319

Ep.319

รีดข้อมูลจนหมด ซูเฉินและพวกหยางฮ่าวหันหลังกลับขึ้นรถ มุ่งหน้าต่อไป

ใช้เวลาอีกครึ่งชั่วโมง พวกเขาก็มาถึงอุโมงค์ที่ใช้เป็นทางเข้าสู่เขตหยูหลิน

หากต้องการเข้าหรือออกจากเขตหยูหลิน ใช่ว่าจะง่ายซะทีเดียว

เพราะนอกเหนือจากการยืนยันตัวตนแล้ว ยังต้องเสียค่าผ่านทางที่แพงมาก

ในเวลานี้ นอกทางเข้าอุโมงค์ มีทหารสวมชุดเกราะหลายสิบนาย กำลังตรวจสอบรถฐานทัพที่จอดเรียงเป็นแถว

มีรถฐานทัพจอดเรียงเป็นแถวอยู่เบื้องหน้า [รถศึกอัจฉริยะ] เจ็ดคัน ซึ่งแต่ละคันเฝ้ารอการตรวจสอบอย่างเป็นระเบียบเรียบร้อย

หลังจากตรวจสอบรถเสร็จสิ้น และชำระค่าผ่านทางแล้ว พวกเขาก็ทยอยกันเข้าไปในอุโมงค์ทีละคัน

จนในที่สุดก็มาถึงคราวของ [รถศึกอัจฉริยะ] แต่แล้วจู่ๆก็มีรถฐานทัพสีดำเบียดแทรกเข้ามาจากด้านข้าง ขวางหน้า [รถศึกอัจฉริยะ] เอาไว้

การแซงคิว เป็นพฤติกรรมที่ไม่เหมาะสมอย่างยิ่ง

แน่นอน ซูเฉินย่อมไม่พอใจ เขากระโดดลงจากรถแล้วตะโกนใส่คนบนรถฐานทัพสีดำคันหน้าว่า “แกมีสิทธิ์อะไร ถึงแทรกแถวคนอื่น?”

ไม่นาน ชายวัยกลางคนในชุดขาวเดินลงมาจากรถฐานทัพ หลังจากใช้สายตากวาดสำรวจซูเฉิน เขาก็ไม่พูดอะไรซักคำ หันไปคุยกับทหารยามไม่กี่ประโยค แล้วกลับขึ้นไปบนรถฐานทัพ

ก่อนจากไป เขาไม่วายเหลือบมองซูเฉินอีกครั้ง แววตาที่สะท้อนออกมาเต็มไปด้วยความรังเกียจและเหยียดหยัน

“บัดซบ! ไอ้หมอนั่นมันจะอวดดีเกินไปหน่อยแล้ว!”

ซูเฉินเบ้ปาก เขาเกิดความคิดที่จะมอบบทเรียนให้มัน แต่ขณะกำลังจะก้าวออกไป ก็มีชายชราหงอกขาวคนหนึ่งเดินเข้ามาจากเบื้องหลัง

เขามาหยุดใกล้ซูเฉิน เตือนด้วยความหวังดี “น้องชาย นั่นคือรถฐานทัพของเมืองทงเทียน อย่าไปยั่วโมโหพวกเขาจะดีกว่า”

“รถฐานทัพของเมืองทงเทียนแล้วไง? พวกมันไม่ทำตามกฏได้หรอ?” ซูเฉินพ่นลมหายใจแรง

ชายชราหงอกขาวส่ายหัว พยายามเกลี้ยกล่อม “น้องชายคงไม่ใช่คนจากเขตหยูหลินกระมัง? เลยอาจยังไม่รู้ ว่าเมืองทงเทียนทรงพลังแค่ไหน วันนี้ฉันแนะนำว่านายอย่าเข้าไปในเขตหยูหลินเลย เดี๋ยวจะเจอเรื่องร้ายเอา”

