“หินพายุสายฟ้า สามารถเพิ่มพลังของตาข่ายพายุแม่เหล็กและตอร์ปิโด นอกจากนี้ยังช่วยให้ฉันสามารถผลิตอาวุธโจมตีชนิดใหม่ ‘ลำแสงสายฟ้า’ ได้อีกด้วย” [รถศึกอัจฉริยะ] อธิบาย
ได้ยินแบบนั้น ดวงตาของซูเฉินสว่างไสวขึ้นทันที
ประโยชน์ของหินพายุสายฟ้า สูงกว่าหินรวมดาราอย่างเห็นได้ชัด
ของโคตรดีแบบนี้ ซูเฉินย่อมปรารถนาที่จะได้มันมาครอบครอง
จากนั้น ซูเฉินหันไปมองหน้าจอควบคุมส่วนกลาง และเริ่มสังเกตเกาะเล็กๆ
ชื่อของเกาะไม่แสดงบนหน้าจอ แปลว่านี่คือเกาะร้าง
อย่างไรก็ตาม ที่น่าประหลาดใจก็คือ ซูเฉินพบว่ามีจุดสัญญาณสีดำอยู่บนเกาะร้างแห่งนี้
“ที่แท้ก็มีสิ่งมีชีวิตต่างเผ่าอยู่ด้วยอีกตัวหนึ่ง” ซูเฉินหรี่ตาใช้สมอง พึมพำกับตัวเอง
จนถึงตอนนี้ เขาได้พบสิ่งมีชีวิตต่างเผ่ามาหลายสายพันธุ์แล้ว
อาจกล่าวได้เลยว่า ทุกครั้งที่เจอพวกต่างเผ่า จะมากหรือน้อยล้วนได้รับผลกำไร
ดังนั้นพวกต่างเผ่าบนเกาะร้างแห่งนี้ เขาตั้งตารอที่จะเจอมัน
เพียงแต่ว่า ตอนนี้ดึกแล้ว ซูเฉินตัดสินใจว่าเรื่องเกาะร้างไว้ค่อยออกไปสำรวจในวันพรุ่งนี้
“พี่เฉิน เนื้อสัตว์ทะเลย่างสุกแล้ว กลิ่นมันหอมมากเลย พี่ก็มากินเถอะ”
ในระหว่างนั้นเอง หยางฮ่าวตะโกนเข้ามา
ซูเฉินถอนสายตา เดินไปรวมกับทุกคน
ช่วงเวลาที่เหลือ ทุกคนต่างนั่งกินบาร์บีคิว พูดคุยหัวเราะสนุกสนาน
…
เช้าวันรุ่งขึ้น
ซูเฉินยืนอยู่เบื้องหน้าแผงควบคุมส่วนกลาง เริ่มค้นหาที่อยู่ของสัตว์ทะเล
ไม่นาน เขาก็พบสัตว์ทะเลหลายฝูง หนึ่งในนั้นมีจำนวนมากกว่า 1,000 ตัว และอยู่ห่างจากเกาะร้างเพียง 30 กิโลเมตรเท่านั้น
ซูเฉินตั้งใจที่จะไปยังเกาะร้างเพียงลำพัง และระหว่างนั้นก็ปล่อยให้คนอื่นล่าสัตว์ทะเล
เนื่องจากสัตว์ทะเลฝูงนี้อยู่ไม่ไกลจากตัวเกาะ จึงเป็นตัวเลือกที่เหมาะสม
จากนั้น ซูเฉินได้ออกคำสั่งแก่เต่าทรราชปราณฟ้า เป้าหมายคือสัตว์ทะเลฝูงนั้น
ระหว่างทาง เขาอธิบายให้หวู่หยางและคนอื่นๆฟังเรื่องที่ตนจะไปยังเกาะร้าง
เมื่อเข้าใกล้เกาะร้าง ซูเฉินก็แยกจากทุกคน มุ่งหน้าไปเพียงลำพัง
ส่วนเต่าทรราช พาคนอื่นๆไปยังจุดหมาย
