บทที่ 230 เก็บชีวิตบัดซบของแกไว้เถอะ
เมื่อร่างจริงของเย่เฟิงเข้ามาในระยะสัมผัสวิญญาณของหลงหวางเอ๋อ นี่ทำให้หญิงสาวต้องรู้สึกประหลาดใจ
ทำไมถึงมีเย่เฟิงสองคน?
เย่เฟิงที่กลายเป็นคนปัญญาอ่อนก่อนหน้านี้คือตัวปลอมงั้นหรอ?
ขณะที่หลงหวางเอ๋อคิดถึงเรื่องนี้ เย่เฟิงก็กำลังกราดยิงปืนรังสีในมือพร้อมกับดึงร่างของหญิงสาวเข้ามากอดไว้
“หึ นังตัวดี เก็บชีวิตบัดซบของแกไว้เถอะ!”
เมื่อหลงโม่หรันเห็นเย่เฟิงมาถึง สีหน้าของเขาก็เปลี่ยนไปทันที
ด้วยสภาพในตอนนี้ อย่าว่าแต่การต่อสู้เลย แค่เย่เฟิงใช้ทักษะย้ายตำแหน่งอย่างรวดเร็วอีกครั้งหนึ่ง เขาก็อาจจบชีวิตได้เลย!
ความสามารถในการเทเลพอร์ตนั่น ใครจะต่อกรด้วยได้?
หลงโม่หรันไม่มีทางต่อกรด้วยระดับวรยุทธ์ในตอนนี้ได้ แต่หากได้ดูดซับพลังวิญญาณจากผลึกน้ำแข็งแล้ว มันก็ไม่แน่
หลงโม่หรันเลิกคิดที่จะต่อสู้และหันตัวกลับไปหาผลึกน้ำแข็งที่ถูกฝังอยู่ทันที
แตะ!
มันสัมผัสกับน้ำแข็งพันปีได้!
เมื่อเห็นดังนั้น เย่เฟิงก็พลันตื่นตกใจทันที ทำไมน้ำแข็งพันปีถึงไม่ต่อต้านมัน! @#$%! บ้าชิบ- หรือว่าการปลดปล่อยพลังออกมาสองครั้งทำให้มันไม่เหลือพลังต่อต้านแล้ว? แบบนี้มันก็กลายเป็นของหลงโม่หรันน่ะสิ!
“ฮ่า ฮ่า ฮ่า ฮ่า!”
หลงโม่หรันหัวเราะเสียงดังก้องจนน้ำลายกระเด็น
เมื่อได้ผลึกน้ำแข็งมาไว้ในมือสมใจอยากแล้ว หลงโม่หรันก็รีบพุ่งตัวขึ้นสู่ผิวน้ำทันที เนื่องจากนี่เป็นการดำนำโดยไม่มีถังออกซิเจน หากยังอยู่ในน้ำต่อไปเขาต้องสำลักแน่ แต่สิ่งหนึ่งที่หลงโม่หรันไม่เข้าใจคือทำไมเย่เฟิงและหลงหวางเอ๋อถึงอยู่ในน้ำได้นานนัก
“เก็บชีวิตบัดซบของแกไว้เถอะ”
เย่เฟิงสบถคืนกลับไปด้วยสีหน้ามืดครึ่ม
เขาไม่ได้ไล่ตามหลงโม่หรันไป เพราะอาการบาดเจ็บของหลงหวางเอ๋อนั้นสำคัญกว่า ด้วยที่ถูกโจมตีด้วยพลังชี่อันมหาศาลรวมกับน้ำหนักของชิ้นน้ำแข็ง อาการบาดเจ็บของหญิงสาวจึงสาหัสมาก อวัยวะภายในมีการฉีกขาดหลายตำแหน่ง หากไม่รีบรักษาโดยเร็ว มันต้องเป็นอันตรายกับชีวิตของเธอแน่
ทักษะเซียน – แสงศักดิ์สิทธิ!
