3/8

 

Ep.111

 

อันหยุนหลานยกมือขึ้นปิดปาก หัวเราะคิก ก่อนพูดด้วยใบหน้าเปื้อนยิ้มว่า “ไม่มีอะไร ก็แค่แปลกใจที่เหล่าหยางรู้จักเป็นห่วงเป็นใยคนอื่นด้วย”

 

เจิ้งสุ่ยเมื่อเห็นว่าทั้งคู่กำลังจะเริ่มอีกแล้ว ก็ถอยออกมาเงียบๆ ยืนพิงต้นไม้กอดกระบี่ ปิดตาลงแสร้งทำเป็นหลับ

 

มองไปยังทั้งสองที่กำลังถกเถียง เฉียวหลวนรู้สึกชินแล้ว เขาส่ายหัว เอ่ยปากว่า “ไปกันเถอะ ด้วยความเร็วของสหายฉู่ เขาน่าจะยังไปได้ไม่ไกลนัก”

 

ว่าจบก็ก้าวนำออกไปคนแรกทันที

 

คนอื่นๆพอเห็นแบบนั้น ก็รีบตามไป

 

“ไปภูเขาหมางซานใช่ไหม?” หยางเจิ้นถาม

 

“เปล่า” เฉียวหลวนส่ายหัว มองไปยังทิศทางที่ฉู่เซวียนจากไปแล้วกล่าว “ไปเมืองตงเฉิง!”

 

เมื่อเห็นว่าอีกสามคนไม่มีใครโต้แย้ง ใบหน้าของเฉียวหลวนก็อดยิ้มขึ้นมาไม่ได้

 

“ไปเถอะ พวกเรารีบตามไปกัน บางทีสหายฉู่อาจต้องการความช่วยเหลือจากพวกเราก็ได้ ”

 

 

เร็วเข้า! เร็วกว่านี้อีก!

 

ฉู่เซวียนร้องคำรามในใจ

 

ขณะนี้ ความว่องไวกว่า 30,000 หน่วยของเขาระเบิดออกมาอย่างเต็มที่ ทั้งคนทั้งร่างข้ามผ่านผืนป่าราวกับภูติผี

 

มีสัตว์กลายพันธุ์ระดับต่ำขวางทางเป็นบางครั้ง แต่ทันทีที่ฉู่เซวียนเข้าใกล้ พวกมันก็ไม่สามารถทนต่อแรงกดดันที่แพร่ออกมาจากตัวเขาได้ ตัวระเบิดแตกเป็นหมอกเลือด

 

สุดท้าย หลังจากผ่านไปสองชั่วโมง ในที่สุดเมืองตงเฉิงก็ปรากฏสู่สายตา

 

ฉู่เซวียนมองไปยังเมืองที่ไกลออกไป ความเร็วเต็มพิกัดค่อยๆชะลอ ก่อนหยุดฝีเท้าลง

 

หลังจากสูดหายใจเข้าลึกๆ หัวใจที่เต้นแรงอยู่ในอกฉู่เซวียนค่อยสงบลง

 

แม้ปัจจุบันพลังรบของฉู่เซวียนจะสูงมาก แต่เนื่องจากเขาเร่งความเร็วเต็มพิกัดเป็นเวลานาน มันก็ต้องมีเหนื่อยกันบ้าง ดังนั้นสิ่งสำคัญที่สุดในตอนนี้ คือรีบฟื้นฟูพละกำลังให้กลับคืนมา

 

หายเหนื่อยเมื่อไหร่ เขาจะได้เข้าสู่เมืองตงเฉิงในสภาพสมบูรณ์พร้อมรบ!

 

“อัพเกรดเสร็จสิ้น เจ้าของร่างโปรดตรวจสอบ”

 

แต่ในตอนนั้นเอง เสียงเย็นเยียบพลันดังก้องในใจฉู่เซวียน

 

แม้น้ำเสียงจะฟังดูไม่ค่อยเป็นมิตร แต่เวลานี้มันดั่งเสียงสวรรค์ในใจเขา

 

‘ระบบ นายอัพเกรดเสร็จแล้วหรอ’ ใบหน้าของ ฉู่เซวียนมีความสุขขึ้นมาทันที

 

“ตรวจพบว่าทักษะกระหายเลือดของเงาโลหิตสอดคล้องกับฟังก์ชั่นฟิวชั่นของระบบ คุณต้องการรวบทั้งสองเข้าด้วยกันหรือไม่?”

