7/8
Ep.131
ขณะนี้ ซอมบี้ระดับสูงทั้งหมดทยอยกันมารวมตัวกับฉู่เซวียนและอี้อี้แล้ว
เวลานี้ทั้งหมดเลื่อมใสฉู่เซวียนสุดหัวใจ ขณะเดียวกันสายตายังคงมองไปทางพวกเผ่าเซิร์กระดับสูง ตื่นตัวอยู่ตลอดเวลา
“ฮึ! ถ้าเจ้าหมอนั่นไม่หนีไวขนาดนั้น ฉันคงทุบมันจนแหลกไปแล้ว” อี้อี้สะบัดมือน้อยๆของเธอ กล่าวด้วยสีหน้าไม่พอใจ
ฉู่เซวียนเห็นภาพนี้ ก็อดหัวเราะแล้วลูบหัวสาวน้อยไม่ได้ “ฮ่า ฮ่า ไม่ต้องรีบร้อนไป พวกเรายังมีโอกาส เพราะดูเหมือนว่าเจ้าแมลงนั่นยังไม่ยอมแพ้ เห็นนั่นไหม มันมาหาเรื่องพวกเราอีกแล้ว ”
มองไปยังท่าทีสนิทสนมที่อี้อี้แสดงออกมา แม้เมื่อสองเดือนก่อนพวกเขาจะพอรู้ว่าเจ้านายนั้นใจดีกับฉู่เซวียน แต่ก็ยังตกใจอยู่บ้าง
ต่อมา พวกแมลงระดับสูงเข้าโจมตีอีกครั้ง ซอมบี้ระดับสูงเองก็ไม่ยอมแสดงความอ่อนแอออกมาเช่นกัน กระโจนเข้าห้ำหั่นทันที
ก๊าซซซ
เสียงร้องคำรามดังก้อง เกิดการปะทะทุกหนแห่ง
สำหรับเหล่าซอมบี้ระดับสูง การต่อสู้และสังหารเป็นสิ่งที่ฝังลึกอยู่ในเลือดของพวกเขา ขนาดฉู่เซวียนเองพอเห็นฉากสงครามเบื้องหน้า เจ้าตัวยังรู้สึกได้ว่าเลือดลมเดือดพล่านไปทั้งร่างกาย แทบอยากกระโจนเข้าร่วมสู้ด้วยเช่นกัน
หากไม่ใช่เพราะพึ่งต่อสู้กับระดับลอร์ดมา เขาคงไม่ยืนเฉยอยู่ตรงนี้แล้ว และคงอยู่ในสมรภูมิจวบจนตายกันไปข้างอย่างแน่นอน
“เอ๋? แล้วเจ้าแมลงระดับลอร์ดนั่นไปอยู่ที่ไหนอีกแล้ว?” ในตอนนั้นเอง อี้อี้ขมวดคิ้วพลางหันซ้ายหันขวา
เดิมเธอคิดจะเข้าไปทุบตีเจ้าแมลงกลืนวิญญาณอีกสักสองสามร้อยหมัด ทว่าหลังการต่อสู้เริ่มต้นขึ้น ร่องรอยของเป้าหมายกลับหายไปอีกแล้ว นี่ทำให้เธอไม่พอใจมาก สุดท้ายเลยเข้าร่วมต่อสู้กับพวกแมลงระดับสูงของเผ่าเซิร์กแทน
ด้วยพลังรบระดับลอร์ดของอี้อี้ ควบคู่ไปกับอาการบาดเจ็บของเธอที่หายดี ดังนั้น เมื่อเข้าสู่สนามรบที่ศัตรูมีความแข็งแกร่งสูงสุดเพียงเลเวล 5 มันจึงไม่ต่างอะไรไปจากเสือที่กระโจนเข้าฝูงแกะ
เพียงสิบลมหายใจสั้นๆ แมลงระดับสูงนับสิบตัวถูกเธอสังหาร!
ในตอนนั้นเอง ระหว่างที่แมลงเลเวล 5 ตนหนึ่งกำลังพุ่งเข้ามาโจมตีฉู่เซวียน จู่ๆเสียงร้อนรนของอี้อี้ก็ดังขึ้นในหูเขา “พี่ชาย ระวัง!”
วินาทีต่อมา เห็นแค่เพียงร่างของอี้อี้โฉบวูบผ่านหน้าเขา ซัดหมัดกระแทกเข้าใส่อากาศที่ว่างเปล่าด้านข้าง
ตูมมมม!
