บทที่ 119: ทิราดัส (3)
โกววว
ป่าฮอร์น
ต้นไม้จำนวนมากที่สูงใหญ่กว่าร้อยเมตรอยู่ระหว่างเขาทั้งสอง
มันมีสิ่งมีชีวิตขนาดใหญ่ที่เคลื่อนไหวผ่านต้นไม้เหล่านี้ขณะที่ทำลายพวกมันลง
กร๊อบบ
แคร่กกก
มาร์กอช ดู กราซิโอส ฟาดศีรษะของพวกมันลงกับพื้นและกัดผิวของกรากอชออกมาเช่นที่พวกมันมักจะทำ
เพื่อที่จะกินของเหลวในร่าง
ฉัวะ
โกวว?
กราซิโอสแสดงสีหน้างุนงงออกมาขณะที่พวกมันกำลังกัดพื้น
ในเมื่อของเหลวที่ควรจะไหลทะลักออกมากลับไม่ปรากฏขึ้นแม้แต่น้อย
มาร์กอชขมวดคิ้วขณะที่พวกมันคำราม
มันรู้ว่าทำไมจึงเกิดเรื่องแบบนี้ขึ้น
มันคือยามที่ของเหลวร่างกายของสิ่งที่พวกมันอาศัยอยู่กำลังขาดแคลน
บางอย่างแบบนี้จะเกิดขึ้นเพราะเรื่องนั้น
โกววววว!
มาร์กอช ดู กราซิโอสที่ทำตัวเหมือนเป็นจ่าฝูงแหงนศีรษะของมันขึ้นก่อนจะคำราม
พวกมันก็แค่ต้องเคลื่อนย้ายไปยังสถานที่ที่มีของเหลวมากกว่านี้หากมันมีไม่เพียงพอ
แม้ว่ามันอาจจะไม่มีที่ตรงนี้ สถานที่ที่มีมากกว่านี้จะปรากฏขึ้นยามที่พวกมันมุ่งหน้าตรงไปยังทางหาง
โกวววว!
ในตอนนั้นเอง เสียงร้องก็ได้ดังก้องไปทั่วทั้งป่า
ไม่ช้า กราซิโอสนับร้อยตัวก็เริ่มเคลื่อนไหว
เพื่อที่จะค้นหาสถานที่ที่ของเหลวร่างกายจะปรากฏขึ้น
เพื่อที่จะค้นหาสถานที่ที่ฝูงของพวกมันจะสามารถมีชีวิตรอดได้
และสถานที่ที่พวกมันกำลังมุ่งหน้าไปก็มีมนุษย์ครอบครองอยู่
บุ๋ง บุ๋ง บุ๋ง
กวานแจเดาะลิ้นไปยังถังน้ำสีเงินขนาดยักษ์ที่กำลังทำงาน
สามคนนั้นเตรียมตัวที่จะกระโดดออกมาในทันทีที่มีบางอย่างน่าสงสัยเกิดขึ้น
สามคนนั้นหวาดระแวงว่าหากหนึ่งในพวกเขาเสร็จสิ้นการดัดแปลงก่อนจะสร้างอันตรายให้กับอีกสองคน ดังนั้นพวกเขาจึงตัดสินใจเข้าไปพร้อมกัน
ในเมื่อพวกเขาก็แค่ต้องจัดการกวานแจหากอีกฝ่ายพยายามที่จะทำอะไรผิดปกติ
แต่มันไม่สำคัญหรอก
ในเมื่อวิธีการควบคุมได้เริ่มต้นขึ้นพร้อมกับการผ่าตัดดัดแปลงร่างกาย
หลักฐานคือดวงตาที่เบิกกว้างของพวกเขากำลังปิดลงอย่างช้าๆ
‘ความโลภที่มากเกินไปของพวกนายจะกลับมารัดคอพวกนายในอนาคต’
กวานแจเมินคนทั้งสามขณะที่เขามองไปยังฮันซูที่แสร้งทำเป็นว่านอนนิ่งอยู่บนพื้นอย่างไม่อาจขยับได้
ก่อนจะคิดถึงข้อเสนอของฮันซู
“ทิราดัส ทิราดัสงั้นเหรอ… ฉันเคยแค่ได้ยินเกี่ยวกับมัน แต่การที่ไอ้ตัวแบบนี้มีอยู่จริง”
กวานแจพึมพำขณะที่มองไปยังฮันซู
เขาไม่เคยเห็นทิราดัสด้วยตนเอง
เหตุผลที่เขารู้เกี่ยวกับทิราดัสนั้นเป็นเพราะประโยคหนึ่งจากหนังสือ
สิ่งที่หนึ่งในรุ่นพี่ของพวกเขา คังเต้ ได้ทิ้งเอาไว้ในรูปแบบของหนังสือ
<ถ้าพวกนายเข้าไปลึกในป่าฮอร์น งั้น… พวกนายก็จะได้เห็นสัตว์ประหลาดที่แท้จริง บางอย่างที่ฉีกกระชากหัวใจของมาร์กอชและดื่มกินเลือดของกรากอช ไม่มีใครควรจะไปลึกถึงขนาดนี้ที่นั่น>
‘ถึงจะบอกแบบนั้น… ใครจะเข้าไปลึกถึงขนาดนั้นในป่าฮอร์นกัน?’
