Ep.112
เมื่อเลือกแปลงแต้มพลังงาน ผลคือไม่มีอะไรปรากฏขึ้นในมือซูเฉิน
เพื่อตรวจสอบว่าแต้มพลังงานถูกแลกเปลี่ยนไปจริงหรือไม่ ซูเฉินจึงรีบเปิด [ร้านค้าวันสิ้นโลก]
[ร้านค้าวันสิ้นโลก] สามารถเปิดได้ง่ายมากๆ ตราบใดที่เขานึกถึงมัน แผงช้อปปิ้งจะปรากฏขึ้นในใจ
ซูเฉินกวาดสายตามองอย่างตั้งใจ เมื่อเห็นว่าแต้มพลังงานเปลี่ยนจาก 0 เป็น 1 เขาก็โล่งอก
จากนั้น เขาแลกเปลี่ยนชิ้นส่วนสีเหลืองอีกสองชิ้นที่เหลือเป็นแต้มพลังงาน และปิด [ร้านค้าวันสิ้นโลก]
เมื่อเก็บชิ้นส่วนจนหมด คนอื่นๆก็ยังคงขุดหินพลังงานกันอย่างขมักเขม้น
ซูเฉินเหลือบมองไปยังซอมบี้ที่ถูกเขาจับไว้ มุมปากยกโค้งขึ้นเล็กน้อย ก้าวขึ้นไปบน [รถศึกอัจฉริยะ]
“อือ อือ ..”
บนรถ หลี่เหลียงถูกซูเฉินกระชากผม ร้องครวญครางอย่างสิ้นหวัง
อย่างไรก็ตาม ลิ้นของเขาถูกตัดไปนานแล้ว แม้จะกรีดร้องคอแทบแตก ก็ไม่อาจเปล่งเป็นภาษาได้
ซูเฉินลากหลี่เหลียง เดินไปหาซอมบี้ เหวี่ยงอีกฝ่ายกลิ้งไปกับพื้น
เมื่อซอมบี้เห็นว่ามีมนุษย์ปรากฏตัวขึ้นข้างเท้าของมัน ทันใดนั้นพลันคลุ้มคลั่ง แยกเขี้ยวร้องคำราม ดิ้นรนเข้าหาหลี่เหลียง
แต่เนื่องจากถูกพันธนาการโดยเวทย์ไม้ของซูเฉิน ไม่ว่ามันจะพยายามแค่ไหน ก็ไม่สามารถสัมผัสตัวหลี่เหลียงได้
ใบหน้าของหลี่เหลียงเต็มไปด้วยความหวาดกลัว ดวงตาที่เหลือเพียงข้างเดียวของเขาฟุ้งไปด้วยความตื่นตระหนก
ณ จุดนี้ เขาเข้าใจแล้วว่าซูเฉินต้องการทำอะไร ที่แท้อีกฝ่ายก็หมายจะเปลี่ยนให้เขากลายเป็นซอมบี้!
แต่ถึงแม้จะกลายเป็นซอมบี้ ก็เป็นซอมบี้พิการที่ไม่มีแขนขา ผลสุดท้ายก็ได้แต่เฝ้ารอวันถูกล่า
เมื่อตระหนักว่าตนต้องเผชิญกับอะไรหลังจากนี้ หลี่เหลียงก็ดิ้นรนสุดกำลัง พยายามอยู่ให้ห่างจากซอมบี้
แต่ในสภาพที่ไม่ต่างจากท่อนไม้ ดิ้นรนอย่างไรก็เปล่าประโยชน์
ซูเฉินแค่นเสียงเย็น ถอนเวทย์พันธนาการออกจากเท้าซอมบี้
ซอมบี้ได้รับอิสระภาพอีกครั้ง ทิ้งตัวลงคร่อมหลี่เหลียงราวกับเสือโคร่งที่หิวกระหาย กัดเขาด้วยปากใหญ่ ไม่นานหลี่เหลียงก็ถูกกัดจนเลือดอาบ
รับชมจนสาแก่ใจ และเกรงว่าหลี่เหลียงจะตายไปซะก่อน ซูเฉินจึงฆ่าซอมบี้ตัวนั้นทิ้ง
เมื่อคนอื่นๆเห็นฉากนี้ ในที่สุดพวกเขาก็เข้าใจว่าทำไมซูเฉินถึงต้องการปล่อยชีวิตสุนัขของหลี่เหลียงให้อยู่มาจนถึงบัดนี้
แทนที่จะฆ่าหลี่เหลียงให้จบๆไปตั้งแต่แรก สู้ให้เขาทรมานถึงขีดสุดก่อน แล้วค่อยฆ่าทีหลังสะใจกว่า!
“สมกับเป็นพี่เฉิน แม้แต่วิธีแก้แค้นก็ยังเหนือกว่าคนธรรมดา น้องเล็กอย่างฉันเทียบไม่ติด!” เฉาหรานลอบถอนหายใจ ความรู้สึกเทิดทูนซูเฉินยิ่งเพิ่มพูน
หลังจากหลี่เหลียงกลายเป็นซอมบี้แล้ว ซูเฉินก็กลับขึ้นไปบนรถ ระหว่างที่คนอื่นๆยังขุดหาหินพลังงานอยู่ เขาก็เริ่มเปิดดูแผนที่ของ ‘เกาะเฉียนหยู’
นับตั้งแต่ได้รับ [ร้านค้าวันสิ้นโลก] เขาก็มีความกระตือรือร้นที่จะเก็บชิ้นส่วนมากขึ้น
หากต้องการได้รับชิ้นส่วนเพิ่มเติม วิธีการก็มีแต่ต้องสังหารซอมบี้และสัตว์กลายพันธุ์ให้มากขึ้นเท่านั้น
ดังนั้นอันดับแรกที่ซูเฉินต้องทำ คือศึกษาแผนที่คร่าวๆของเกาะเฉียนหยู
ครึ่งชั่วโมงต่อมา หวู่หยางและคนอื่นๆก็ขุดหินพลังงานจนหมด ทยอยกันเดินกลับขึ้นมาในรถ
“เสี่ยวจือ มุ่งหน้าไปยังเทือกเขาฮวงเจ๋อ”
เมื่อทุกคนอยู่พร้อมหน้า ซูเฉินได้ออกคำสั่งใหม่แก่ [รถศึกอัจฉริยะ]
“รับทราบ”
[รถศึกอัจฉริยะ] สตาร์ทเครื่อง ขับเคลื่อนจากไปอย่างสง่าผ่าเผย
“ซูเฉิน ทำไมพวกเราถึงต้องไปที่เทือกเขาฮวงเจ๋อด้วย” ตันหลินถามด้วยความสงสัย
คนอื่นๆก็ไม่เข้าใจ พวกเขาทั้งหมดมองไปที่ซูเฉิน
ซูเฉินบอกเล่าถึงเหตุการณ์ที่ได้พบเจอกับหยางเฉียนและคนอื่นๆ
[รถศึกอัจฉริยะ] ยังคงวิ่งไปตลอดเส้นทาง ทุกคนเมื่อว่างเว้นไม่มีอะไรทำก็หาที่ว่าง ล้มตัวลงนอนพักผ่อน
ซูเฉินถือโอกาสนี้หยิบ ‘ผลโยวหราน’ และ [โพชั่นกายภาพ เลเวล 1] ออกมา ยื่นให้ตันหลิน
ไม่นาน ตันหลินก็กลายเป็นผู้วิวัฒนาการและปรมาจารย์พลังจิตเลเวล 1