 

อย่างไรก็ตาม ไม่รอให้ฉู่เซวียนถามอะไรมากความ เสียงจากระบบดังขึ้นอีกครั้ง

 

จากนั้นภายใต้สายตาประหลาดใจของฉู่เซวียน เงาโลหิตที่เขาเก็บไว้ในพื้นที่เก็บของของระบบก็ปรากฏขึ้นต่อหน้า ลอยออกมาในอากาศอันบางเบา และเวลานี้มันถูกห่อหุ้มไปด้วยหมอกแสงสีขาว

 

“อ๊าาาา! เจ้าหนู! เจ้าไม่รักษาสัญญา กล้ากลับคำได้ยังไง! พวกเราตกลงกันแล้วไม่ใช่หรือ ว่าเจ้าห้ามให้ไอ้สิ่งที่อยู่ในตัวเจ้ามายุ่งกับข้า!” เสียงคำรามอันน่าสลดของวิญญาณมังกรดังขึ้นในใจฉู่เซวียน

 

แต่เสียงนั้นยังดูปกติดี เหมือนว่าตอนนี้ยังไม่ได้รับบาดเจ็บใดๆ

 

อย่างไรก็ตาม เวลานี้เงาโลหิตกำลังสั่นสะเทือนอย่างแรง คล้ายต้องการออกจากแสงสีขาวนี้มาก

 

ทว่าแสงสีขาวที่ดูไม่ค่อยโดดเด่นนี้ ไม่ว่าจะทำยังไงก็ไม่อาจถูกสั่นคลอนได้เลย

 

เงาโลหิตดิ้นรนขนาดไหน ก็ไม่สามารถสลัดหลุดจากพันธนาการได้

 

ฉู่เซวียนได้ยินเสียงคำรามน่าสังเวชไม่หยุดของวิญญาณมังกร อดไม่ได้ที่จะรู้สึกขบขัน

 

“เจ้าหนู อย่ามัวแต่หัวเราะ รีบช่วยเราเทพเจ้าเร็ว!” คล้ายสังเกตเห็นฉู่เซวียนที่ทำตัวเหมือนกำลังดูละครอยู่ เสียงของวิญญาณมังกรเริ่มร้อนรนและโกรธจัด

 

“ก็ได้ๆ ฉันจะปล่อยนายออกมาเดี๋ยวนี้ล่ะ” เห็นแบบนี้ ใบหน้าของฉู่เซวียนเผยรอยยิ้ม

 

“เร็วเข้า! เจ้าสิ่งนี้มันกำลังจะฆ่าข้า … ”

 

ขณะที่ฉู่เซวียนกำลังจะพูดกับระบบ เสียงครึ่งเป็นครึ่งตายของวิญญาณมังกรดังก้องในใจเขา

 

4/8

 

Ep.112

 

‘ระบบ ฉันยอมให้ฟิวชั่นทั้งสองอย่างนี้เข้าด้วยกัน แต่ไม่อนุญาตให้ทำร้ายวิญญาณมังกร’ ฉู่เซวียนพูดกับระบบในใจเขา

 

“เริ่มกระบวนการฟิวชั่น โปรดรอสักครู่ … ” เสียงระบบดังขึ้นตามมา

 

วิญญาณมังกรเมื่อเห็นว่า ฉู่เซวียนไม่มีความคิดที่จะปล่อยเงาโลหิตจากแสงสีขาว มันก็เริ่มโวยวาย “บัดซบ! เจ้าเด็กสารเลว ไหนเล่าคำสัญญาที่ให้ไว้กับเราเทพเจ้า เจ้าต้องรักษาคำพูด!”

 

ฉู่เซวียนกลอกตา เมินเฉยต่อเสียงโวยวายของวิญญาณมังกร

 

เขาบอกระบบแล้วว่าอย่าทำร้ายวิญญาณมังกร และระบบจะไม่มีทางฝ่าฝืนคำสั่งนี้อย่างแน่นอน

 

จริงดังคาด ไม่กี่นาทีต่อมา แสงสีขาวบนเงาโลหิตก็ค่อยๆสลายหายไป

 

“ฟิวชั่นทั้งสองเสร็จสิ้น ความสามารถในการฟิวชั่นของระบบได้รับการอัพเกรดแล้ว ลบทักษะกระหายเลือดออกจากเงาโลหิตได้สำเร็จ” เสียงของระบบดังก้องในใจ ฉู่เซวียน

 

แต่ช่วงเวลาต่อมา สิ่งที่เกิดขึ้นกลับทำให้ดวงตาของฉู่เซวียนเบิกกว้าง จ้องมองมันด้วยความเหลือเชื่อ

 

“ตรวจพบสิ่งมีชีวิตไม่ทราบที่มาในเงาโลหิต ระดับภุยคุกคามที่ตรวจพบอยู่ในระดับต่ำ เริ่มฟังก์ชั่นขับไล่อัตโนมัติ”

 

จากนั้น เงาโลหิตที่ลอยอยู่กลางอากาศเกิดการสั่นสะเทือนอย่างแรง

 

ภายใต้สายตาตื่นตกใจของฉู่เซวียน ร่างมังกรที่มีขนาดไม่เกินสิบเซนติเมตร ดูตัวเล็กน่ารักปรากฏขึ้นในอากาศ

 

แม้เงาร่างของมันจะดูบางเบา แต่ลึกเข้าไปกลับให้ความรู้สึกถึงแรงกดดันอันยิ่งใหญ่ นี่สินะที่เรียกกันว่าความห่างชั้นของสายพันธุ์!

