บทที่ 155: พื้นที่หนึ่ง (5)
ตูมมมม !
ฮันซูหลบการโจมตีที่พุ่งเข้ามาพร้อมกับทำลายกำแพงข้างหน้าแล้วเดินหน้าต่อไป
พร้อมกับสกิลจำนวนมหาศาลที่ตามหลังเขามา
ตูมมม! ตูมมมม!
สิ่งก่อสร้างที่ยังคงรักษาสภาพเดิมเอาไว้ได้เริ่มท่ะถูกทำลายลง
‘ไหนดูสิ ไม่ใช่ที่นี่…’
ฮันซูทำลายกำแพงด้วยฝ่าเท้าก่อนจะส่ายศีรษะขณะที่เขามุ่งหน้าไปยังส่วนอื่นของสิ่งก่อสร้าง
แม้มันจะดูเหมือนว่าเขากำลังทำลายทุกอย่างไปทั่ว ฮันซูก็ได้คำนวณถึงการสั่นสะเทือนของสิ่งก่อสร้างในขณะที่เขาส่งลูกเตะออกไป
หลังจากผ่านไปชั่วขณะ
ตูมมม!
‘มันอยู่ที่นี่’
ตำแหน่งที่ค่อนข้างจะเปราะกว่าส่วนอื่นเล็กน้อย
ฮันซูยกขาของเขาขึ้นก่อนจะกระทืบลงไปด้านล่าง
ตูมมมม!
ร่างของฮันซูที่ผ่านการเสริมพลังมาด้วยของเหลวสีเงินเริ่มที่จะสร้างรอยแตกขึ้นบนพื้น
โดยปกติแล้วมันน่าจะหยุดอยู่แค่นั้น
ในเมื่อกระทั่งตัวฮันซูเองก็ไม่ได้แข็งแกร่งมากพอที่จะสร้างแผ่นดินไหวขึ้นได้ด้วยการกระทืบเท้าครั้งเดียว
แต่ผลลัพธ์มันแตกต่างออกไปนิดหน่อย
ครึ่ก ครึ่กก
“หือ?”
วินาทีที่เอคิเลนส่งเสียงออกมา
ตูมมมม!
ฮันซูได้ยกเท้าขึ้นและกระทืบลงไปอีกครั้ง
แคร่กกกก
พื้นได้แตกออกและรูเล็กๆ รูหนึ่งได้ปรากฏขึ้น
มันค่อนข้างจะเป็นวิธีการที่กระจอกงอกง่อยในการที่จะปกปิดบางอย่าง แต่การที่มันสามารถเหลือรอดมาได้ถึงวันนี้ก็เป็นเพราะแบบนั้น
ในเมื่อพวกเผ่าพันธุ์ชั้นสูงคงจะเจอมันไปแล้วถ้ามันมีกลไกบางอย่างในการปกปิด
‘อึก’
ฮันซูขมวดคิ้วขณะที่เขามองไปยังรูเล็กๆ นั่น
ในเมื่อมันดูจะเล็กเกินไปสำหรับการที่ตัวเขาจะเข้าไป
มันอาจจะพอสำหรับคนทั่วไป แต่ฮันซูไม่ใช่คนปกติแบบนั้น
รูนี่ดูจะเล็กเกินกว่าจะให้ผู้ชายตัวโตสองเมตรลงไป
เขาต้องติดแหง่กอยู่ในนั้นแน่ถ้าเขาลงไปเอง
ตูมมมม!