ในเมื่อมันมีสัตว์อสูรที่แข็งแกร่งจำนวนมากอยู่ภายในป่าฮอร์น มันจึงมักจะถูกใช้เป็นพื้นที่ล่าสำหรับกิลด์ระดับสูง
มันกระทั่งมีป้ายเตือนจากกิลด์รีโรรีโรเรอยู่ใกล้กับป่า รวมทั้งป้ายเตือนจากกิลด์ที่แข็งแกร่งที่สุด <ครอส> ก็ตั้งอยู่ใกล้ๆ
และป้ายเตือนที่แตกต่างกันไปสิบสองป้ายสำหรับการล่าก็ถูกตั้งไว้ทั่วป่าฮอร์น และมันมีตำแหน่งที่นักผจญภัยระดับสูงที่ไม่สังกัดกิลด์มักจะเข้าไปบ่อยๆ อยู่
สถานที่ที่มีกองกำลังของมนุษย์มารวมตัวกันมากที่สุด
และมีคนอยู่จำนวนมากเช่นกัน
แต่ไม่มีใครเข้าไปลึกในป่าฮอร์น
ในเมื่อป่าฮอร์นนั้นเป็นที่เลื่องลือเกี่ยวกับมาร์กอชจำนวนมหาศาล
มันมีอาหารจำนวนมากสำหรับมาร์กอช ในเมื่อมันมีเส้นเลือดที่มีของเหลวร่างกายอยู่บริเวณหัวมากกว่า และหากต้องการที่จะโม้เพิ่มอีกสักหน่อย จำนวนมาร์กอชที่นี่มากเสียจนในขณะที่คุณกำลังสู้อยู่กับอีกตัว อีกตัวก็จะวิ่งเข้ามาหาคุณเลยล่ะ
‘ถ้าไอ้ตัวนั้นกินมาร์กอชพวกนี้ งั้น… มันก็คงจะตัวใหญ่มากใช่ไหม?’
เขาถูกบอกว่ามันกินมาร์กอชเหล่านี้ที่สูงหลายกิโลเมตร
มันอาจจะใหญ่พอๆ กับภูเขาลูกเล็กๆ
‘ฉันไม่รู้ว่าเราจะจับไอ้ตัวแบบนั้นได้ยังไง’
ในขณะที่กวานแจกำลังเดาะลิ้น ฮันซูก็ปัดฝุ่นบนร่างพร้อมลุกขึ้นจากพื้น
ซึ่งหมายความว่าทั้งสามคนที่กำลังได้รับการผ่าตัดดัดแปลงร่างกายข้างในถังน้ำได้หลับใหลไปแล้ว
กวานแจเอ่ยถามฮันซู
“นายจะทำอะไรต่อ? ตอนนี้มีสิบคนแล้วรึเปล่า?”
