Ep.104
สือตั้วตั้วปรากฏตัวขึ้นอย่างกะทันหัน ทำให้ซูเฉินประหลาดใจเล็กน้อย
และฟังจากที่สือตั้วตั้วพูด ดูเหมือนว่าเธอจะออกมาจากรถเพื่อฆ่าฉินหลาง
แต่ปีนี้เธอเพิ่งอายุแค่ 7 ขวบไม่ใช่หรอ? มั่นใจได้เลยว่าต้องไม่เคยฆ่าใครมาก่อน
ขนาดสือต้าหนิว ถ้าไม่ถูกบังคับยังไม่กล้าเลย แล้วเธอจะทำได้หรือ?
อย่างไรก็ตาม ฉากต่อมาทำให้เขาต้องตกตะลึง
เห็นแค่เพียงสือตั้วตั้วถือมีดขนาดเล็กในมือ วิ่งสุดกำลังเพื่อเพิ่มเรี่ยวแรงในการแทง จ้วงปลายมีดแหลมลงบนคอของฉินหลาง
ความเด็ดเดี่ยวและโหดเหี้ยมของการโจมตีนี้ ราวกับนางมารน้อยผู้โหดร้ายได้จุติจากนรกภูมิ
อย่างไรก็ตาม เธออายุแค่ 7 ขวบเท่านั้น แล้วจะสามารถสังหารผู้วิวัฒนาการเลเวล 1 ได้อย่างไร?
แม้จะใช้ออกด้วยพละกำลังทั้งหมดที่มี เธอก็ทำได้แค่ทิ้งบาดแผลตื้นๆไว้บนคอของฉินหลางเท่านั้น
“บ้าจริง!”
สือตั้วตั้วมุ่ยปาก คล้ายไม่ค่อยพอใจนัก เด็กสาวยกมีดขึ้นอีกครั้ง จ้วงแทงลงไปอีกที
เฉกเช่นเดียวกับมีดแรก ผลลัพธ์ยังคงล้มเหลว
อย่างไรก็ตาม จะเรียกว่าดื้อรั้นหรือมีความตั้งใจมากก็ได้ เธอตัดสินใจเด็ดเดี่ยวว่าจะไม่หยุดจนกว่าจะฆ่าฉินหลาง มีดเดียวไม่เป็นผล งั้นก็จัดไปอีกหนึ่งมีด สองมีดไม่ได้ผล ก็จัดไปมีดที่สาม
กระบวนการนี้วนเวียนหลายรอบ คล้ายไม่มีที่สิ้นสุด
“อื้อฮือ!” ซูเฉินรู้สึกประทับใจเล็กน้อย
สือตั้วตั้นแสดงด้านที่โหดเหี้ยมออกมาให้เห็น อีกทั้งมันยังดีกว่าเฉาหรานซะอีก
นี่ทำให้เขาอดคิดไม่ได้ ว่าหากมีการสร้างห้องทรมานขึ้นจริงๆ ตกลงแล้วตำแหน่งหัวหน้าจะตกเป็นของใคร?