ซูเฉินวิ่งบนผิวทะเลเป็นเวลานานกว่าสิบนาที ในที่สุดเท้าเขาก็หยั่งลงบนพื้นดินของเกาะร้าง
พื้นที่ของเกาะร้างแห่งนี้มีขนาดไม่ใหญ่มาก ประมาณด้วยสายตาวัดได้ราวๆ 2,000 ตารางเมตร
ไม่มีพืชพรรณงอกเงยอยู่เลย มีแต่ก้อนหินกระจัดกระจายอยู่ทุกแห่ง ดูรกร้างมาก
ซูเฉินไม่รีบร้อนบุกเข้าไปหาที่อยู่ของสิ่งมีชีวิตต่างเผ่า เขาตัดสินใจค้นหาหินพายุสายฟ้าก่อน
เนื่องจากเขาไม่ทราบตำแหน่งที่แน่ชัดของหินพายุสายฟ้า เลยได้แต่เดินสำรวจไปรอบๆเท่านั้น
ระหว่างทาง เขาปลดปล่อยพลังจิต และกวาดมันลงไปใต้ดินเพื่อค้นหา
แต่หลังจากเดินไปสักพัก ก็ยังไม่พบหินพายุสายฟ้า แต่ดันพบสิ่งที่น่าแปลกประหลาดยิ่งกว่า
เขาพบว่ามีกระดูกของสิ่งมีชีวิตจำนวนมากถูกฝังอยู่ใต้ดินของเกาะเล็กๆแห่งนี้ ซึ่งส่วนใหญ่เป็นสัตว์กลายพันธุ์ แต่ก็มีมนุษย์ปะปนอยู่ด้วยเช่นกัน
ในบรรดากระดูกเหล่านั้นมีกองหนึ่งที่ใหญ่มาก ไม่แน่ใจว่าตอนยังมีชีวิตมันเป็นสัตว์กลายพันธุ์ชนิดไหน แต่ขนาดเทียบได้เลยกับเต่าทรราชปราณฟ้า
นอกจากนี้ ยิ่งเข้าไปใจกลางเกาะมากเท่าไหร่ ก็ยิ่งพบกระดูกสิ่งมีชีวิตที่ตายแล้วมากเท่านั้น
“หรือว่าสิ่งมีชีวิตที่ซ่อนตัวอยู่ที่นี่จะมาจากเผ่าโลหิต?” ซูเฉินครุ่นคิด
ก่อนหน้านี้ ระหว่างมุ่งหน้าไปเมืองเฮยฉี เขาก็พบกระดูกสิ่งมีชีวิตที่ตายแล้วเป็นจำนวนมากเช่นกัน ซึ่งนั่นเป็นฝีมือของเผ่าโลหิต
เมื่อคิดได้แบบนี้ ซูเฉินเลยคาดเดาว่าสิ่งมีชีวิตบนเกาะ อาจเป็นเผ่าโลหิตเช่นกันใช่หรือไม่?
หลังจากครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง ซูเฉินก็เดินตรงไปยังใจกลางเกาะ
เมื่อไปถึงจุดศูนย์กลาง เขาก็เห็นก้อนหินใหญ่วางเป็นแนวขวางอยู่บนพื้นดิน มองไปคล้ายเนินเขาขนาดย่อม
แต่ประเด็นก็คือ ด้านข้างก้อนหินใหญ่ ยังมีถ้ำหินอยู่ด้วย ข้างในมืดสนิทไม่เห็นสิ่งใด
ขณะที่ซูเฉินกำลังปลดปล่อยพลังจิตเข้าไปตรวจสอบ เสียงหวีดหวิวก็ดังสะท้อนออกมาจากในถ้ำ
“ฮี่ ฮี่ … ผู้มาเยือนครั้งนี้เป็นเผ่ามนุษย์ ข้าไม่ได้กินเนื้อมนุษย์สดๆมาตั้งนานแล้ว ช่างน่าคิดถึงเสียจริงๆ!”