ตามด้วยเสียงกระแทกรุนแรง อากาศที่เดิมว่างเปล่า เวลานี้กลับบิดเบี้ยว จากนั้นแมลงโปร่งแสงก็ค่อยๆปรากฏตัวออกมา
ที่แท้แมลงกลืนวิญญาณได้ซ่อนตัวอยู่ในเงามืด เพื่อลอบโจมตีฉู่เซวียน!
เห็นภาพนี้ ฉู่เซวียนอดหลังเหงื่อเย็นไม่ได้ หากแมลงกลืนวิญญาณสามารถลอบโจมตีได้สำเร็จจริงๆ ฉู่เซวียนไม่อาจรับประกันได้เลยว่าเขาจะยังโชคดีเหมือนก่อนหน้านี้อีกไหม ที่มากสุดเพียงมีแผลถูกเจาะทะลุหน้าอก
อย่างไรก็ตาม ร่างของแมลงกลืนวิญญาณที่ถูกอี้อี้โจมตี จู่ๆก็เกิดการระเบิดอย่างกะทันหัน
ความผันผวนของพลังงานอันรุนแรงกวาดกระจายออกไปทั่วทุกสารทิศ
แมลงกลืนวิญญาณระดับลอร์ด เพียงถูกกำปั้นของอี้อี้ต่อยอีกครั้งก็ตายลงแล้ว แบบนี้มันใช่หรอ?
เห็นภาพนี้ ไม่เพียงฉู่เซวียน แต่กระทั่งอี้อี้ก็ยังตะลึงงันไปครู่หนึ่ง
วินาทีถัดมา พลันเกิดการเปลี่ยนแปลงอันน่าประหลาดขึ้น
ในสายตาของฉู่เซวียน จู่ๆก็มีร่างเงาที่พร่ามัวจนเกือบจะเป็นภาพลวงตาปรากฏขึ้นในอากาศ มันได้พุ่งเข้ามาทางเขาด้วยความเร็วอันน่าหวาดกลัว
และเงาร่างนั้น มันเหมือนกับแมลงกลืนวิญญาณทุกประการ ทว่าราวกับไม่มีร่างกาย มันสามารพุ่งผ่านทุกอุปสรรคระหว่างทางโดยไม่มีอะไรขวางกั้น
ร่างเงานี้คล้ายไม่มีตัวตน นอกจากฉู่เซวียน กระทั่งอี้อี้ก็ยังไม่ค้นพบการดำรงอยู่ของมัน
8/8
Ep.132
วินาทีถัดมา ร่างเงาพร่ามัวนั้นพุ่งเข้าไปในหน้าผากของฉู่เซวียน พริบตานั้นร่างเขาแข็งทื่อทันที กระทั่งกลิ่นอายก็อ่อนแอลง ร่วงล้มลงกับพื้น
“พี่ชาย!”
“ฉู่เซวียน!”
เห็นภาพนี้ ไม่เพียงอี้อี้เท่านั้น กระทั่งซอมบี้ระดับสูงก็ยังตะโกนออกมา
เพราะท้ายที่สุดแล้ว ถึงอย่างไรพวกเขาไม่เคยประสบกับการปรับเปลี่ยนจิตมาก่อน อีกทั้งยังไม่เห็นร่างเงาของแมลงกลืนวิญญาณ
ในสายตาพวกเขา เห็นแค่เพียงพลังงานที่เกิดจากแมลงกลืนวิญญาณกระเพื่อมไปโดนฉู่เซวียน จากนั้นฝ่ายหลังก็หมดสติไป
ระหว่างกำลังร่วงลง อี้อี้ตอบสนองอย่างรวดเร็ว ร่างเธอหายวับไปจากจุดเดิม ช้อนตัว ฉู่เซวียนไว้ได้อย่างทันท่วงที จากนั้นค่อยๆวางเขาลงอย่างแผ่วเบา
“ฆ่าพวกแมลงให้หมด!” รับรู้ได้ถึงจิตสำนึกของฉู่เซวียนที่ตกอยู่ในความเงียบงัน สีหน้าเย็นชาปรากฏขึ้นบนใบหน้าน้อยๆของอี้อี้ น้ำเสียงเธอเต็มไปด้วยความหนาวเหน็บ
ก่อนหน้านี้ที่พวกมันถูกอี้อี้ไล่ฆ่าก็โกลาหลมากพอแล้ว พอมาตอนนี้เมื่อเห็นแมลงกลืนวิญญาณถูกระเบิดร่างในหมัดเดียว จิตใจของเหล่าแมลงระดับสูงก็พังทลายลง