ฮันซูโจมตีไปที่พื้นอีกครั้ง
ครั้งนี้ไม่ใช่ด้วยเท้า แต่เป็นหอกสายฟ้า
ครึ่กกก
ทว่าไม่เหมือนที่มันแตกก่อนหน้านี้ พื้นได้ดูดกลืนแรงทั้งหมดจากหอกสายฟ้าไป
ราวกับว่ามีบางอย่างที่สำคัญอย่างมากอยู่ด้านในนั้น
‘ดูเหมือนว่าฉันจะไม่สามารถทำให้รูมันใหญ่ไปกว่านี้ได้แล้ว’
เขาอาจจะทำได้ถ้าเขาพยายามอย่างหนัก แต่มันคงต้องใช้เวลาไปพักหนึ่ง
และคนที่ไล่ตามมาข้างหลังเขาย่อมไม่ปล่อยเขาไปถ้าเขายัดตัวเองลงไปในนั้น
‘… พวกนั้นจงใจทำให้มันเล็กขนาดนี้เหรอ? นี่มันค่อนข้างเป็นปัญหานะเนี่ย’
สำหรับการที่ขนาดตัวของเขากลับมาแว้งกัดเขาแบบนี้
ในขณะที่ฮันซูกำลังขมวดคิ้วกับเหตุการณ์ที่ไม่ได้คาดการณ์เอาไว้
“อูยย…”
เอคิเลนที่เกาะอยู่ที่หน้าอกของเขาอย่างเหนียวแน่นเพราะแรงสะท้อนจากการที่เขากระทืบพื้นก็ส่งเสียงครางออกมา
ฮันซูครุ่นคิดไปชั่วขณะก่อนจะเอ่ยขึ้นมา
“ฉันมีคำขอ”
“คะ?”
ฮันซูเหลือบมองไปยังนักล่าที่กำลังล้อมเขาเข้ามาก่อนจะเอ่ยขึ้นกับเอคิเลน
“ถ้าเธอลงไปข้างล่างนั่น มันจะมีลูกแก้วสีดำอยู่ ฉันต้องการมัน”
“…”
เอคิเลนเหลือบมองไปยังรูเล็กด้านล่าง
รูเล็กทว่าดูไร้ที่สิ้นสุด
“อืมม…”
เอคิเลนส่งเสียงในลำคอ
เธอไม่ได้กลัวการตกลงไป
แม้ว่ารูนั่นจะยาวจนถึงจุดที่เธอไม่อาจมองเห็นก้นได้ ร่างกายของเธอก็ไม่ได้อ่อนแอถึงจุดที่เธอจะบาดเจ็บจากการตกลงไป
มันมีอีกเหตุผลหนึ่งที่ทำให้เธอส่งเสียงคร่ำครวญ
‘… มันให้ความรู้สึกไม่ดีเลย’
ความรู้สึกราวกับว่ากำลังมีเข็มทิ่มแทงไปทั่วร่างของเธอ
เธอไม่รู้ว่าอะไรอยู่ข้างล่างนั่น แต่ถ้าเพียงแค่ตัวตนของมันก็ทำให้เธอรู้สึกเช่นนี้แล้ว งั้นมันก็ต้องไม่ใช่อะไรที่ธรรมดาแน่ๆ
เอคิเลนรีบเอ่ยถามฮันซู
“แล้วคุณล่ะ?”
ฮันซูยกหอกของเขาขึ้นก่อนจะเอ่ยตอบ
“ฉันต้องขัดขวางพวกนั้นไว้จนกว่าเธอจะใช้มัน”
“อุ…”
“ไป”
“ว๊ายยยย!”
ขณะที่เอคิเลนหยุดคิด ฮันซูก็ทำเพียงกระแทกร่างของเอคิเลนด้วยด้ามของหอกของเขาแล้วผลักเธอลงไปในหลุม
เอคิเลนกรีดร้องออกมาขณะที่เธอร่วงลงไป แต่เขาไม่ได้สนใจนัก
ในเมื่อมันไม่ได้ดูเหมือนว่าจะมีอะไรอันตรายอยู่ข้างล่างนั่น
การใช้มันก็ไม่ได้ซับซ้อนขนาดนั้นเช่นกัน
มันคงต้องใช้เวลาสักพัก แต่มันไม่อันตรายเลยแม้แต่น้อย
‘ฉันคือคนที่กำลังมีปัญหา’
ครืนนนน
ฮันซูจ้องไปยังกำแพงที่ระเบิดออกหลังจากที่ปกปิดหลุมไว้ด้วยเศษหินจำนวนมาก
ตูมม!
ตูมมมม!