ตัวเขา พวกที่ถูกเสริมพลังอีกสาม ฮันซู และห้าเสาหลักของอคารอน
รวมแล้วสิบคน
“ถ้าเรามองแค่ตัวทิราดัส งั้น… มันก็เป็นไปได้อยู่”
“ซึ่งหมายความว่ามันเป็นไปไม่ได้”
กวานแจขมวดคิ้ว
ถ้าพวกเขานึกถึงแค่ทิราดัสตัวเดียว งั้นมันก็เป็นไปได้
ซึ่งหมายความว่ามันไม่มีทางที่จะรับมือกับมาร์กอชที่พวกเขาจะเจอในระหว่างทาง
ในเมื่อทิราดัสอาศัยอยู่ในส่วนลึกที่สุดของป่า
“นายจะรับมือกับกองกำลังอื่นๆ ที่เรามียังไงล่ะ?”
ในสมองของกวานแจ พวกเขาต้องการคนระดับมาร์กอชอย่างน้อย 15-20 คนเพื่อที่จะฝ่ามาร์กอชในระหว่างทางไป
แน่นอนว่ามันอาจจะพอถ้าพวกเขารวบรวมทุกคนในกิลด์หกอันดับแรก รวมทั้งพวกที่เดินทางด้วยตัวเอง
แต่เขามั่นใจว่ามันก็ยังคงเป็นไปไม่ได้ที่จะฆ่าทิราดัสแม้ว่าพวกเขาจะเติมเต็มตำแหน่งทั้งยี่สิบหลังจากที่จับคนพวกนั้นมาแล้ว
“นายพยายามจะยึดครองพื้นที่หรืออะไรแบบนั้นรึไง? ถ้านายต้องการจะรวบรวมคนระดับมาร์กอชมากขนาดนั้น งั้นอย่างน้อยนายก็ต้องรวบรวมพื้นที่ทั้งหมดที่นี่ให้ได้”
ทีมในฝันแบบนั้นจะเป็นไปไม่ได้นอกจากที่พวกเขาจะบดขยี้ทุกกิลด์ลงไปใต้ฝ่าเท้าของพวกเขา
ฮันซูถอนหายใจเมื่อได้ยินเช่นนั้น
จากนั้นเขาจึงเอ่ยขึ้นกับกวานแจ
“มัน… อาจจะเป็นไปได้เพราะนาย น่าเสียดาย”
“อะไรนะ?”
“นายกินแกรปไฟต์มากเกินไป”
“นายพูดอะไรของนายเนี่ย?”
กัปตันของหน่วยช๊อคทรูปเปอร์ของกิลด์รีโรรีโรเร คานช์ ถอนหายใจและเช็ดดาบของเขาในขณะที่เขากำลังพักผ่อนอยู่กลางป่าฮอร์น
“เจ้าพวกคนจากดาวไถไปไหนกันหมด? หลังจากที่ทิ้งพวกเราไว้ที่นี่”
“ฮี่ ถ้านายถูกจับได้ว่าพูดแบบนั้น นายจะตาย”
ขณะที่เพื่อนของเขาที่อยู่ข้างๆ เอ่ยหยอกเขา เขาก็เอ่ยตอบด้วยท่าทีหดหู่
“พวกเขาอาจจะยอดเยี่ยมมากๆ แต่พวกนั้นจะมีสกิลหรือได้ยินสิ่งที่อยู่ไกลออกไปหลายพันกิโลเมตรได้ยังไง จะยังไงก็เถอะ ไม่ใช่ว่าเราไม่มีทางรับมือกับอคารอนได้เลยถ้าไม่มีพวกนั้นเหรอ?”
เมื่อเอ่ยจบ คานช์ก็มองผ่านต้นไม้ไปยังอคารอนที่กำลังจ้องมองมายังเขาและกลุ่มของเขา
แม้ว่าเขาจะอยู่ในระดับสุดยอดของระดับบัลลาดิ อคารอนพวกนั้นก็อยู่ในระดับมาร์กอช
มันมากเกินไปสำหรับพวกเขา
อาเคลล่ากับกวานแจไปที่ไหนกัน?
‘มีแค่หลังจากที่ฆ่าพวกนั้น ฉันจึงจะสามารถได้รับการผ่าตัดดัดแปลงร่างกายหรืออะไรสักอย่างและขึ้นไป เจ้าพวกนั้นไปทำบ้าที่ไหนกันแน่?’