เมื่อเสียงของอี้อี้ดังขึ้น ซอมบี้ระดับสูงทั้งหมดระเบิดความแข็งแกร่งออกมา โจมตีรุนแรงดุดันยิ่งกว่าเดิม
ภายใต้การระเบิดพลังของเหล่าซอมบี้ พวกแมลงระดับสูงฝืนสู้ได้อีกไม่กี่นาทีก็ทยอยกันถูกสังหาร
เมื่อหัวของแมลงเลเวล 5 ตนสุดท้ายถูกเด็ดโดยมู่อ้าวซวง สงครามบุกยึดเมืองตงเฉิงของเผ่าเซิร์กจบลงด้วยความพ่ายแพ้
อย่างไรก็ตาม ไม่มีใครสนใจซากศพของเผ่าเซิร์กระดับสูงเหล่านั้นเลย ณ ขณะนี้ ซอมบี้ระดับสูงทั้งหมดมารวมตัวกันรอบๆ ฉู่เซวียน มองอีกฝ่ายด้วยความเป็นห่วง
“นายท่าน สหายฉู่เป็นอะไรไหม?” จนในที่สุด ซอมบี้ในร่างชายหนุ่มตนหนึ่งเอ่ยถาม
ได้ยินเสียงเขา อี้อี้กลับส่ายหัวด้วยท่าทีมืดมน เห็นได้ชัดว่าเธอเองก็ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมจู่ๆ ฉู่เซวียนถึงหมดสติไป
เห็นแค่เพียง ฉู่เซวียนที่นอนอยู่บนพื้นด้วยใบหน้าเงียบสงบ ลมหายใจสม่ำเสมอ ราวกับกำลังหลับใหล
อย่างไรก็ตาม เหล่าซอมบี้ในที่นี้ต่างรู้ดี ว่าเรื่องมันไม่ง่ายดายอย่างที่ภาพเห็นแน่นอน
อีกด้านหนึ่ง หลังจากร่างเงาพุ่งเข้ามาในหัวฉู่เซวียน สติสัมปชัญญะเขาก็พลันหลุดลอยไปในทันใด
…
แสงแดดสาดทอลงมายังพื้นดิน นกไม่ทราบชนิดบินลงมาเกาะกิ่งไม้ บางครั้งก็ส่งเสียงจิ๊บๆ ออกมา
สภาพแวดล้อมโดยรอบช่างสงบสุข
นี่ก็เป็นเวลาเช้าแล้ว ผู้คนนับไม่ถ้วนกำลังเดินอยู่บนถนนในเมือง
ในบรรดาคนเหล่านั้น มีนักเรียนหลายคนกำลังรีบวิ่งด้วยความรีบร้อน
องค์รวมทั้งหมดทั้งมวลนี้ ถือเป็นการเริ่มต้นวันใหม่ที่เต็มไปด้วยชีวิตชีวา
“ฉู่เซวียนนายมัวทำอะไรอยู่ เดี๋ยวจะสายนะ!” เสียงที่ค่อนข้างกังวลดังขึ้นในหู ฉู่เซวียน มือขาวๆเล็กๆยื่นลงมา ใช้สองนิ้วเปิดตาเขา
ฉู่เซวียนได้สติกลับมาอีกครั้ง มองไปยังหญิงสาวข้างกายเขาที่กำลังทำหน้าโมโห ผ่านไปพักหนึ่งนิ่งงันไม่ตอบสนอง
ในพริบตา ความทรงจำที่ทั้งคุ้นเคยและไม่คุ้นเคยก็ปรากฏขึ้นมาในจิตใจของฉู่เซวียน
‘จริงด้วยสิ วันนี้มันวันจันทร์ ซิงเซว่ต้องไปลงทะเบียนนักศึกษาใหม่ที่มหาลัย’ ฉู่เซวียนนึกขึ้นได้
“เจ้าบื้อ นายมัวอึ้งไปอยู่ รีบไปกันเร็ว” เห็นฉู่เซวียนนิ่งงันเป็นท่อนไม้ ในที่สุดเจียงชิงเซ่ก็เริ่มโกรธขึ้นมาจริงๆ ยื่นแขนไปจับเนื้อตรงเอวฉู่เซวียนแล้วบิด
“โอ๊ย เจ็บๆ” รับรู้ได้ถึงความเจ็บปวดเล็กน้อยตรงเอวเขา ฉู่เซวียนร้องโวยวายเสียงดัง
เห็นภาพนี้ เจียงชิงเซว่ส่งเสียงฮึเบาๆ แล้วกลอกตา เอ่ยอย่างช่วยไม่ได้ว่า “จะอยู่บนเตียงอีกนานไหม หรือต้องให้ฉันลากนายลงมา?”