 

ช่วงแรก ร่างมังกรตกตะลึงไปครู่หนึ่ง คล้ายไม่เชื่อว่าสภาพปัจจุบันจะเกิดขึ้นกับตน แต่เมื่อได้สติก็รีบบินเข้าไปในเงาโหลิตทันที ระหว่างนั้นเสียงของวิญญาณมังกรยังคงดังก้องอยู่ในหัวของ ฉู่เซวียน “บัดซบ นี่มันเกิดอะไรขึ้น? ทำไมเราเทพเจ้าถึงถูกไล่ออกมา? ให้ข้ากลับเข้าไป!”

 

โครม!

 

แต่แล้วในจังหวะที่วิญญาณมังกรกำลังจะสัมผัสเข้ากับเงาโลหิต ม่านสีขาวพลันปรากฏขึ้น

 

วิญญาณมังกรพุ่งชนมันเสียงดังสนั่น ก่อนถูกสะท้อนลอยกลับหัวกลับหางออกมา

 

เห็นแบบนั้น ฉู่เซวียนอดจินตนาการถึงความเจ็บปวดที่มันได้รับขึ้นมาไม่ได้ การชนเมื่อครู่ไม่เบาเลย

 

“เฮ้ นายเป็นอะไรรึเปล่า?”

 

ฉู่เซวียนส่งเงาโลหิตกลับเข้าไปในพื้นที่ระบบ เดินไปหาวิญญาณมังกรที่นอนแผ่อยู่กับพื้นเหมือนตายแล้ว ยื่นนิ้วชี้ไปจิ้มๆมัน

 

“เจ้าหนู! ที่แท้นี่ก็เป็นแผนของเจ้า!” จริงดังคาด ในจังหวะที่ฉู่เซวียนยื่นมือออกไป อีกฝ่ายก็ดีดตัวกลับมา จับจ้องฉู่เซวียนด้วยสีหน้าหวาดระแวง กล่าวด้วยน้ำเสียงโกรธแค้น

 

อย่างไรก็ตาม ด้วยร่างเล็กกระทัดรัดของมัน ทำให้วิญญาณมังกรเวลานี้ดูน่ารักมาก

 

หากมีผู้หญิงมาเห็นสภาพมันตอนนี้ พวกเธอคงคว้ามันเข้ากอดในอ้อมอกด้วยความเอ็นดู

 

อย่างไรก็ตาม ด้วยภูมิคุ้มกันทางจิต ฉู่เซวียนไม่มีทางได้รับผลกระทบจากความน่ารักนี้

 

เขาส่ายหัว กล่าวด้วยสีหน้าเคร่งขรึมว่า “ถ้าฉันบอกว่าไม่รู้ว่าทำไมนายถึงกลายเป็นแบบนี้ นายจะเชื่อไหม?”

 

“เชื่อกับผีเจ้า!” วิญญาณมังกรตะโกน เห็นได้ชัดว่ามันหงุดหงิดมากกับสิ่งที่เกิดขึ้น

 

“แค่เข้าไปในเงาโลหิตไม่ได้ ทำไมนายต้องโกรธขนาดนั้น? ” ฉู่เซวียนงง

 

ได้ยินคำพูดของฉู่เซวียน วิญญาณมังกรโกรธเกรี้ยว บินเข้ามาใกล้ดวงตาของ ฉู่เซวียน น้ำเสียงของมันสั่นเล็กน้อย “เงาโลหิตเป็นอาวุธที่เราเทพเข้าใช้ในการฝึกตนมาเป็นหมื่นปี แต่สิ่งที่อยู่ในตัวเจ้ากลับขับไล่เราเทพเจ้าออกมา หรือถ้าให้พูดตรงๆก็คือ ทั้งหมดนี้เป็นเพราะเจ้า!”

 

ได้ยินน้ำเสียงโกรธเกรี้ยวของวิญญาณมังกร ฉู่เซวียนอดแปลกใจขึ้นมาไม่ได้

 

ถ้าเจ้านี่ไม่ได้โม้ แสดงว่าวิญญารมังกรมีชีวิตอยู่มาเป็นหมื่นปีแล้ว?