ตอนที่ 63 กองกำลังพันธมิตร

เสียงกลองรบ แตร และเสียงตะโกน ดังสะนั่นสะเทือนไปถึงท้องฟ้า เสียงคำรามของสัตว์ ทำให้เกิดกระแสลมที่รุนแรงสั่นสะเทือนไปทั่วทั้งป่า

นักรบเผ่ากาอัคคีและเผ่าเสือดาวอัคคี ถอยทัพกลับไปที่ยอดหน้าผาอย่างรวดเร็ว และวางกำลังป้องกันทางขึ้นหน้าผาเพียงทางเดียว

นักบวชเผ่าเสือดาวอัคคีเริ่มใช้มีดหินออฟซิเดียนตัดหัวเชลยศึก ที่จับมาอย่างบ้าระห่ำ เลือดสาดกระจายไปทั่ว เลือดทุกหยดถูกดูดซับโดยธงของบรรพชนของเผ่าเสือดาวอัคคี

หลังจากได้รับเลือดสดๆของเชลยศึกนับพันเป็นเครื่องสังเวย เงาของเสือดาวอัคคี 200 ตัวพุ่งออกมาจากธง และคืบคลานเข้าไปในขวากหนามอย่างเงียบๆ

“ช่างเป็นพวกที่บ้าบิ่นจริงๆ พวกมันกล้าทำขนาดนี้ ไม่กลัวเผ่ากาอัคคีจะแก้แค้นเลยงั้นรึ?”

ชิงหยิงยืนอยู่บนขอบหน้าผา พร้อมกับธนูของเขาและพูดออกมา

จี้ฮ่าวยืนกอดอก ขณะที่กำลังมองกลุ่มข้าศึก ที่กำลังวิ่งออกมาจากป่า และบุกเข้ามาในหมู่บ้านอย่างรวดเร็ว

ในดินแดนทางใต้ ต้นทุนในการรวบรวมกองทัพขนาดใหญ่จากหลายๆเผ่านั้นสูงมาก เส้นทางในป่าของดินแดนทางใต้นั้นซับซ้อน และอันตรายมาก ถ้าใครพยายามรวบรวมนักรบจาก 10 เผ่า เพื่อทำศึกในคราวเดียว การเคลื่อนพล การเจรจาต่อรองและเวลาในการควบคุม ทั้งหมดจะเป็นเรื่องที่ยุ่งยากมาก

ไม่ต้องเอ่ยถึงว่านักรบแทบทุกคนในดินแดนทางใต้กินจุมาก แม้แต่นักรบฝึกหัดยังต้องการอาหารอย่างน้อยวันละ 5 กิโลกรัม ขณะที่นักรบขั้นต้นและขั้นสูงต้องการอาหารมากกว่านั้น ถ้านักรบจาก 10 เผ่ามารวมตัวกัน พวกเขาสามารถกินสัตว์ป่ากองเท่าภูเขาได้ในเวลาอันสั้น

ไม่ว่าใครเป็นคนบงการเบื้องหลัง เขาจะต้องทุ่มเงิน และทรัพยากรจำนวนมหาศาล

มีแสงปรากฏบนม่านตาของจี้ฮ่าว เขาพยายามแยกแยะสัญลักษณ์บนธงของข้าศึก

“เผ่าโคฟ้า, เผ่ากระบือ, เผ่าวัวคลั่ง… อืม เผ่าปศุสัตว์ที่มีชื่อเสียงทั้ง 3 พวกเขาไม่ใช่เผ่าที่เป็นกลาง?” จี้อ่าวพึมพำ

“เผ่าเสือเขี้ยวดาบ, เผ่าสิงโตคลั่ง, เผ่าอินทรีย์วายุ พวกเผ่าเล็กๆพวกนี้ ปรกติจะระมัดระวังตัว พวกมันกล้าดียังไง? พวกมันไม่กลัวตายกันแล้วรึ?”