ในขณะที่คานช์ขมวดคิ้วและจ้องไปยังอคารอน ความวุ่นวายก็เกิดขึ้นใจกลางกลุ่มของพวกอคารอน
“…!!!”
“…วิ่ง…!”
“รีบไปเร็วๆ เข้า… กรากอซ… ตรงนั้น…”
เสียงมันดังเสียจนพวกเขาสามารถได้ยินได้
อคารอนตะโกนใส่กันและจากนั้นจึงเริ่มรีบวิ่งกระจายไปทุกทิศทาง
ไม่ใช่ทางหุบเขานี้ ที่เป็นตำแหน่งของพวกเขา แต่เป็นเส้นทางที่แตกต่างออกไปอย่างสิ้นเชิง
คานช์ตกใจเมื่อเห็นภาพนั้นก่อนจะลุกขึ้นยืนเช่นกัน
หากเจ้าพวกนั้นหนีไปและหลบซ่อน งั้นจะเกิดอะไรขึ้นกับสิ่งที่พวกเขาทำมาจนถึงตอนนี้?
‘คิมกวานแจ ไอ้เวรนี่ ไม่แม้แต่จะจัดการพวกนั้นให้เสร็จๆ และทำงานของนายให้เรียบร้อยในฐานะของหัวหน้ากิลด์!’
คานช์รีบลุกขึ้นและตะโกน
“พวกนั้นกำลังพยายามออกจากป่าฮอร์น! สร้างทีมแกะรอย หน่วยสอง สี่ เจ็ด ขัดขวางทางของพวกนั้นไปยังพื้นที่ยี่สิบ หน่วยที่หนึ่งมากับฉัน!”
‘ฉันต้องหาสาเหตุว่าทำไมพวกนั้นถึงหนีไป’
แม้ว่าคานช์จะคร่ำครวญเยอะ เขาก็ได้เติบโตขึ้นค่อนข้างมากหลังจากเดินทางไปในอีกโลกกว่าเจ็ดปี
กิลด์รีโรรีโรเรรีบสร้างหน่วยแกะรอยและเตรียมตัว
‘ดี พวกเขาพร้อมกันหมดแล้ว’
คานช์แสดงสีหน้าพึงพอใจออกมาขณะที่เขามองไปยังหน่วยที่หนึ่งที่ใส่ชุดเตรียมพร้อมรบและยืนอยู่ข้างหลังเขา
ทีมสามสิบคนที่สร้างขึ้นจากแค่คนระดับบัลลาดิ
คนที่เขาลากเข้ามาอยู่ใต้เขาเพื่อที่จะมีอำนาจขึ้นบ้างในกิลด์
เขาอาจจะฆ่าคนระดับมาร์กอชได้สักคนด้วยพลังขนาดนี้
แม้ว่าพวกนี้ทั้งหมดจะค่อนข้างเสียสติ แบบนี้กลับดีกว่า
‘ในเมื่อยิ่งพวกนี้เสียสติมากแค่ไหน มันก็ยิ่งต่อสู้ได้ดีขึ้นเท่านั้น’
“ไปกันเถอะ! แค่แกะรอยของพวกนั้นแล้วค่อยรวมตัวกับทีมแกะรอย”
จากนั้นคานช์จึงทะยานขึ้นไปบนท้องฟ้า
เขากำลังจะตรวจสอบสถานการณ์จากมุมสูง
แม้ว่าเขาจะไม่ค่อยทำแบบนี้ในเมื่อเขาจะเปิดเผยตำแหน่งของตนเองให้กับลูกกิลด์คนอื่นๆ แต่ตอนนี้มันไม่สำคัญแล้ว
คานช์พาร่างของตนเองขึ้นไปยังระดับห้าร้อยเมตรก่อนจะมองไปยังร่องรอยของอคารอน
และจากนั้นจึงรีบตะโกนลงไปข้างล่าง
“หนีไป! ไปยังป้ายเตือนที่สอง! ป้ายเตือนที่สอง! กราซิโอสกำลังแตกตื่น!”