…
สือตั้วตั้วแทงไปหลายสิบมีดติดต่อกัน เหงื่อหลั่งรินไปทั้งตัว หอบหายใจแฮ่กๆ
“พอแล้วตั้วตั้ว ให้ฉันทำเอง” สือต้าหนิวกลืนน้ำลายอย่างยากลำบาก จับจ้องสือตั้วตั้วด้วยอารมณ์อันหลากหลาย
ณ จุดนี้ เขารู้สึกว่าน้องสาวของตัวเองแปลกไป
อันที่จริงเขาไม่ทราบด้วยซ้ำ ว่าเหตุใดสือตั้วตั้วจึงเปลี่ยนไปมากขนาดนี้
ในความเป็นจริงแล้ว สือต้าหนิวยังไม่ทราบ ว่าทั้งหมดเป็นเพราะก่อนหน้านี้พวกเขาเกือบตายด้วยน้ำมือของซอมบี้ หากไม่ใช่เพราะเวลานั้นซูเฉินเข้าช่วยเหลือได้ทัน ต่อให้สองพี่น้องไม่ตาย ก็กลายเป็นซอมบี้อยู่ดี
และผู้ร้ายที่ขับไล่พวกเขาไปสู่สถานการณ์อันตรายเช่นนั้น คือฉินหลางนั่นเอง
เลยเป็นธรรมดาที่สือตั้วตั้วจะเกลียดชังเขา
นอกจากนี้ ยังมีประเด็นสำคัญกว่า นั่นคือคำพูดของซูเฉิน ที่กล่าวว่าหากฉินหลางไม่ถูกฆ่า พวกเธอสองพี่น้องจะโดนขับไล่อีกครั้ง
ซูเฉินไม่เพียงแต่เป็นพระผู้ช่วยเท่านั้น แต่ยังเป็นถึงผู้ที่มีความสามารถในการเอาชีวิตรอดท่ามกลางหายนะในวันสิ้นโลกอีกด้วย
ฉะนั้น ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น เธอต้องช่วยสือต้าหนิวสังหารฉินหลางให้จงได้
“ฮือ .. ฮือ ..”
ฉินหลางพยายามดิ้นรน ร่ำไห้ในใจ ‘ได้โปรดเถอะ ขอให้ฉันได้ไปสบายซักที!’
ตอนแรกเขายังพอมีหวังริบหรี่ว่าจะรอดชีวิตอยู่หรอก แต่หลังจากถูกสือตั้วตั้วทรมานนับครั้งไม่ถ้วน เขาก็สูญสิ้นความคิดที่จะมีชีวิตอยู่อีกต่อไป แค่อยากตายไปให้พ้นๆ เร็วเท่าไหร่ยิ่งดี
สือต้าหนิวช่วยเติมเต็มความปรารถนาของเขา กระซวกมีดแทงลงบนหน้าอกฉินหลาง จบชีวิตบาปหนาของอีกฝ่าย
“พี่เฉิน พี่ชายหนูฆ่าฉินหลางแล้ว เท่านี้พวกเราก็อยู่กับคุณต่อได้ใช่ไหม” สือต้าหนิวเงยหน้าขึ้น มองซูเฉิน
ซูเฉินพยักหน้า ยิ้มตอบ “แน่นอนอยู่แล้ว”
การกระทำของสือตั้วตั้วนับว่าเกินความคาดหมายไปมาก ในอนาคตหากจับมาฝึกฝนสักเล็กสักน้อย เธอจะสามารถกลายเป็นดั่งแขนขาของเขาได้อย่างแน่นอน
“ดีจังเลย ขอบคุณพี่เฉิน!”
สือตั้วตั้วกระโดดโลดเต้นด้วยความสุข กลับมาดูบริสุทธิ์ไร้เดียงสาอีกครั้ง ภาพนางมารน้อยเมื่อครู่สลายไปสิ้น
ซูเฉินลูบหัวสือตั้วตั้ว หันกลับไปตะโกนให้คนข้างนอก “หัวหน้าหวู่ ทุกคนลงมาให้หมด”
เฉาหรานเป็นคนแรกที่วิ่งลงมา ใบหน้าเปื้อนด้วยรอยยิ้ม “พี่เฉิน มีอะไรให้รับใช้?”
“ยกเค้าร้านค้านี้ อยากได้อะไรก็หยิบตามใจชอบเลย” ซูเฉินขยิบตาให้ จากนั้นเอ่ยเสริมว่า “แต่หินพลังงานมีประโยชน์สำหรับฉัน ช่วยรวบรวมมันมาให้ด้วย”
“น้อมรับคำสั่ง” ดวงตาของเฉาหรานแดงก่ำด้วยความตื่นเต้น
หอการค้าถงฟู่มีอาวุธและอุปกรณ์ฝึกฝนชั้นยอดมากมาย การที่เขาสามารถหยิบฉวยได้ตามต้องการ เป็นสิ่งที่ไม่เคยนึกฝันมาก่อน