แม้จะมีเจินชี่เหลืออยู่ไม่มากนัก แต่มันก็มากพอจะรักษาอาการบาดเจ็บเบื้องต้นของหลงหวางเอ๋อได้ ในตอนนี้ สิ่งที่เขาต้องทำก็คือพาหลงหวางเอ๋อไปส่งโรงพยาบาล และพาร่างของซูเฟยหยิ่งกลับไปหลอมละลายเพื่อให้หญิงสาวลืมตาตื่นขึ้นมาอีกครั้ง
“เย่…เย่เฟิง”
เมื่อหลงหวางเอ๋อเห็นเย่เฟิงที่ยังปกติดี ใบหน้าขาวซีดก็ฉีกยิ้มออกมา
“อดทนไว้นะ เราจะกลับบ้านกันแล้ว”
เย่เฟิงรู้สึกร้อนใจ แต่ยังคงสีหน้าใจเย็นไว้ เขาไม่อยากให้หญิงสาวต้องรู้สึกกดดัน
“อื้อ อาจารย์ แล้วอาจารย์ล่ะ?”
หลงหวางเอ๋อต้องการใช้ทักษะสัมผัสวิญญาณสำรวจโดยรอบ แต่เธอได้รับบาดเจ็บมากเกินไป จึงไม่อาจใช้ทักษะนี้ได้
“อยู่นี่แล้ว ไม่ต้องห่วงนะ”
เย่เฟิงรู้สึกเจ็บใจ พร้อมกับอารมณ์ที่มืดครึ่มขึ้นเรื่อยๆ
การโจมตีของหลงโม่หรันนั้นรุนแรงเกินไป มันทำให้เส้นลมปราณของหลงหวางเอ๋อได้รับความเสียหายหนัก หญิงสาวไม่สามารถใช้ทักษะแสงศักดิ์สิทธิเพื่อรักษาตัวเอง หรือแม้แต่ทักษะโคจรพื้นฐานก็ไม่อาจใช้ได้
ในตอนนี้ เธอจึงทำได้แค่พึ่งพาเย่เฟิงเท่านั้น
แม้จะได้รับร่างของซูเฟยหยิ่งมาแล้ว แต่เย่เฟิงก็ยังไม่ได้รู้สึกโล่งใจ เพราะมันคงแย่แน่หากมีใครพบตัวพวกเขาเข้าในตอนนี้
ชายหนุ่มกอดหลงหวางเอ๋อและร่างของซูเฟยหยิ่งไว้ เพื่อหมายจะมุ่งหน้ากลับไป แต่ทันใดนั้น เขาก็พลันรู้สึกตื่นตระหนกในใจ
แย่แล้ว!
“มีคนอยู่ข้างล่าง!”
เหนือขึ้นไปจากตำแหน่งที่เย่เฟิงอยู่ในตอนนี้นั้น มีหน่วย NSA กว่า 10 คนกำลังทำการค้นหาอยู่ ในเวลานี้ พวกเขาพบตัวกลุ่มของเย่เฟิงแล้ว!
หน่วย NSA คนหนึ่งได้รายงานสถานการณ์ที่เกิดขึ้นไปยังหนิวเหมิ่งผ่านเครื่องสื่อสาร ขณะที่คนที่เหลือรีบลงมือทันที
ใต้ทะเลลึกนี้ กลุ่มของเย่เฟิงถูกล้อมไว้แล้ว!