“ขอบคุณท่านลุงที่ตักเตือน แต่ยังไงผมก็ต้องเข้าไปในเขตหยูหลิน” ซูเฉินกล่าวอย่างไม่แยแส

เหล่ายอดฝีมือจากเมืองทงเทียนยังไม่อยู่ในสายตาเขา ฉะนั้นไม่ต้องกล่าวถึงคนไม่กี่คนบนรถฐานทัพ ตรงกันข้าม ซูเฉินปรารถนาเป็นอย่างยิ่งให้อีกฝ่ายสร้างปัญหาให้เขา

“เจ้าหนู ถึงตารถฐานทัพของแกแล้ว รีบขับมาซักที เร็วๆ!” แต่ในเวลานั้นเอง ทหารยามคนหนึ่งตะโกนมาทางซูเฉิน

ซูเฉินไม่ถือสาท่าทีไม่ค่อยมีมารยาทของทหารยามคนนี้ ขับ [รถศึกอัจฉริยะ] เข้าไปใกล้

ทหารยามเดินวนรอบๆ [รถศึกอัจฉริยะ] ไม่ได้ถามถึงที่มาของซูเฉิน แต่เอ่ยขอหินพลังงานจากเขาทันที

“รถฐานทัพของนายขนาดใหญ่กว่ารถฐานทัพทั่วไป ค่าผ่านทางเลยต้องสูงกว่านิดหน่อย”

“เท่าไหร่?” ดวงตาขอซูเฉินหรี่ลง

“หินพลังงานธรรมดา 300 ก้อน ถ้าจ่ายไม่ไหวก็ไสหัวออกไปซะ!” ทหารยามส่งเสียงฮึ่มๆ

“เห~ เรียกราคาแรงไม่เบานี่” ซูเฉินไม่โกรธ แต่กลับหัวเราะออกมาแทน

ค่าผ่านทางสำหรับการเข้าอุโมงค์คือ 100 หินพลังงานธรรมดาต่อรถฐานทัพหนึ่งคัน ซึ่งรถฐานทัพที่ต่อคิวด้านหน้าเขาก่อนถูกแซง ก็จ่าย 100 หินพลังงานเช่นกัน

แต่เมื่อถึงตาเขา ราคากลับขึ้นเป็น 300 ก้อน เห็นได้ชัดว่าอีกฝ่ายกำลังรีดไถตน

ซูเฉินยังจำได้ดี ว่าครั้งแรกตอนเดินทางไปเมืองจิงกัง ทหารยามที่นั่นก็ฉวยโอกาสรีดไถเขาเหมือนกัน

อย่างไรก็ตาม ราคาที่อีกฝ่ายต้องแลกมา มันเจ็บปวดเหลือแสน

เดิมทีเขาไม่อยากสร้างปัญหา แต่ในเมื่ออีกฝ่ายไม่รู้จักชั่วดี เช่นนั้นคงไม่มีทางเลือกนอกจากต้องสั่งสอนกันหน่อย

“งั้นทำไมรถฐานทัพสีดำที่แซงคิวถึงไม่ต้องจ่ายค่าผ่านทางเล่า?” ซูเฉินแค่นเสียงเย็นชา

เมื่อครู่ ชายชุดขาวจากเมืองทงเทียนเอ่ยกับทหารยามแค่ไม่กี่คำ ก็ถูกปล่อยตัวไป แถมไม่ได้จ่ายหินพลังงานแม้แต่ก้อนเดียว

หากเปลี่ยนเป็นคนอื่น พวกเขาคงไม่กล้าย้อนถามถึงเรื่องนี้แน่นอน

แต่ในสายตาของซูเฉิน เขาไม่สามารถปล่อยให้ฝุ่นมันติดค้างอยู่ในลูกตา ยอมทนระคายตาต่อไปได้

คิดปฏิบัติต่อเขาเหมือนลูกพลับอ่อนกระนั้นหรือ? ก็ต้องลองดูว่าแกมีความสามารถพอที่จะทำแบบนั้นรึเปล่า!