อย่างไรก็ตามทันทีที่จี้ฮ่าวเห็นสัญลักษณ์ที่เหลือ ท่าทางของเขาก็เปลี่ยนเป็นตึงเครียดทันที

“เผ่าผี, เผ่าอสูร, เผ่าพิษ”

นี่มันบ้าชัดๆ พวกเผ่าประหลาดพวกนี้ไม่เคยข้องแวะหรือติดต่อกับเผ่าอื่นมาก่อน ทำไมครั้งนี้พวกมันถึงจะร่วมด้วย

“พวกมันต้องการท้าทายเผ่ากาอัคคี? หรือพวกมันต้องการจะเป็นใหญ่ในดินแดนทางใต้?”

ไม่ว่าจะเป็น 3 เผ่าปศุสัตว์ที่รักสงบหรือเผ่าขนาดกลางอย่าง เผ่าเสือเขี้ยวดาบ เผ่าสิงโตคลั่งและเผ่าอินทรีย์วายุ พวกเขาไม่เคยกล้าท้าทายเผ่าใหญ่ๆอย่างกาอัคคีหรือนาคาทมิฬมาก่อน ซึ่งปกติพวกเขาจะปกครองดินแดนของตัวเอง และอยู่อย่างสงบ

ถ้ามีใครให้ข้อเสนอที่น่าดึงดูดมาก มันอาจจะเป็นเหตุผลเพียงพอ ที่จะทำให้เผ่าขนาดเล็ก และขนาดกลางมาร่วมตัวกันทำศึกกับเผ่ากาอัคคี

แต่ว่าเผ่าอย่างเผ่าผี เผ่าอสูรและเผ่าพิษ พวกเขาไม่เคยติดต่อสมาคมกับเผ่าไหนๆในดินแดนทางใต้ พวกเขามีระบบของตัวเอง แม้แต่เผ่าใหญ่อย่างกาอัคคียังไม่เคยคิดจะไปยั่วยุพวกเขา

ยกตัวอย่าง อย่างเผ่าผี พวกเขาไม่มีพลังทางสายเลือด สิ่งที่พวกเขาสืบทอดกันมาจากรุ่นสู่รุ่นเรียกว่า’มรดกแห่งภูต’ พวกเขาบูชาวิญญาณภูตผีที่อาศัยอยู่ในป่า เด็กที่เกิดใหม่ทุกคนจะผสานกับวิญญาณเป็นหนึ่งเดียว พวกเขาเหมือนครึ่งคนครึ่งผี พวกเขาได้รับพรสวรรค์และพลังแปลกๆที่ยากจะจิตนาการ

เผ่าผีมีประชากรอยู่ไม่มาก แต่ทว่ามรดกแห่งภูตที่พวกเขาได้รับสืบทอดมาจากบรรพบุรุษนั้นทรงพลังมาก เมื่อทารกเกิดใหม่ผสานร่างกับวิญญาณ พวกเขาจะมีพลังระดับนักรบขั้นต้นทันที หลังจากที่พวกเขาเติบโต และใช้พลังที่ได้รับสืบทอดมาได้อย่างสมบูรณ์ พวกเขาจะมีพลังระดับนักรบขึ้นสูง

เผ่าอสูร เผ่าพิษก็คล้ายๆกับเผ่าผี พวกเขามีระบบพิเศษเฉพาะตัว

“ไม่ว่ามันจะเป็นใครก็ตาม ทำไมมันกล้าลงทุนมหาศาลขนาดนี้ เพื่ออะไร? เพื่อกำจัดท่านพ่อท่านแม่? หรือตัวข้า?”

