Ep.23
“ฉันยอมใช้ชีวิตเป็นเครื่องบูชายัญ คราวนี้มาดูกันว่าใครจะชนะ!”
ยักษ์เพลิงที่ลอยอยู่กลางอากาศร้องคำราม เสียงของมันคือเสียงที่เต็มไปด้วยความคลุ้มคลั่งของหลิงหวู่ซวง
“พี่หวู่ซวง!”
เห็นภาพนี้ เหล่าผู้ใช้พลังบนพื้นร้องตะโกนด้วยดวงตาแดงก่ำ เห็นได้ชัดว่าพวกเขาทราบว่าการกระทำนี้ของหลิงหวู่ซวงเท่ากับเป็นการฆ่าตัวตาย
ในหมู่พวกเขา คังหยานน้ำตานองหน้า เขากับอีกฝ่ายแม้แข่งขันว่าใครจะแข็งแกร่งกว่ากันมาโดยตลอด แต่ตอนนี้เมื่อเห็นหลิงหวู่ซวงกำลังจะตาย เป็นธรรมดาที่เขาจะรู้สึกเสียใจ
“ถ้าเป็นตอนปกติ น่ากลัวว่าพลังรบของฉัน คงเป็นไม่ได้แม้แต่มดปลวกเมื่ออยู่ต่อหน้าแก” ฉู่เซวียนพึมพำกับตัวเอง
“แต่วันนี้ ขอแสดงความเสียใจกับแกด้วยที่แม้แต่พระเจ้าก็ยังหันหลังให้!”
“จงทำลายล้าง!” ฉู่เซวียนเอ่ยด้วยน้ำเสียงเฉยเมย แม้ไม่ได้ดังอะไร ทว่าดั่งคำประกาศิต มันกึกก้องอยู่ข้างในใจของทุกคน
เห็นแค่เพียงกำปั้นขวาของเขากำแน่น ในคราเดียว ประหนึ่งแผ่นฟ้าผืนดินถูกกุมไว้ในฝ่ามือเขา เสียงโซนิคบูมที่เกิดจากการบีบอัดอย่างรุนแรงของอากาศดังขึ้นต่อเนื่อง
คลื่นอากาศอันรุนแรงไร้ที่สิ้นสุดกวาดฮือออกไป ตึกรามนับไม่ถ้วนภายใต้ผลกระทบนี้ มันถูกเปลี่ยนเป็นขี้เถ้าในพริบตา
และยักษ์เพลิงหลิงหวู่ซวงคือคนแรกที่แบกรับความโหดเหี้ยมของมัน!
แม้ขนาดตัวสูงร้อยฟุตจะนำมาซึ่งขุมกำลังอันไร้ขีดจำกัด ทว่าด้วยร่างอันใหญ่โต ส่งผลให้มันต้องทนรับแรงกดดันเพิ่มขึ้นเช่นกัน
เห็นแค่เพียงยักษ์เพลิงร้องคำราม เปลวไฟลุกท่วมทั่วร่าง มันพยายามสลัดหลุดจากโซ่ตรวนที่มองไม่เห็นของฉู่เซวียน แต่ผลลัพธ์กลับไม่เป็นดั่งใจปรารถนา
แม้จะดิ้นรนไม่หยุด แต่ยักษ์เพลิงกลับค่อยถูกบีบอัดอย่างช้าๆ
ในเวลาเพียงไม่กี่ลมหายใจ มันก็ถูกบีบลงจนมีขนาดเหลือแค่คนธรรมดา
บนร่างของมันลุกท่วมไปด้วยเปลวเพลิง แต่อย่างน้อยก็ยังพอเห็นใบหน้าของ หลิงหวู่ซวงได้รางๆ
“ที่แท้แกเป็นลอร์ดขั้นสูง! ” เสียงตกใจของหลิงหวู่ซวงดังขึ้น
พูดตามตรง หลิงหวู่ซวงโชคร้ายจริงๆ หากเป็นลอร์ดขั้นกลางทั่วๆไป ด้วยการเสียสละกายเนื้อ ยอมกลายเป็นธาตุของเขาอาจยังพอสามารถเอาชนะได้ ทว่าเมื่อต้องเผชิญกับลอร์ดขั้นสูงอย่างฉู่เซวียน
หลิงหวู่ซวงกลับถูกกำจัดลงในเวลาแค่ไม่กี่วินาทีเท่านั้น
“เหอะ! ยังมีอีกหลายอย่างที่แกไม่รู้ และหนึ่งในนั้นคือเรื่องที่ว่าไอ้พวกชอบทำตัวเหิมเกริมนี่แหละมักตายเร็วที่สุด!” ฉู่เซวียนกล่าวอย่างไม่แยแส
“ได้เวลาส่งแกไปที่ชอบที่ชอบแล้ว!”
