจลบเลือนในหัวใจเขา

 

เขากระจ่างแก่ใจแล้ว ว่าต่อให้ใช้กลวิธีใดๆ เมื่ออยู่ต่อหน้าซูเฉินมันก็เป็นแค่ของเด็กเล่น

 

หากวันนี้เขาต้องการหลบหนี ไม่มีทางเป็นไปได้อย่างแน่นอน

 

ขณะเดียวกัน อสูรร้ายแม้ถูกแช่แข็ง แต่อย่างไรมันคืออสูรร้ายเลเวล 5 ดังนั้นไม่ยอมนอนรอความตายเฉยๆ

 

ขณะนี้มันกำลังดิ้นรนสุดชีวิต พยายามทำลายโซ่ตรวนที่พันธนาการตนไว้

 

ซูเฉินเหลือบมองด้วยสายตาเย็นชา ยื่นมือออกไปคว้าขาหน้าของสัตว์ร้าย ตามด้วยเปิดใช้งาน [เทคนิคลับร้อยเท่าสะท้านฟ้า] ยกทั้งตัวของมันขึ้นมาอย่างง่ายดาย จากนั้นเหวี่ยงลงกับฟื้นอย่างแรง

 

บังเกิดเสียงดังกึกก้อง

 

อสูรร้ายถูกเหวี่ยงลงหน้าจูบพื้น แผ่นดินปริร้าวสั่นสะท้าน ราวกับเกิดแผ่นดินไหว

 

หลังจากถูกกระแทกอย่างแรง น้ำแข็งบนตัวสัตว์ร้ายก็แตกเป็นเสี่ยงๆ ปลดปล่อยมันออกมา

 

อย่างไรก็ตาม มันถูกทุบอย่างแรงจนสมองอื้ออึง ดวงตาพร่ามัว เหนือหัวเต็มไปด้วยดวงดาวสีทองวนเป็นวงกลม

 

ขณะที่กำลังมึนงง มันก็รู้สึกว่าร่างตัวเองเบาหวิว ลอยขึ้นไปในอากาศอีกครั้ง

 

ตามมาติดๆด้วยการถูกเหวี่ยงอย่างแรงอีกที โครงกระดูกในร่างของมัน แตกร้าวไปกว่าครึ่ง

 

“ฮือ … ” อสูรร้ายส่งเสียงร้องโหยหวนด้วยความเจ็บปวด

 

ในเวลานี้ จิตต่อสู้ของมันได้แหลกสลายไปแล้ว

 

หากยังโดนเหวี่ยงฟาดพื้นแบบนี้ต่อไป ไม่ช้าก็เร็วคงกลายสภาพเป็นแอ่งเลือด

 

ซูเฉินไม่สนใจเรื่องนี้ ยังคงยกอสูรร้ายขึ้น ยิ่งนานยิ่งเพิ่มแรงเหวี่ยง

 

โครม โครม โครม!

 

เกิดเสียงกระแทกดังขึ้นต่อเนื่อง

 

มองไปยังฉากนี้ โต้วหวู่ฉางกลืนน้ำลายอย่างยากลำบาก ทรุดตัวลงกับพื้นอย่างหมดแรง

 

ภาพตรงหน้า มันเหลือเชื่อเกินกว่าจะทำใจยอมรับได้

 

อสูรร้ายเลเวล 5 ที่มีน้ำหนักหลานหมื่นจิน กลับถูกมนุษย์คนหนึ่งใช้มือเดียวเหวี่ยงไปมาราวกับสุนัขตาย

 

นี่มันเรื่องบ้าอะไรกัน? มนุษย์สามารถทำแบบนี้ได้ด้วยหรือ?

 

โกงกันขนาดนี้ ยังจะมีใครอีกสามารถต่อกรกับเขา?

 

โครมมมม!

 

เมื่อเสียงกระแทกครั้งสุดท้ายดังขึ้น อสูรร้ายก็กลายสภาพเป็นแค่ชิ้นเนื้อเลอะเลือน ตายชนิดไม่สามารถตายได้อีก

 

ในเวลาเดียวกัน ลำแสงหลายสีสันทอประกายออกจากศพมัน

 

“ชิ้นส่วนสิบชิ้น!”

 

มุมปากของซูเฉินโค้งมนเล็กน้อย ก่อนถอนสายตาออก แล้วค่อยๆเดินไปหาโต้วหวู่ฉางอย่างช้าๆ

 

ยังคงมีซอมบี้อีกจำนวนมากกระโจนเข้าใส่เขา แต่ทั้งหมดถูกอัดกระเด็นจนหมดสภาพ ภายในหมัดเดียว