ห้องวิจัยทรงกลมได้สูญเสียรูปลักษณ์แต่เดิมของมันไปจากการโจมตีอย่างต่อเนื่องและเริ่มกลับกลายเป็นซากปรักหักพัง
ในตอนนั้นเองที่ลำแสงได้พุ่งมาจากห่างออกไป
สกิลของคาร์ฮาล <ลำแสงห้าเท่า>
ลำแสงขนาดยักษ์ที่ถูกสร้างขึ้นจากลำแสงขนาดเล็กกว่าห้าสีได้พุ่งตรงมายังร่างของฮันซู
ฮันซูขมวดคิ้วเมื่อเห็นเช่นนั้น
‘…เป็นสกิลหมู่ แล้วยังเป็นสกิลห้าเท่าด้วย… เป็นสกิลระดับสูงอะไรแบบนี้’
มันไม่ใช่หนึ่งในเลขสามหลัก แต่ถ้าจะนับถึงสกิลสามพันอันดับแรก มันก็ติดหนึ่งในนั้นอย่างแน่นอน
ในบรรดาสกิลนับแสน สกิลในระดับนี้ไม่ใช่อะไรที่เขาจะสามารถเพิกเฉยได้
ไม่สิ ความจริงแล้วมันเป็นสกิลที่ยอดเยี่ยมสกิลหนึ่ง
‘และความเชี่ยวชาญยังอยู่ที่… เกือบ 100%’
พลังที่เหมาะสมกับฐานะหัวหน้าหน่วยของพื้นที่หนึ่ง
เขาหลบมันได้
ในเมื่อแม้ว่าพลังของลำแสงห้าเท่าจะมหาศาล มันก็ไม่ได้เร็วขนาดนั้น
แต่ทันทีที่เขาหลบมัน ลำแสงนั่นก็จะระเบิดออกและหลอมละลายทุกอย่างรอบข้าง
ตัวพื้นคงจะไม่ละลาย แต่เอคิเลนที่อยู่ด้านในหลุมย่อมไม่อาจหลบมันได้
‘เธออาจจะตาย’
มันจะเป็นปัญหาถ้าเขาถูกมันโจมตีเช่นกัน
ทันทีที่เขาถูกลำแสงทั้งห้านั่นโจมตี พวกมันจะแทรกซึมเข้ามาในร่างของเขาและกัดกินอวัยวะภายในของเขา
เหมือนกับปรสิตที่กัดกินอวัยวะภายในของมนุษย์
‘ฉันไม่มีทางเลือก’
ฮันซูสูดลมหายใจเข้าลึกก่อนจะยกหอกของเขาขึ้น
จากนั้นเขาจึงเพิ่มพลังของสกิลเสริมพลังมังกรปีศาจจนถึงขีดสุดและรวบรวมมันไปที่จุดเดียว
จากนั้นเขาจึงฟาดมันไปยังใจกลางของลำแสงที่พุ่งเข้ามาหาเขา
เคร้งงงงง!
เสียงของบางอย่างถูกทำลาย
มันไม่ได้ดังมากนัก ทว่าผลของมันชัดเจน
ทันทีที่ฮันซูโจมตีใจกลางของลำแสงนั้น
คว้างงงง!
ลำแสงห้าสีที่รวมตัวกันได้กระจัดกระจายกลายเป็นเศษเสี้ยว
แน่นอนว่ามันไม่ใช่จุดจบ
แม้ว่ามันจะถูกแยกออกเป็นลำแสงห้าอัน ไม่ว่าจะเป็นลำแสงใดก็ล้วนแล้วแต่ทรงพลัง
‘ฮึบบบ’
ฮันซูขยับร่างของเขาไปเหนือหลุมที่เอคิเลนลงไปแล้วยืนนิ่ง
จากนั้นเขาจึงย่อตัวลงและรวบรวมมานาทั้งหมดในร่างของเขาไปยังสกิลเสริมพลังมังกรปีศาจ
ตูม ตูม ตูมมมมม!
ไม่ช้า ระเบิดครั้งใหญ่ก็ได้เกิดขึ้น
การะเบิดครั้งใหญ่ห้าครั้งได้เกิดขึ้นรอบตัวของฮันซูขณะที่มันกวาดบริเวณรอบๆ ของเขาไป
สีแดง ฟ้า เหลือง ขาว และดำได้กวาดบริเวณรอบๆ และลบเศษซากสิ่งก่อสร้างทั้งหมดที่เหลืออยู่ไป
รวมทั้งร่างของฮันซูที่อยู่ด้านในของห้องวิจัยด้วย
ครืนนนน!