“บ้าจริง”
เย่เฟิงพยายามขบคิดเพื่อหาทางหนีไปจากที่นี่ให้ได้
หากเป็นตัวคนเดียว เขาสามารถใช้ทักษะล่องหนและใช้ข้อได้เปรียบในน้ำเพื่อหลบหนีไปได้ แต่การทำแบบนั้นพร้อมกับพาร่างบาดเจ็บของหลงหวางเอ๋อ และร่างที่ถูกแช่แข็งของซูเฟยหยิ่งไปด้วย เป็นเรื่องที่แทบจะเป็นไปไม่ได้
นอกจากนี้ ฝ่ายตรงข้ามยังมีจำนวนมากกว่า 10 คน พร้อมด้วยอาวุธปืน หากจะลอบจู่โจมด้วยความเร็วแล้วละก็ เขาคงไม่อาจหลบหลีกกระสุนจำนวนมากขนาดนั้นได้
ไม่ว่าอย่างไรตอนนี้ หลงหวางเอ๋อต้องได้รับการพักผ่อนเพื่อฟื้นตัว ไม่เช่นนั้น มันอาจเป็นอันตรายต่อชีวิตของเธอ
จะทำอย่างไรดี ถึงจะจัดการเรื่องนี้ได้โดยไม่ต้องต่อสู้?
“ไม่ต้องห่วงนะ”
เย่เฟิงกอดหลงหวางเอ๋ฮเพื่อปลอบโยน จากนั้นจึงหันไปมองร่างของซูเฟยหยิ่ง หากอยู่บนพื้นดิน เขาย่อมใช้ทักษะเพลิงสุดขั้วเพื่อช่วยซูเฟยหยิ่งให้ตื่นขึ้นมาได้แน่ แต่ภายใต้ก้นทะเลตอนนี้ มันไม่มีทางเลือกอื่นอีกแล้ว คงมีแต่ต้องลองดูเท่านั้น
เขาไม่มีทางยอมให้หน่วย NSA จับตัวไปทดลองแน่!
ชายหนุ่มได้แต่หวังว่าซูเฟยหยิ่งจะลืมตาตื่นขึ้นมาโดยเร็ว ตราบเท่าที่หญิงสาวตื่นขึ้นมา ปัญหาทั้งหมดจะถูกแก้ไขอย่างง่ายดาย!
เจินชี่ทั่วร่างของเย่เฟิงถูกใช้ไปแทบจะหมดแล้ว แต่มันยังพอจะควบแน่นเพื่อสร้างเปลวเพลิงสุดขั้วขนาดเล็กได้ เจินชี่ที่เหลือในร่างเริ่มไหลเวียนมาที่ฝ่ามือ จากนั้นจึงเกิดการควบแน่นขึ้นทันที
แม้ตอนนี้จะมีหน่วย NSA กว่าสิบคนที่เฝ้าระวังตลอดเวลา แต่พวกเขาไม่ได้รับรู้ถึงการกระทำของเย่เฟิงเลยแม้แต่น้อย แต่ละคนนั้นอยู่ห่างจากเย่เฟิงเป็นระยะประมาณ 10 เมตร ล้อมตัวชายหนุ่มไว้เป็นวงกลม เพื่อรอคอยให้หนิวเหมิ่งมาถึงที่นี่
ในตอนนี้ หนิวเหมิ่งจับตัวชายชราเคราขาวไว้ได้แล้ว เมื่อได้ยินข่าวเรื่องเย่เฟิง เขาก็ดีใจเป็นอย่างยิ่ง
ฉีเสี่ยวหยูที่ยืนอยู่ไม่ไกลรู้สึกเจ็บใจที่เขาถูกหนิวเหมิ่งยัดข้อหาสังหารคนของหน่วย NSA ไปสองคนอย่างไม่ยุติธรรม ด้วยที่ถูกกระสุนจากปืนรังสียิงใส่นับไม่ถ้วน ชายชราจึงไม่อาจใช้พลังชี่ได้เลยแม้แต่น้อยในตอนนี้
หากรู้ว่าใครเป็นคนสังหารหน่วย NSA ทั้งสองคนจนทำให้เขาต้องถูกจับในข้อหานี้ ฉีเสี่ยวหยูมั่นใจว่าเขาต้องระดมพลศิษย์สำนักหมัดเทพทวาราทั้งหมดไปขยี้มันแน่