สิ้นเสียง คลื่นเจตนาฆ่าเล็ดลอดออกจากร่างฉู่เซวียน กำปั้นขวาของเขากำแน่น
ในคราเดียว ร่างเปลวเพลิงที่ลุกโชนหายวับไปอย่างไร้ร่องรอย
“พี่ชายฉันคือผู้แข็งแกร่งอันดับห้าในฐานลู่ซาง เขาจะไม่มีวันปล่อยแกไป!–”
“–ไว้ฉันจะรอเจอหน้าแกในนรก!”
ขณะที่หลิงหวู่ซวงกำลังจะตาย เสียงหัวเราะคลุ้มคลั่งเฮือกสุดท้ายดังก้อง แต่ไม่นานก็หายไป …
“ผู้แข็งแกร่งอันดับห้า … ” ฉู่เซวียนพึมพำเสียงกระซิบ เจตนารมณ์แห่งการต่อสู้ผุดขึ้นบนใบหน้าเขา
“ได้เลย ฉันจะรอ!”
“แจ้งเตือนเจ้าของ ระยะเวลาฟิวชั่นคงเหลือเพียง 20 วินาที”
ได้ยินเสียงระบบในหัว การแสดงออกทางสีหน้าของฉู่เซวียนไม่เปลี่ยนแปลง เขาเหลือบมองไปยังเหล่าผู้ใช้พลังเบื้องล่าง
“มนุษย์!”
เสียงอันเย็นชาของฉู่เซวียนดังก้องไปทั่วสวรรค์และโลกา
“ฉันไม่มีความคิดจะเป็นปรปักษ์กับพวกแก แต่ต้องยอมรับว่าแกยั่วโมโหฉันได้สำเร็จ และความตายของเทพสงครามคือราคาที่ต้องจ่าย สำหรับพวกปลาซิวปลาสร้อยอย่างพวกแก ฆ่าไปก็เสียเวลาเปล่า ไสหัวไปซะ!”
เย่อหยิ่ง!
เหิมเกริมอย่างสุดโต่ง!!
นี่คือคำอธิบายที่เหมาะสมที่สุดกับคำพูดของฉู่เซวียน!!!
“แก!!”
ได้ยินถ้อยคำเหล่านี้ คังหยานกำหมัดแน่น ต้องการจะกระโจนขึ้นไป แต่โชคดีที่เขาถูกผู้หญิงผมขาวที่อยู่ข้างหลังหยุดไว้ได้เสียก่อน
“สายธารและขุนเขาย่อมมีวันบรรจบ พวกเราจะจดจำความแค้นนี้ไว้ แกจะต้องชดใช้ในวันหน้า!”
ผู้หญิงผมขาวตวาดด้วยน้ำเสียงเย็นชา พูดจบเธอก็ลากคังหยาน นำคนอื่นล่าถอยออกไป
ผู้ใช้พลังที่เหลือเมื่อเห็นภาพนี้ ทั้งหมดรีบหนีตาม