ฝุ่นทิ้งตัวลงและความมืดมิดได้กลับมา
จากแสงที่หลงเหลืออยู่ของลำแสงห้าสีทำให้สามารถมองเห็นผลของการระเบิดขนาดยักษ์นั่นได้
ร่องรอยของการทำลายล้างที่ดูเหมือนกับอุกกาบาตห้าลูกหล่นลงมา
พื้นไม่ได้ถูกทำลายราวกับว่ามันถูกสร้างขึ้นจากบางอย่างที่ยอดเยี่ยม ทว่าเศษซากหินและสิ่งก่อสร้างได้ถูกหลอมละลายลง
แม้ว่าผู้ใช้ควรจะพึงพอใจกับผลลัพธ์จากการโจมตีของสกิลของเขาที่ทำลายทุกอย่างบริเวณที่มันระเบิดออก คาร์ฮาลกลับแสดงสีหน้าไม่พอใจเล็กน้อยออกมาในเมื่อเขาได้ใช้มานาทั้งหมดที่เขามีไป
‘ฉันคิดว่านี่จะจบทุกอย่างลง…’
ลำแสงห้าเท่า
สกิลที่ทำให้เขากลายเป็นนักล่าที่เก่งที่สุดในหมู่บ้าน ไพ่ตายใบสุดท้ายของเขา
พลังของลำแสงห้าเท่านั้นยอดเยี่ยม ทว่ามันก็สมกับปริมาณมานาที่ถูกใช้ไป ทั้งมันยังเชื่องช้าทำให้หลบง่าย
มันมีประโยชน์สำหรับการรับมือกับสัตว์อสูรขนาดยักษ์ ทว่ายากที่จะใช้กับมนุษย์ได้
ทว่าเขาพยายามใช้มันในเมื่อเด็กที่ฮันซูพามาหายไปที่บางแห่ง
ในเมื่อเขาคิดว่าฮันซูจะไม่สามารถหลบได้เพราะเด็กนั่น
และมันสำเร็จ
ฮันซูเลือกที่จะป้องกันลำแสงห้าเท่า
แต่มันก็สำเร็จเพียงแค่ครั้งหนึ่ง
‘เขารู้วิธีสลายลำแสงห้าเท่าได้ยังไง…?’
วิธีการเดียวในการสลายลำแสงห้าเท่า
ลำแสงทั้งห้าหลอมรวมกันและเสริมพลังซึ่งกันและกัน
ถ้าหากโจมตีไปยังแกนกลางที่เป็นจุดเชื่อมของลำแสงทั้งห้าและแยกมันออกจากกันก็จะสามารถหลีกเลี่ยงไม่ให้ลำแสงเหล่านั้นเข้าไปในร่างได้ รวมทั้งลดพลังโจมตีของมันลง
แต่มันเป็นบางอย่างที่คนอื่นๆ จะไม่อาจรู้ได้หรือสามารถรู้ได้อย่างยากลำบาก
ในเมื่อการแทงสกิลที่ทรงพลังแบบนั้นด้วยความสามารถของตนเองเป็นเรื่องยากสำหรับคนที่ยังมีสติอยู่
คาร์ฮาลแสดงสีหน้าขมขื่นออกมา แต่จากนั้นจึงส่ายศีรษะขณะที่เขาเพ่งความสนใจไปยังภาพเบื้องหน้าเขา
มันเป็นความล้มเหลวเพียงครึ่งเดี่ยว
นั่นหมายความว่ามันสำเร็จไปครึ่งหนึ่ง
ครึ่กก ครึ่กกก
ร่างของฮันซูที่ถูกกวาดไปโดยแรงระเบิดของลำแสงห้าเท่าได้ถูกเผาไปไม่น้อย
เกราะแปลกประหลาดที่เขาสวมอยู่ปรากฏรอยแตกขึ้น และทั่วทั้งร่างของเขาเต็มไปด้วยอาการบาดเจ็บ
คาร์ฮาลหัวเราะขณะที่เขามองไปยังฮันซู
‘ฉันจะยอมรับแล้วกัน ฉันแพ้ให้กับนาย’
ลำแสงห้าเท่าคือบางสิ่งที่เขาจะสามารถใช้ได้ก็ต่อเมื่อแลกด้วยมานาทั้งร่างของเขา
สกิลที่เขาได้เดิมพันทุกอย่างเอาไว้สามารถทำได้แค่นี้
แม้ว่าความเสียหายจะมากพอ ฮันซูก็ยังดูเหมือนว่าสามารถสู้ต่อได้
ถ้ามันเป็นการสู้ตัวต่อตัว งั้นตอนนี้เขาก็คงตายไปแล้วในเมื่อเขาไม่เหลือมานาอยู่เลย
แต่เขาไม่ได้อยู่ตัวคนเดียว
ตึก ตึก ตึก
สมาชิกหน่วยทั้ง 19 คนที่อยู่ด้านหลังคาร์ฮาลวิ่งผ่านเขาไปและกำลังจะพุ่งเข้าไปหาฮันซู
ฮันซูที่ยืนนิ่งอยู่ห่างออกไป
โดยปกติแล้วพวกเขาอาจจะกลัว แต่พวกเขาเห็นมันอย่างชัดเจน
พวกเขาเห็นว่าฮันซูถูกโจมตีโดยลำแสงห้าเท่าของหัวหน้าหน่วย
กระทั่งสัตว์อสูรขั้นสองที่ทรงพลังยังกรีดร้องออกมาหลังจากที่ถูกลำแสงห้าเท่าโจมตี จากนั้นก็วิ่งหนีไปหรือไม่ก็ตาย
แม้ว่าจะเป็นฮันซูก็คงไม่สบายนัก
‘เราต้องฆ่าเขาตอนนี้’
ในตอนนั้นเอง
“เดี๋ยว!”
“…?”
คนทั้งสิบเก้าแสดงสีหน้างุนงงออกมาจากเสียงตะโกนของคาร์ฮาลที่หยุดพวกเขาเอาไว้
คาร์ฮาลแย้มยิ้มขณะที่มองไปยังพวกเขา
“พวกนายก็รู้ว่าสัตว์อสูรที่บาดเจ็บมันอันตราย”
ทุกคนผงกศีรษะเมื่อได้ยินเช่นนั้น
ในเมื่อเวลาที่สัตว์อสูรอันตรายที่สุดไม่ใช่ตอนที่มันลุกขึ้นยืนและวิ่งอย่างกระฉับกระเฉง
แต่เป็นตอนที่มันได้รับบาดเจ็บสาหัส
วินาทีที่สัตว์อสูรรับรู้ว่ามันจะไม่อาจมีชีวิตรอดได้
มันจะกลายเป็นสิ่งที่น่าหวาดกลัวที่สุด
ในเมื่อมันจะใช้ชีวิตของมันเข้าแลกในการโจมตี
สัตว์อสูรที่ต้องการจะลากเอาคนอย่างน้อยหนึ่งคนตายไปกับมันเป็นตัวที่อันตรายที่สุด
และพวกเขา นักล่า รู้เรื่องนี้เป็นอย่างดี
คาร์ฮาลเอ่ยขึ้นกับทุกคน
“เข้าใกล้เขาไม่ใช่ความคิดที่ดี เด็กนั่นลงไปในหลุมที่เขาป้องกันอยู่ ดูเหมือนว่าเขาจะต้องการปกป้องเด็กนั่น”
“ฮ่าฮ่า เขาดูเท่ไม่เบาเลยไม่ใช่รึไง”
เอไทนอล หนึ่งในสมาชิกทั้งสิบเก้าคนหัวเราะเสียงเย็น
‘ฉันสงสัยจริงว่าทำไมเขาถึงยืนนิ่งอยู่บนหลุมนั่น’
นี่ทำให้เรื่องราวเปลี่ยนไป
ถ้าฮันซูไม่สามารถออกมาโจมตีพวกเขาได้ งั้นพวกเขาก็ไม่มีเหตุผลให้เข้าไปใกล้อีกฝ่าย
กิ้งงงง
เอไทนอลและนักล่าคนอื่นๆ ยึดตำแหน่งยืนของตนเองอย่างง่ายๆ และเตรียมพร้อมสกิลของพวกเขา
สกิลขนาดใหญ่ที่ทรงพลังเหมือนกับลำแสงห้าเท่า ทว่าต้องใช้เวลาเตรียมนานกว่าและมีความเร็วต่ำ ทำให้สามารถใช้ได้กับเพียงแค่สัตว์อสูรตัวใหญ่ที่เชื่องช้าเท่านั้น
สกิลขนาดใหญ่ที่เพียงพอจะกวาดเอาหลุมด้านล่างของอีกฝ่ายไปถ้าอีกฝ่ายหลบ สกิลที่ชาวนากระจอกๆ คนหนึ่งไม่อาจต่อต้านได้
ไม่ช้า
ตูมมมมม!
ครืนนน!
ลำแสงจำนวนมากก็เริ่มมุ่งหน้าไปหาฮันซู
ครืนนนน!
สกิล 19 สกิลที่ทั้งสว่างจ้าและมืดทะมึนได้พุ่งออกไปเป็นลำดับเพื่อที่จะได้ไม่ส่งผลต่อกันและกัน
สกิลที่เหมาะสมกับตำแหน่งนักล่าพื้นที่หนึ่งผู้เชี่ยวชาญในการฆ่าสัตว์อสูร
เว้นเสียแต่ว่าสัตว์อสูรในครั้งนี้คือฮันซู
‘ชิ รีบๆ เข้า’
ฮันซูเดาะลิ้นก่อนจะจับหอกสายฟ้าในมือแน่น
และไม่ช้า เปลวเพลิงสีฟ้าสว่างที่อยู่ด้านหน้าสุดก็ได้โจมตีไปยังร่างของฮันซู
ตูมมมม!
เพลิงสีฟ้า
สกิลที่อยู่เหนือกว่าเพลิงสีแดงขึ้นไปอีกขั้น
ฮันซูหมุนหอกสายฟ้าที่ถูกครอบคลุมไปด้วยสกิลเสริมพลังมังกรปีศาจราวกับกังหันลมและในเวลาเดียวกันก็ใช้สปอร์ที่สามของคมมีดระบาดออกมา
บุ๋ง บุ๋ง
สปอร์ได้ระเบิดออกขณะที่มันคลุมร่างของฮันซูเอาไว้
ความพิเศษและจุดแข็งแกร่งเพลิงสีฟ้า
เมื่อมันได้เผาร่างของเป้าหมาย มันจะไม่ดับหรือหลุดออกมาและจะเผาร่างของเป้าหมายต่อไป
จนกว่ามันจะเผาได้จนถึงระดับหนึ่ง
ปริมาณโดยปกติของมันคือขนาดที่ใหญ่กว่าร่างของผู้ใหญ่ทั่วๆ ไป 3 เท่า
มันเกินกว่าคำว่าพอในการเผาเศษเกราะและร่างของคนคนหนึ่ง
‘เว้นเสียแต่… มันมีข้อด้อยอยู่’
ชี่
สปอร์ที่ขยายขนาดขึ้นในเสี้ยววินาทีเริ่มถูกเผาจากเปลวเพลิงสีฟ้า
เปลวเพลิงสีฟ้าพยายามจะกลืนกินสปอร์ไป ทว่าสปอร์ได้แบ่งตัวออกและต่อต้านเปลวเพลิงสีฟ้า
ไม่ช้า
ฟุ่บ
เปลวเพลิงสีฟ้าที่ได้เผาส่วนที่มันสามารถเผาได้จนหมดได้หายไปพร้อมกับเสียงลม
มันไม่กระทั่งสัมผัสร่างของฮันซูและทำเพียงเผาสปอร์ที่ระเบิดออกจากร่างของเขาแทน
‘บ้าเอ้ย กับการที่เขาใช้วิธีแบบนั้น’
เอไทนอนขมวดคิ้วแน่น
ในเมื่อมันเป็นครั้งแรกที่เปลวเพลิงสีฟ้าของเขาถูกหยุดเอาไว้โดยไม่มีผลลัพธ์ใดๆ เลยแบบนี้
แต่มันไม่ได้จบแค่นั้น
ไม่ช้า สกิลอีก 18 สกิลก็เรียงลำดับกันโจมตีฮันซู
ตูมมม!
ตูมมมม!
ตูมมมม!
ลำแสงและสกิลลอยโค้งออกไป
ฮันซูเริ่มทำลายสกิลทั้งหมดที่พุ่งเข้ามาทีล่ะอัน
บางอันถูกทำลายด้วยการแยกออกจากกัน
บางอันถูกเขากระแทกจนกระเด็นออกไป
บางอันถูกเขาโจมตีแกนกลางและสลายไป
คาร์ฮาลตื่นตระหนกเมื่อเห็นภาพนั้น
สกิลทั้งหมดนั่นไม่ได้ถูกใช้ออกไปแบบครึ่งๆ กลางๆ
พวกมันไม่ใช่สกิลที่จะถูกทำลายได้ง่ายๆ แบบนั้น
‘เป็นคนที่ยอดเยี่ยมอะไรแบบนี้ เขารู้ทุกอย่างเกี่ยวกับสกิล’
จุดแข็งของฮันซูไม่ใช่พลังของเขา
มันคือความสามารถในการใช้ความแข็งแกร่งที่เขามีอย่างมีประสิทธิภาพในการจู่โจมจุดอ่อนของคู่ต่อสู้
‘น่าเสียดายอะไรแบบนี้ ฉันค่อนข้างจะหวังให้เขามาอยู่ในหน่วยของเรา’
แต่คาร์ฮาลส่ายศีรษะ
พวกเขาล้ำเส้นมามากเกินไป
แม้ว่าคนแบบหมอนั่นจะเขามา มันก็จะมีเพียงแค่เข้ามารบกวนการทำงานของพวกเขา
‘และ… จะยังไงเดี๋ยวเขาก็ตายแล้ว’
คาร์ฮาลยิ้ม
ในเมื่อร่างกายของฮันซูเริ่มปรากฏขึ้นหลังจากที่เขาได้ป้องกันการโจมตีทั้งหมดทีล่ะอัน และผลของมันก็ชัดเจน
สภาพที่ดูย่ำแย่กว่าเดิม
เกราะเต็มไปด้วยรอยแตก ผิวหนังถูกเผา และเขาไม่อาจใช้แขนซ้ายได้เพราะเขาสละมันในการป้องกันสกิลสองสกิลที่พุ่งเข้าไปหาเขา
คาร์ฮาลกำลังจะยกมือของเขาขึ้นเพื่อสั่งให้โจมตีรอบที่สอง แต่ก็ทำเพียงแค่ลดมันลง
ในเมื่อคนของเขาได้เตรียมมันเอาไว้แล้ว
กิ้งงงง
สกิลที่เหมือนเดิมไม่มีผิดเพี้ยนได้ปรากฏขึ้นบนมือของพวกเขาอีกครั้ง
เจ้าหมอนั่นคงจะป้องกันแบบเดิม แต่มันไม่สำคัญรอก
ในเมื่อเจ้าหมอนั่นจะคงจะกลายเป็นศพไปแล้วในตอนนั้น
‘ลาก่อน’
ขณะที่คาร์ฮาลเพ่งประสาทสัมผัสทั้งหมดของเขาไปยังฮันซูเพื่อที่จะจดจำภาพสุดท้ายของอีกฝ่ายเอาไว้
‘หืมมม?’
เสียงตะโกนดังขึ้นในหูของคาร์ฮาลที่กำลังเพ่งความาสนใจ
จากหลุมสีดำสนิทที่ฮันซูกำลังป้องกันอยู่
‘พวกนั้นกำลังพูดอะไร…?’
วินาทีที่คาร์ฮาลเพ่งประสาทสัมผัสไปยังใบหูของเขาให้ได้ยินชัดขึ้น
เฮือก
ทั่วทั้งร่างของคาร์ฮาลพลันเย็นวาบ
ในเมื่อฮันซูที่บาดเจ็บอย่างมากเริ่มแย้มยิ้มออกมา
รอยยิ้มที่ไม่น่ายินดีเลยแม้แต่น้อย
ในตอนนั้นเอง
“อื้อออ?”
“หืออ?”
เสียงอุทานอย่างงุนงงดังขึ้นจากด้านข้างคาร์ฮาล
TL: เขาว่ากันว่าราชสีห์จะผลักลูกตัวเองตกหน้าผา (?)