เรือสปีดโบทของหนิวเหมิ่งกำลังมุ่งหน้าไปตำแหน่งของเกาะน้ำแข็งที่จมลง ในตอนนี้ ขีปนาวุธของเรือ Destroyer ก็ถูกเตรียมไว้แล้ว หากมีกลุ่มผู้ฝึกยุทธ์ที่ทำการต่อต้าน มันก็พร้อมจะยิงเข้าใส่ทันที
ด้วยความยาว 150 เมตร และกว้างกว่า 20 เมตร เรือ Destroyer ดูใหญ่โตราวกับสัตว์ประหลาด อาวุธที่มีอยู่มากมายบนเรือสะท้อนแสงอาทิตย์เป็นประกาย เป็นตัวแทนที่แสดงให้เห็นถึงพลังอำนาจของกองทัพจีน
ในตอนนี้ ธันเดอร์และลูกทีมของเขายืนอยู่บนดาดฟ้าของเรือ
พวกเขามองเห็นเรือสปีดโบทของทีมหนิวเหมิ่งที่แล่นบนผิวทะเลเข้ามาอย่างรวดเร็ว และมุ่งหน้าไปยังตำแหน่งเดิมของเกาะน้ำแข็ง ก่อนที่มันจะจมลง
“เดี๋ยว นั่นมันอะไร?”
ไม่นานนัก ธันเดอร์และลูกทีมก็พบเรือสปีดโบทลำอื่นที่กำลังแล่นเข้ามานอกเหนือจากเรือของทีมหนิวเหมิ่ง นั่นไม่ใช่เรือของหน่วย NSA
“คนตระกูลหลง”
ลูกทีมคนหนึ่งตะโกนบอกหลังจากมองด้วยกล้องส่องทางไกล
“ตระกูลหลง?”
ธันเดอร์ขมวดคิ้ว แต่ในเรื่องนี้ เขาไม่มีอำนาจการตัดสินใจและไม่จำเป็นต้องกังวลอะไร แน่นอนว่าการอยู่บนเรื่องลำนี้เป็นเรื่องปลอดภัยอยู่แล้ว เพราะคงไม่มีใครบ้ามากพอจะโจมตีเรือ Destroyer แน่
ไม่นาน เรือสปีดโบทของตระกูลหลง และของหนิวเหมิ่งก็มาถึงในตำแหน่งเป้าหมายแทบจะพร้อมกัน
“ฮ่า ฮ่า!”
ในเวลานี้ มีเงาของคนๆหนึ่งที่พลันพุ่งขึ้นมาเหนือน้ำทะเล เขาคือหลงโม่หรัน!
“ไป!”
หลงโม่หรันกระโดดขึ้นมาบนเรือสปีดโบทและออกคำสั่งแก่หลงจื่อและหลงชิง เมื่อได้ยินดังนั้น เรือสปีดโบทก็แล่นกลับทางเดิมทันที
“ขอเตือน ขอเตือน!”
เสียงคำพูดดังออกมาจากเครื่องกระจายเสียงของเรือ Destroyer ในแทบจะทันที “เรือสีขาวลำนั้นหยุดเดี๋ยวนี้ ไม่เช่นนั้นทางกองทัพจะทำการโจมตีทันที!”
หากปล่อยให้เรือลำหนึ่งหลบหนีไปได้ต่อหน้าต่อตา แล้วกองทัพจะเอาหน้าไปไว้ที่ไหน?
“ไปต่อ ไม่ต้องสนใจพวกมัน!”
หลงโม่หรันเค้นเสียงขณะถือน้ำแข็งพันปีไว้ในมือ
ด้วยพลังที่แผ่กระจายออกจากผลึกน้ำแข็งชิ้นนี้ เรือ Destroyer ไม่มีทางล๊อคเป้าหมายเพื่อยิงขีปนาวุธได้!
………………………….
แปลโดย Solar Spark
(แปลจาก Raw จีนด้วยโปรแกรมแปลภาษา)