จี้ฮ่าวจ้องธงที่โบกสะบัดอยู่บนท้องฟ้า และกัดฟันพร้อมกับพูดว่า

“ท่านน้า ปลดปล่อยนกกระจอกวายุ”

เขาหันหลังไปมองที่ชิงหยิง

ชิงหยิงพยักหน้าด้วยใบหน้าที่บิดเบี้ยว แล้วหยิบหางนกสีฟ้าขนาดเท่าฝ่ามือเด็กออกมาจากเสื้อคุม นี่คือนกสื่อสารพิเศษเฉพาะของเผ่าซินหยี พวกมันมีความเร็วที่สูงมาก พวกมันสามารถซ่อนตัวในเงาของกิ่งไม้ และหลีกหนีจากการต่อสู้ได้อย่างชำนาญ ยากที่จะมีใครสังเกตเห็นมัน

“ไป! ไปที่หุบเขาสายน้ำเย็น! เจ้านกน้อย บอกพี่เซียว่าเกิดอะไรขึ้นที่นี่บ้าง!”

ชิงหยิงปล่อยนกสีฟ้าบินไป นกสีฟ้าส่งเสียงร้องออกมา และเปลี่ยนร่างเป็นลำแสงสีฟ้าในอากาศ บินไปไกล 7-8 ไมล์ในชั่วพริบตา

กระแสลมสีดำพัดจากด้านข้างตรงไปที่นกตัวนั้น ภายในกระแสลม อีแร้งกรงเล็บเหล็ก ขนาดเท่า 10 ฝ่ามือ ดูน่ากลัวเหมือนกับปีศาจ ส่งเสียงร้องออกมา และบินล้อมรอบนกสีฟ้า

นกกระจอกสีฟ้าบินวนอยู่ภายในวงของอีแร้งกรงเล็บเล็ก มันกำลังหลบการโจมตีนับสิบในชั่วพริบตา นกกระจอกสีฟ้าเกือบจะหลุดออกจากวงล้อมของอีแร้งได้ด้วยความเร็วของมัน แต่ทว่ามีเสียงร้องของทารกดังแสบแก้วหูมาจากที่ห่างไกล

บนกิ่งไม้ที่อยู่ห่างออกไป 1 ไมล์ ภายใต้ธงของเผ่าอสูร ทารกหน้าซีดเหมือนคนตายกำลังพิงอยู่บนกิ่งไม้ ขณะกำลังส่งเสียงร้องตรงไปที่นกสีฟ้าด้วยโทนเสียงประหลาด ทารกนั้นให้ความรู้สึกน่าขนลุกเหมือนกับภูตผีปีศาจ

ก่อนที่เสียงร้องจะหายไป นกกระจอกสีฟ้า ซึ่งกำลังบินไปไกลหลายไมล์ ต้องหยุดทันที ราวกับว่ามันชนเข้ากับกำแพงที่มองไม่เห็น และล่วงลงบนพื้น

อสรพิษสีเขียวยกหัวของมันขึ้นอย่างเงียบๆ และอ่าปากเขมือบนกกระจอกสีฟ้าเข้าไปทั้งตัว

หัวใจของจี้ฮ่าวแทบจะหยุดเต้นทันที พร้อมกับใบหน้าที่มืดมนของชิงหยิง เขาเกือบจะร้องไห้ออกมา

“ฮ่าว! นกกระจอกตัวนั้น มันอยู่กับข้ามาตั้งแต่ข้ายังเป็นเด็กตัวเล็ก ไอ้สารเลวพวกนั้น ข้าจะฆ่ามันให้หมด!”

อีกฝั่งของแม่น้ำ ต้นไม้ขนาดใหญ่ถูกดึงออกจากพื้น นักรบรูปร่างกำยำสูง 3 เมตรเดินออกมาจากป่า ขณะแบกท่อนไม้ขนาดใหญ่ไว้บนไหล่ของเขา

เขามีลักษณะเปลือยท่อนบน ผิวหนังของเขาเป็นสีเขียว มีสัญลักษณ์รูปหัวกะโหลกบนตัวของเขา เขามองมาที่จี้ฮ่าวกับชิงหยิง และพูดเสียงอู้อี้อยู่ในลำคอ

“เดินออกมา และร้องขอความเมตตา แล้วเราจะฆ่าพวกเจ้าแค่ครึ่งเดียว!”

ป่าเริ่มสั่นไหว พร้อมกับเสียงหัวเราะที่น่าเกลียดดังอย่างต่อเนื่อง