อาคูล รองหัวหน้าหน่วยที่หนึ่งขมวดคิ้วเมื่อได้ยินเสียงตะโกนของคานช์
และป้ายเตือนที่สองได้อยู่ในตำแหน่งตรงกันข้ามกับทิศทางที่อคารอนกำลังวิ่งไปอย่างสิ้นเชิง
ซึ่งหมายความว่าพวกเขากำลังจะยอมปล่อยอคารอนไปอย่างสมบูรณ์
‘บ้าบออะไรกัน ทำไมการที่กราซิโอสกำลังมาถึงได้กลายเป็นปัญหา?’
อาคูลแสดงสีหน้างุนงงออกมา
มาร์กอช ดู กราซิโอสที่มีจำนวนมากที่สุดตัวค่อนข้างใหญ่ แต่พวกมันเชื่องช้า ดังนั้นแล้วพวกมันจึงไม่ได้เคลื่อนไหวเร็วแบบนั้น
และพวกมันยังไม่ชอบที่จะเคี้ยวมนุษย์ ดังนั้นแล้วพวกมันจึงไม่อันตราย
‘ตลก ไอ้การฆ่าตัวแบบนั้นแล้วยังเรียกตัวเองว่าระดับมาร์กอช’
คนอื่นๆ อาจจะหวาดกลัวระดับมาร์กอช แต่เขาไม่เคยกลัว
และงานอดิเรกของเขาก็คือการเฉือนแผ่นหลังของกราซิโอส
วินาทีที่อาคูลเค้นเสียงออกมากับเรื่องนี้ พื้นก็เริ่มที่จะสั่นไหว
อาคูลผวาไป
ในเมื่อมันไม่ใช่แรงสั่นสะเทือนที่จะเกิดขึ้นเมื่อมาร์กอชเคลื่อนไหวช้าๆ
โกวววว!
ในตอนนั้นเอง เสียงคำรามดังลั่นก็ปรากฏขึ้นห่างออกไป
จากตำแหน่งนับร้อยที่เวลาเดียวกันฃ
จากนั้นหน้าผาที่อคารอนกำลังหลบซ่อนอยู่ก็ถูกทำลายในเสี้ยววินาที
ตูมมม!
อาคูลตื่นตระหนกขณะที่เขาเริ่มวิ่งหนี
“ว๊ากกกก!”
โกวววว!
สัตว์อสูรนับร้อยที่สูงหลายกิโลเมตรกำลังตื่นตระหนกบ้าคลั่ง
อาคูลตระหนักได้ในที่สุดว่าทำไมคนอื่นๆ ถึงได้หวาดกลัวระดับมาร์กอช
‘เจ้าพวกนั้นฆ่าไอ้ตัวแบบนี้เนี่ยนะ?!?!’
มันมีความแตกต่างมหาศาลระหว่างการที่พวกมันยืนอยู่อย่างสงบและเวลาที่พวกมันบ้าคลั่ง
ในเมื่อภูเขาถล่มและพื้นดินแตกระแหง
ต้นไม้ที่ถูกกระแทกโดยร่างของมาร์กอชกระเด็นออกไปราวกับอุกกาบาตร ลูกกิลด์ที่อยู่ขวางทางมันได้ถูกเปลี่ยนกลายเป็นเนื้อบดไป
‘ทำไมพวกมันถึงได้รีบขนาดนี้!’
อาคูลหลบเศษไม้ขณะที่เขากัดฟันกรอด
กราซิโอสนับร้อยเหลือบมองไปยังด้านหลังของพวกมันราวกับว่าพวกมันพยายามสุดชีวิตที่จะหนีจากบางอย่าง
ท่าทางแบบเดียวกับพวกเขาพยายามหนีไปจากพวกกราซิโอส
สิ่งมีชีวิตแบบไหนที่จะทำให้เจ้าพวกนี้หวาดกลัวจนแทบเสียสติได้
‘ฉันไม่เคยเห็นไอ้ตัวแบบนั้นมาก่อนเลยนะ?’
แคร่ก
ในตอนที่อาคูลแสดงสีหน้างุนงงออกมาและมองไปยังด้านหลังของเขา
ฟิ้ววว
บางอย่างได้ปรากฏตัวขึ้นในอากาศขณะที่กระพือปีกของมัน
‘หือ?’
