Ep.211
ขับรถมานานกว่าสองชั่วโมง ในที่สุดซูเฉินก็พบจุดสัญญาณของซอมบี้
ในเมืองเล็กๆแห่งหนึ่งที่ถูกทิ้งร้าง มีซอมบี้กลุ่มหนึ่งรวมตัวกันประมาณ 1,000 ตัว
จำนวนนี้เพียงพอที่จะสะดุดตาซูเฉิน
“เสี่ยวจือ ไปที่นั่น” ซูเฉินสั่ง
“รับทราบ”
[รถศึกอัจฉริยะ] พอได้รับคำสั่ ก็เปลี่ยนทิศทาง หักเลี้ยวไปยังเมืองเล็กๆ
“พี่เฉิน จะไปล่าซอมบี้หรอ”
หยางฮ่าวและสหายเดินเข้ามาหาซูเฉิน ทั้งหมดเริ่มตื่นเต้นเล็กน้อย
ซูเฉินพยักหน้า “เตรียมตัวให้พร้อม ที่นั่นมีซอมบี้ราวๆ 1,000 ตัว”
ด้วยจำนวนนี้ แม้สะดุดตา แต่ก็ยังไม่มากพอให้ซูเฉินลงมือ เขาเลือกมาที่นี่เพื่อจะปล่อยให้หยางฮ่าวและคนอื่นๆใช้พวกมันเป็นเครื่องมือฝึกฝน
“รับทราบ!”
หยางฮ่าวและอีกสองคนถูมือไปมา กระตือรือร้นที่จะลงสนามรบ
ซูเฉินหันกลับมามองหน้าจอควบคุมส่วนกลาง และพบว่าในเมืองไม่ได้มีแต่สัญญาณของซอมบี้เท่านั้น แต่ยังมีสัญญาณของมนุษย์อีกสามจุดอีกด้วย
และดูเหมือนว่ามนุษย์สามคนจะติดอยู่ในอาคารที่ถูกซอมบี้ล้อมเอาไว้
“เจ้าสามคนนั่นโชคดีชะมัด” ซูเฉินพึมพำ
ก็ลองนึกดูเถอะ ว่าถ้าพวกซูเฉินไม่เข้าไปล่าซอมบี้ในวันนี้ ทั้งสามคนคงถูกขังต่อไป หากปล่อยทิ้งไว้ ถ้าไม่ถูกซอมบี้ฆ่าก็คงอดตาย
ครึ่งชั่วโมงผ่านไป [รถศึกอัจฉริยะ] ก็เข้าสู่ตัวเมือง ส่งเสียงเครื่องยนต์ฮึ่มๆ ตรงไปยังอาคารขนาดสามชั้นหลังหนึ่ง
เบื้องล่างของอาคาร มีซอมบี้จำนวนมากกำลังรวมตัวกันอยู่
จากรูปการณ์ เห็นได้ชัดว่าอาคารหลังนี้เป็นที่หลบซ่อนของมนุษย์ทั้งสาม
การปรากฏตัวของ [รถศึกอัจฉริยะ] ดึงดูดความสนใจของพวกซอมบี้อย่างรวดเร็ว
ทันใดนั้น ซอมบี้จำนวนมากหันหัวกลับมา วิ่งเข้าหา [รถศึกอัจฉริยะ]
ในเวลาเดียวกัน หยางฮ่าวและคนอื่นๆรีบลงจากรถ
สือต้าหนิวเปิดทาง ก้าวนำไปข้างหน้า เหวี่ยง [ค้อนสวรรค์] ทุกครั้งที่ค้อนทุบลง จะมีซอมบี้อย่างน้อย 4-5 ศพตายลงทันที
แม้ความเร็วในการสังหารของหยางฮ่าวกับเฉาหรานจะไม่เชื่องช้า แต่เมื่อเทียบกับสือต้าหนิวแล้ว ยังห่างชั้นกันมาก
ชนิดที่ว่าต่อให้นำจำนวนสังหารของทั้งคู่มารวมกัน ก็ยังฆ่าได้ไม่เท่าสือต้าหนิวอยู่ดี
หวู่หยางและหยางหลิงเทียนไม่ได้ตั้งใจฆ่าพวกซอมบี้ พวกเขาเพียงลงมือในเวลาที่ซอมบี้เข้ามาใกล้ๆเท่านั้น
เพราะพวกเขาสังเกตดูแล้ว ว่าแม้ที่นี่จะมีซอมบี้จำนวนมาก แต่ทั้งหมดเป็นซอมบี้ธรรมดา มิใช่ซอมบี้เลเวล 1
จึงปล่อยให้หยางฮ่าวและสหายฝึกฝีมือไป
ซูเฉินแม้ไม่ได้ลงมือ แต่สายตาเขาไม่เคยละจากสนามรบเลย
เมื่อใดก็ตามที่ชิ้นส่วนดรอป มุมปากของเขาจะยกขึ้นเล็กน้อย
เวลาค่อยๆไหลผ่านไป จำนวนซอมบี้ที่ถูกฆ่าเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ ตอนนี้เกือบจะสามร้อยแล้ว
อย่างไรก็ตาม มีชิ้นส่วนดรอปเพียง 20 ชิ้นเท่านั้น
ซูเฉินทราบดีว่าโอกาสที่ซอมบี้ธรรมดาจะดรอปชิ้นส่วนมีไม่มากนัก เขาจึงไม่ผิดหวังกับเรื่องนี้
การต่อสู้กินเวลายาวนานกว่าครึ่งชั่วโมง ในที่สุดหยางฮ่าวและคนอื่นๆก็ทนไม่ไหวอีกต่อไป
แม้ทั้งสามจะเป็นผู้วิวัฒนาการ แต่ท้ายที่สุดแล้ว พวกเขายังคงเป็นแค่ผู้วิวัฒนาการเลเวล 1 เท่านั้น มันค่อนข้างยากหากต้องรับมือกับซอมบี้นับพันเช่นนี้
ซูเฉินกังวลว่าพวกเขาจะได้รับบาดเจ็บ ดังนั้นสั่งให้หมาป่ากลายพันธุ์ทั้งสามและ [นักรบจักรกล] ลงมือ
[นักรบจักรกล] เป็นหุ่นยนต์เลเวล 3 ส่วนหมาป่ากลายพันธุ์ทั้งสามก็พัฒนากลายเป็นปรมาจารย์มนตรา ดังนั้นกับอีแค่ฝูงซอมบี้ธรรมดา ย่อมสามารถบดขยี้ได้อย่างง่ายดาย
ใช้เวลาไม่ถึงสิบนาที ซอมบี้ทั้งหมดก็ถูกฆ่าตาย
ได้เป็นสักขีพยานของเหตุการณ์นี้ ทั้งสามคนตกตะลึงเกินจะบรรยาย
พวกเขาเป็นเพียงคนธรรมดา ดังนั้นไม่เคยเห็นมนุษย์ที่ทรงพลังเช่นนี้มาก่อน
ซอมบี้นับพันถูกสังหารลงในเวลาไม่ถึงชั่วโมง นี่มันราวกับภาพฝัน
“หัวหน้าทีม นี่ .. นี่พวกเขาเป็นผู้วิวัฒนาการกันทุกคนเลยใช่ไหม?” ในบรรดาสามคน ชายหนุ่มที่มีดวงตากลมโตกลืนน้ำลายดังเอิ๊ก เอ่ยถามด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ
