บทที่ 125: ลาร์ซาร์ (3)
ตูมม ตูมมม
บางอย่างร่วงลงมาจากท้องฟ้าราวกับอุกกาบาต
ต้นไม้ ก้อนหิน และมาร์กอชที่อยู่บนผิวของกรากอซได้ร่วงหล่นลงจากร่างของมันเมื่อมันส่ายร่าง
มีคนผู้หนึ่งที่ยืนอยู่ท่ามกลางฟ้าดินที่กำลังพังทลายลง
‘อาร์ค มาเรียน ทำไมสุดท้ายแล้วผู้หญิงคนนี้ถึงไม่ไปกัน’
ความสัมพันธ์ระหว่างฮันซูและเขายังไม่ถูกค้นพบ อย่างน้อยก็ยังไม่ใช่ตอนนี้
‘อืม ฉันเองก็อยากจะอยู่ข้างๆ เขาเหมือนกัน’
คนอื่นๆ ที่เหลือหนีไปหมดแล้ว
ซังจินจมลงสู่ห้วงความคิดขณะที่เขามองไปยังท้องฟ้าที่กำลังพังทลายลงห่างออกไป
ตอนที่เขายังเป็นเด็ก
เขามักจะใช้เวลาในการดูหนังฮีโร่อยู่เสมอ
และคิดขึ้นกับตนเอง
วันหนึ่ง เขาต้องการที่จะเป็นใครบางคนที่ส่องประกายเจิดจ้าเหนือผู้อื่น
แม้ว่าจะไม่มีใครรับรู้มันก็ตาม
‘อืม ไม่ใช่ว่าแบบนั้นมันเท่กว่าเหรอ?’
ซังจินแย้มยิ้ม
โลกที่เขาเคยอาศัยอยู่ มันเป็นไปไม่ได้ที่อะไรแบบนั้นจะเกิดขึ้น
ในเมื่อหลายๆ อย่างมันเป็นไปไม่ได้สำหรับเฟืองตัวหนึ่ง
และในเมื่อเขาคือฟันเฟืองที่ไม่แม้แต่จะมีความสำคัญ
ในขณะที่เขากำลังคิดถึงหลายๆ เรื่อง บางอย่างก็ได้พุ่งเข้ามาจากเส้นขอบฟ้าที่พังทลาย
แสงสีทองเจิดจ้า
พร้อมกับออร่าสีดำที่โอบล้อมมัน
‘โว้วว ไม่ว่าฉันจะเห็นมันกี่ครั้ง ไอ้นั่นมันก็โคตรเท่ ฉันควรจะไปหาอะไรแบบนั้นมาเหมือนกันถ้ามีโอกาส สีม่วงค่อนข้างจะไร้รสนิยมไปหน่อย’
ซังจินหัวเราะไปยังเส้นแสงสีทองที่พุ่งเข้ามาใกล้เขาผ่านพื้นที่กำลังแหลกสลาย
ตอนแรกเขาไม่รู้ว่าฮันซูกำลังวิ่งไปที่ไหน
แต่เขาคิดว่าตอนนี้เขาพอจะรู้แล้วว่ามันคืออะไร
‘มันยอดเยี่ยมมาก ขอบคุณ’
ซังจินยิ้ม
ในขณะที่คิดว่าตัวเขาได้ขึ้นไปบนเรือลำที่ดีมาก
ฉัวะ
“ว๊ากกกกก!”
“หลบมัน! ถอยหลัง! เข้าไปให้ลึกกว่านี้!”
“บ้าเอ้ย! ขนาดนี้แล้วยังไม่ปลอดภัยอีก!”
กิลด์โอโคเนลลี่ที่ซ่อนอยู่ลึกในก้นของกรากอซตื่นตระหนก
ในเมื่ออุโมงค์มดที่พวกเขาอยู่ถูกฉีกออกไปทั้งก้อน
ฉัวะ
อุโมงค์มดพังทลายลงและพวกเขาหายไป
ขณะที่จีชานเกือบจะทรุดลงคุกเข่าจากภาพที่ปรากฏขึ้นเบื้องหน้าเขา
โกววววว!
กร๊อบ กร๊อบบ
เนื้อของกรากอซที่เป็นอุโมงค์มดของพวกเขาได้ถูกเคี้ยวไปทั้งก้อน
และมันหายไปในปากที่ใหญ่สองสามกิโลเมตรเป็นอย่างน้อยของเสือดาว
“อ๊ากกกกก!”
“ว๊ากกกกก!”
คนนับพันที่ไม่อาจหลบหนีไปจากเนื้อของกรากอซได้ทันถูกดูดเข้าไปในปากของเสือดาว
แต่คนเหล่านั้นล้วนเป็นนักผจญภัยที่เดินทางอยู่ในอีกโลก
ทุกคนล้วนมีไพ่ตายซ่อนอยู่ในแขนเสื้อ
พวกเขาใช้สกิลจำนวนมากในการบินหรือกระโดดออกมาเพื่อที่จะขึ้นมาบนร่างของกรากอซวัว
บางคนหยุดคิดไปชั่วขณะในเมื่อระยะทางมันห่างเกินไปและตัดสินใจกระโดดขึ้นไปบนเสือดาวแทน
เพื่อที่จะมีชีวีตอยู่บนแผ่นหลังของเสือดาว
แต่สรุปแล้ว การตัดสินใจทั้งสองนี้ล้วนไม่ใช่การตัดสินใจที่ดี
โกวววว!
กรากอซวัวไปอาจทนได้อีกต่อไปและยกขาหน้าของมันขึ้นโจมตีเสือดาว
มันโกรธขึ้นมาหลังจากที่เนื้อก้นของมันถูกกินไปก้อนหนึ่ง
ตูมมมม!
เสือดาวที่ถูกโจมตีโดยวัวล้มลงในลาวา
ปัญหาคือหลังจากนั้น
ซ่า
คลื่นกระแทกกระจายออกมาจากบริเวณที่เสือดาวล้มลงเป็นจุดศูนย์กลาง
คลื่นกระแทกของเสือดาวได้ทำให้ลาวาจำนวนมากกระเด็นลอยขึ้นไปบนอากาศและโจมตีร่างของทั้งเสือดาวและวัว
รวมทั้งคนที่อยู่บนนั้น
“อ๊ากกกก!”
“กรี้ดดดด!”
ผู้คนที่ถูกลาวากวาดผ่านหลงเหลือเพียงแค่เสียงร้องที่ดังก้องขณะที่พวกเขาหายไปในเฮอริงเซ็น
และมันไม่ต่างจากคนที่มีชีวิตอยู่เท่าใดนัก
ไม่สิ ความจริงแล้วมันเลวร้ายกว่าสำหรับคนพวกนั้น
ช่า
“อ๊ากกกกก!”
คนพวกนี้ตายขณะที่ทั้งร่างของพวกเขาถูกเผาจากลาวาและแข็งไปพร้อมกับมัน
เหมือนกับคนที่หนีภูเขาไฟระเบิดในปอมเปอีไม่ทัน
ผู้คนที่รอดชีวิตได้อย่างหวุดหวิดภายในอุโมงค์มดมองภาพนั้นด้วยสีหน้าตะลึงงัน
ในเมื่อพวกเขาตระหนักได้ว่าพวกเขานั้นเล็กจ้อยและไร้ความสำคัญมากเพียงใด
พวกเขาไม่อาจนับได้ว่าเป็นปรสิตด้วยซ้ำ
“บ้าเอ้ย พื้นที่ที่เราพยายามอย่างหนักถึงจะยึดได้… พึ่งจะถูกกัดออกไปโดยไอ้ตัวนั้นในครั้งเดียว”
พื้นที่สองที่เต็มไปด้วยของเหลวร่างกายและค่อนข้างปลอดภัยจากบัลลาดิที่ถูกแย่งชิงระหว่างกิลด์ต่างๆ มาตลอดห้าปีที่ผ่านมาได้หายไปในเสี้ยววินาที
พร้อมกับกิลด์เล็กๆ อีกหกกิลด์ที่มายึดครองพื้นที่นั้นเมื่อไม่นานมานี้
‘ลึกกว่านี้! เราต้องเข้าไปลึกกว่านี้!’
จีชานกัดฟันและเริ่มวิ่งเข้าไปลึกกว่าเดิม
สถานที่นี้อันตรายเกินไป
ในเมื่อเสือดาวกำลังเตรียมตัวจะกระโจนเข้ามาอีกครั้ง
วินาทีที่จีชานภาวนาให้เสือดาวกัดอีกที่หนึ่งขณะที่เขาเริ่มวิ่งนั้น
บางอย่างได้ปรากฏขึ้นในสายตาของจีชาน
วูบบบ
บางอย่างที่พุ่งเข้ามาหาเขาด้วยความเร็วสูงพร้อมส่องประกายสีทองเจิดจ้า
‘หือ? หืออ?’
จีชานถอยหลังไปก้าวหนึ่งอย่างไม่รู้ตัวจากแรงกดดัน
จากนั้นสันหลังของเขาก็หนาวเยือกจากกลิ่นอายนั้น
จีชานหมุนตัวกลับตามสัญชาตญาณเพื่อที่จะค้นหาที่ที่จะวิ่งหนีไป
หน้าผาอยู่ข้างหลังเขา
แม้ว่ามันจะไม่มีที่อื่นให้เขาวิ่งหนี กลิ่นอายของไอ้สิ่งสีทองนั่นก็โหดเหี้ยมมากพอที่จะทำให้เขาลืม
แต่จีชานมองไปด้านหลังของเขาอย่างสิ้นหวัง
ในเมื่อเขาเห็นภาพของเสือดาวอ้าปากกว้างมายังที่ที่เขายืนอยู่
โกวววว!
วัวยกขาหลังของมันเพื่อที่จะเตะเสือดาวออกไป
อุโมงค์มดสั่นสะท้านอย่างรนแรงราวกับว่ากำลังเกิดแผ่นดินไหวขึ้น
วูบ
จีชานเสียสมดุลขณะที่กำลังลังเลระหว่างสิ่งมีชีวิตสีทองและเสือดาวแล้วร่วงลงไปจากแรงสั่นสะเทือน
ขีชานแสดงสีหน้าไม่เต็มใจขณะที่ร่วงลง
ความทรงจำที่สำคัญที่สุดแล่นผ่านความคิดของเขาขณะที่เขากำลังร่วงลงไปในเฮอริงเซ็น
เขาต่อสู้กับผู้คนที่พุ่งเข้ามาหาเขาอย่างสุดชีวิตและฆ่าคนพวกนั้นทั้งหมด
เขาต่อสู้เพื่อที่จะได้รับของเหลวร่างกายที่กำลังขาดแคลน
ในเมื่อเขาไม่ต้องการที่จะตายและสภาพแวดล้อมมันโหดร้ายเกินกว่าที่เขาจะไม่เห็นแก่ตัว
‘… บ้าเอ้ย ฉันอยากจะตามหาพ่อ’
ในตอนนั้นเอง
เขารู้สึกว่าร่างของเขาถูกยกขึ้น
แม้ว่าร่างของเขาจะลอยอยู่ในอากาศอยู่แล้ว เขารู้สึกว่ามีบางอย่างยกร่างของเขาขึ้น
เสียงเสียงหนึ่งดังขึ้นที่ใบหูของจีชาน
“เข้าไปข้างใน”
“หือ?”
ฟุ่บ
จีชานถูกเหวี่ยงกลับไปในอุโมงค์มด
ตุบ
จีชานทรงตัวและจับกำแพงของอุโมงค์มดเอาไว้สุดชีวิต
ในเมื่อความรู้สึกของการที่ตกลงไปยังคงแล่นพล่านไปทั่วร่างของเขา
“เฮือก… เฮือก”
จีชานสูดลมหายใจขณะที่เขารู้สึกสงสัยในสายตาของตนเองเมื่อเห็นผู้ที่เหวี่ยงเขามา
เส้นสีทองที่โยนเขามากำลังบินตรงไปยังปากของเสือดาวที่อยู่ห่างออกไป
“บ้าน่า… เฮ้! นายทำอะไร! นายกำลังจะไปที่ไหนกัน!”
จีชานรีบตะโกนขึ้น แต่เส้นสีทองนั้นได้หายไปในปากของเสือดาวนานแล้ว
ตูมมมม!
ฮันซูทิ้งตัวลงเหนือฟันของเสือดาวขณะที่ฝังมือของเขาเข้าไปในฟันขาวและทรงตัว
แม้ว่ามันจะเป้นฟันที่แข็งมากและสามารถเคี้ยวเนื้อของกรากอซขนาดยักษ์ได้ ทว่ามันได้ถูกฟาดแตกราวกับเต้าหู้เมื่ออยู่ต่อหน้าแรงของฮันซู
ครืนนน
ฮันซูเคลื่อนย้ายตำแหน่งพร้อมกับมองไปรอบๆ
รอบกายของเขาเต็มไปด้วยความวุ่นวาย
ลาวาที่ตกลงมาจากร่างของกรากอซเทลงมาพร้อมด้วยเปลวเพลิง
พวกมันกระแทกร่างกายของเขาอย่างต่อเนื่อง
ฝนลาวาอันร้อนฉ่าที่ฆ่าคนนับพันได้โจมตีร่างกายของเขา ทว่าเขาทนมัน
พลั่ก พลั่ก พลั่ก
‘ดีมาก’
ฮันซูผงกศีรษะกับพลังของรูนที่ถูกเติมจนเต็ม
ความแตกต่างระหว่าง 20% กับ 100% นั้นแตกต่างราวกับฟ้าดิน
พลังได้ไหลเวียนไปทั่วทุกส่วนในร่างของเขา
มานาที่เขามักจะมีไม่เพียงพอได้สร้างเกราะมานามังกรปีศาจขึ้นได้หนาที่สุดราวกับกำแพงปราสาท
เขารู้สึกไร้เทียมทานไม่ว่าเขาจะเผชิญหน้ากับอะไร
เพียงแต่ปัญหาคือมนุษย์ไม่ใช่คู่ต่อสู้ของเขา
ชี่
มานามังกรปีศาจที่แข็งแกร่งขึ้นได้ป้องกันความร้อนจากลาวา
ทหารพันเกราะดูเหมือนจะพิสูจน์ว่ามันเป็นเกราะที่ยอดเยี่ยมที่สุดในโลกขณะที่มันยังคงรักษารูปลักษณ์ของมันไว้ได้แม้ว่าจะมีก้อนหินจำนวนนับไม่ถ้วนกระแทกใส่มัน
ทว่าเขาก็ต้องต้านรับแรงของลาวาด้วยพลังของเขาเอง
ครืนนน
‘เกาะ เกาะ’
ปากของเสือดาวที่ขยับอย่างต่อเนื่องเพื่อที่จะกินวัว
เพราะแบบนั้น ผิวที่แข็งราวหินของกรากอซและลาวาจึงกลิ้งไปมาภายในปากของมันอย่างต่อเนื่อง
พลังที่จะสามารถบี้เขาให้แบนได้ได้กระแทกไปยังร่างของฮันซู
กรรรรร!
เขารู้สึกเหมือนแมลงตัวเล็กๆ ที่ถูกปั่นรวมกับหลายๆ สิ่งภายในเครื่องปั่นขนาดยักษ์
ทว่าฮันซูไม่ได้ถูกเหวี่ยงออกไปขณะที่เขากัดฟันกรอด ฝังขาของเขาลงไปในฟันและเริ่มปีนขึ้นไปเหนือปากของมัน
‘ถ้าฉันไม่ได้รับการผ่าตัดดัดแปลงร่างกาย งั้นฉันคงจะถูกเหวี่ยงกระเด็นไปหลายครั้งแล้วสินะ’
ตุบ ตุบ
หัวใจทั้งสามปั้มเลือดไปทั่วร่างของเขาอย่างโหดร้าย
เกล็ดสีทองและมานาสีดำได้หลอมละลายและสะท้อนก้อนหินที่บินมาหาเขา
ฮันซูต้านทานพายุขณะที่เขาเคลื่อนไหวผ่านปากของมันและมุ่งหน้าไปยังจมูก
ครืนนนน
“เฮ้อ”
แรงสั่นสะเทือนยังคงเดิมภายในจมูก ทว่าอย่างน้อยเขาก็หลบพายุลาวาได้แล้ว
‘ฉันสงสัยจริงว่านี่เป็นความรู้สึกของนักผจญภัยหลังจากที่หลบพายุยักษ์ได้รึเปล่า’
อืมๆ จริงแล้วสถานการณ์ของเขาค่อนข้างจะย่ำแย่ในเมื่อขาข้างหนึ่งและแขนข้างหนึ่งคงไม่หักจากการถูกฝนซัดนิดหน่อย
ฮันซูสูดลมหายใจลึกขณะที่มองไปยังแขนขวาและขาซ้ายหักๆ ของตนเอง
ผลจากการที่เขาสะท้อนหินที่กระเด็นมาไป
‘ฮึบ!’
ครึ่ก
ฮันซูใช้พลังเล็กน้อยและบิดกระดูกแขนและขาให้เข้ารูป
จากนั้นของเหลวสีเงินจึงเริ่มเติมเต็มส่วนที่หักอย่างบ้าคลั่ง
ฮันซูลุกขึ้นหลังจากที่ขาและแขนของเขาฟื้นฟูขึ้นจนถึงระดับที่เขาสามารถเคลื่อนไหวพวกมันได้
‘ไม่มีเวลาพัก’
ชี่
ฮันซูสะบัดลาวาที่กำลังเผาไหม้อยู่บนร่างของเขาออกขณะที่เขาตัดผ่านเยื่อบุที่ปรากฏขึ้นรอบๆ หลังจากที่เขามุ่งหน้าเข้าไปลึกในร่างของเสือดาว
ฉึบ
ฮันซูที่วิ่งผ่านจมูกที่มีลมหายใจราวกับพายุเฮอริเคนสัมผัสกำแพง
เนื้อด้านในได้เปลี่ยนไปเป็นสีดำอย่างสมบูรณ์
ภัยพิบัติแห่งความตาย
อคารอนทุกตนคิดว่าโรคนี้คือผลข้างเคียงจากการสร้างการผ่าตัดดัดแปลงร่างกาย
แต่เขารู้
ในเมื่อเขาได้อ่านผลึกความทรงจำของเอลคาเดียน
เขารู้ว่าทำไมภัยพิบัติแห่งความตายจึงปรากฏขึ้น
‘เอลคาเดียน… อคารอนที่เดินทางในอบิสเพื่อที่จะชดใช้บาปของเธอ’
ฮันซูวิ่งผ่านส่วนในที่ตายไปแล้วของกรากอซ
ผ่านรูที่ไร้ซึ่งบัลลาดิหรือปรสิต ที่มีเพียงแค่แรงสั่นสะเทือนและเสียงแล่นผ่าน
เป้าหมายของเขาปรากฏขึ้นให้เห็นหลังจากวิ่งไปนาน
‘เจอแล้ว อย่างที่เขียนเอาไว้’
เครื่องเคลื่อนย้ายวิญญาณ
สิ่งที่มีรูปร่างคล้ายแคปซูลที่อยู่ภายในกรากอซที่ไม่มีสิ่งอื่นใดอยู่ดูจะแตกต่างจากที่กวานแจเห็น
ในเมื่อมันยังคงทำงานได้ดี
ในตอนนั้นเอง
ตูมมมม!
ฮันซูป้องกันการโจมตีรุนแรงจากนั้นจึงกระแทกสิ่งที่โจมตีเขาออกไป
กรี๊ซซซซ!
‘แกออกมาแล้ว’
ฮันซูพึมพำขณะที่เขามองไปยังทิราดัสที่เป็นสีดำไปกว่าครึ่งตัวแล้วด้วยการโจมตีเพียงแค่ครั้งเดียว
อุปสรรคสุดท้าย
ผู้พิทักษ์ที่ถูกสร้างขึ้นเพื่อที่จะป้องกัน <เครื่องเคลื่อนย้ายวิญญาณ>
<ภัยพิบัติแห่งความตายไม่ได้ถูกสร้างขึ้นเพราะการผ่าตัดดัดแปลงร่างกายที่ข้าคิดค้น มันก็แค่ข้าได้ปลุกบางอย่างที่ข้าไม่ควรจะปลุกขึ้นมา>
ฮันซูเริ่มคิดถึงสิ่งที่ถูกเขียนลงในผลึกความทรงจำของเอลคาเดียน
TL: มาลองทายกันไหมคะว่าจริงๆ แล้วภัยพิบัติแห่งความตายเกิดขึ้นเพราะอะไร?