อาคูลหรี่ตามอง
ในเมื่อมันตัวเล็กมาก
ไม่สิ มันไม่ได้ตัวเล็กขนาดนั้น
ในเมื่อเทพโลหะสูงสิบเมตรนั้นตัวใหญ่กว่ามนุษย์มาก ทั้งยังดูแข็งแกร่งกว่ามาก
แต่นี่คือเมื่อเทียบกับมนุษย์
เมื่อเทียบกับกราซิโอส พวกเขาไม่อาจเป็นได้แม้แต่แมลงที่ดูดเลือดจากวัวด้วยซ้ำ
‘นั่นมัน?’
ในตอนนั้นเอง
เทพโลหะกลางอากาศก็พลันหายตัวไป
ดวงตาของอาคูลไม่แม้แต่จะมองทัน
ฉัวะ
โกวววว!
ในตอนนั้นเอง กราซิโอสเพศผู้ตัวยักษ์ที่อยู่หลังสุดก็ร้องออกมาอย่างเจ็บปวด
และจากนั้น บางอย่างก็ได้ทะลวงหัวใจของกราซิโอสขณะที่มันวิ่งหนี
เทพโลหะที่หายไปจากสายตาของอาคูล
ตูมมม
กราซิโอสที่ดูเหมือนว่าจะเป็นจ่าฝูงของพวกมันล้มลงโดยไม่มีโอกาสแม้แต่จะกรีดร้อง
และสิ่งที่ทะลวงหัวใจใหญ่โตนั้นก็หัวเราะออกมาขณะที่มันเริ่มเคี้ยวสิ่งที่อยู่ในมือของมัน
อาคูลรู้สึกได้ถึงสันหลังที่เย็นวาบขณะที่เขาวิ่งเพื่อที่จะหนีออกไป
กี้
ในตอนนั้นเอง
เทพได้ขมวดคิ้วเมื่อมันเห็นอาคูลวิ่งหนีไป
มันดึงสิ่งที่มันกำลังเคี้ยวอยู่ภายในปากออกมาก่อนจะขว้างมันออกไป
ฉึก
“…อึก? อุกกก…”
อาคูลแสดงสีหน้าเหลือเชื่อออกมากับสิ่งที่ทะลวงผ่านหัวใจของเขา
เศษกระดูกเล็กจ้อยที่ดูเหมือนจะเป็นของกราซิโอส
และสายตาพร่าเลือนของเขาก็เห็นสิ่งมีชีวิตที่ราวกับสัตว์ป่าโยนบางอย่างไปทุกทิศทางราวกับว่ามันพยายามที่จะจับทุกสิ่ง
“เมื่อมาร์กอชอพยพ ทิราดัสจะออกมา แม้ว่ามันจะง่ายขึ้นสำหรับฉัน…”
ฮันซูพึมพำ
มาร์กอช ดู ทิราดัส
มันจะมีชีวิตรอดจากการกินมาร์กอชตัวเดียวไปหนึ่งปีเต็มๆ
ดังนั้นแล้วนักล่าตัวนี้จึงไม่ค่อยเคลื่อนไหวขณะที่มันหลับใหลอยู่ในส่วนลึกที่สุดของป่า
แต่มันมีช่วงเวลาที่ไอ้ตัวนี้ออกมาอาละวาด
การเคลื่อนย้ายครั้งใหญ่ของมาร์กอช
เมื่อมาร์กอชเดินทางไปยังส่วนตัวของกรากอชเพื่อหาอาหาร ไอ้ตัวพวกนั้นจะเริ่มฆ่า ไม่ใช่เพื่ออาหาร แต่เหมือนกับ <การล่า>
เป้าหมายของการล่าครั้งนี้คือมาร์กอชทุกชนิดนอกจากทิราดัส
“จะมีคนตายจำนวนมาก ดังนั้นแล้วเราต้องรีบจับมัน ตั้งสติแล้วไปกันเถอะ ในเมื่อการดัดแปลงของพวกเขาเสร็จแล้ว”
“…”
กวานแจเหม่อมองไปยังท้องฟ้าในขณะที่ฟังคำพูดของฮันซู
TL: ลาสบอสออกมาแล้วว
