หยวน ชูหลิง (ไออ้วนเพื่อนสนิท)
หยวนเจิ้งซวน(พ่อหยวนชูหลิง)
เซ่าจิง(แม่หยวนชูหลิง)
หลง เซ้งหยู (พี่ไอโล้น)
ฮั่น ชิงหวู (อาจารย์ประจำชั้นห้องสิบ)
…………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………
ในบริเวณใกล้กับทางเข้าของโรงเรียน,ฮั่นชิงหวูได้กำลังโทรศัพท์ด้วยท่าทางโกรธอย่างไรก็ตาม
“หมายเลขที่ท่านเรียกไม่สามารถติดต่อได้ในขณะนี้กรุณาตดต่อใหม่ภายหลังค่ะ”
เสียงนี้ดังขึ้นวนไปเรื่อยๆเรื่องนี้ทำให้เธออยากหาตัวถังซิ่วอย่างรวดเร็วและจัดการเขาซะ
เธอไม่เคยคิดเคยฝันเลยว่าถังซิ่วจะโกหกเธอเขาแกล้งรอคอยอย่างนอบน้อมอยู่ในรถเพื่อรอเธอซื้อน้ำดื่ม,เพื่อหลอกเธอและหนีไปเธอไม่ใช่คนโง่ที่จะไม่รู้ว่าถังซิ่วแกล้งป่วยและใช้เธอเพื่อพาเขาออกมา
“ไอบ้าถังซิ่วนายเป็นคนชั่วร้ายจริงๆไม่เพียงแต่นายจะหนีเรียนนี่ยังใช้ฉันให้พานายออกมานอกโรงเรียนและหนีไป,พอคือพอ!ฉันจะคิดบัญชีกับนายแน่ถ้าเจอกัน ”
ใกล้อาคารที่พักอาศัย …
คนสวมแว่นตาไร้กรอบยังคงพูดคุยกับใครบางคนทางโทรศัพท์จากนั้นเขาก็พูดด้วยความประหลาดใจ
“นายประสบความสำเร็จ? เซ่าจิงได้ถูกลักพาตัวและถูกนำตัวไปที่โรงซ่อมรถยนต์?ดี! อย่างไรก็ตามเนื่องจากเราได้ลักพาตัวเธอตำรวจจึงได้รับแจ้งอย่างแน่นอนเราต้องไม่ทำอะไรอย่างน้อยสองวัน ”
“น้องสาวและฉันจะยังอยู่นี่เพื่อเฝ้าดูต่อไปฉันเชื่อว่าตำรวจจะสงสัยว่ามีส่วนเกี่ยวข้องกับพี่ชายสาม,พวกเขาจะต้องมาที่โรงเรียนเพื่อหาหยวนชูหลิงแน่นอน,ฉันกำลังรอเพื่อที่จะได้เห็นหน้าตาโกรธของหยวนชูหลิงรวมถึงการแสดงออกที่หมดหนทางของตำรวจด้วย ”
“ดีจังเลยสิ … ”
การโทรสิ้นสุดลง
การแสดงออกที่เยาะเย้ยได้เกิดขึ้นบนใบหน้าของชายสวมแว่นเขากำลังตั้งหน้าตั้งตารอฉากที่น่าสนใจต่อไปแต่เขาไม่รู้ว่าถังซิ่วกำลังฟังบทสนทนาของเขาอยู่ข้างนอก
“มันเป็นยังไงบ้าง?ปกติเจ้าตาเดียวนั้นทำหน้าที่ได้อย่างรวดเร็วและมีประสิทธิภาพ! ”
ตุ๊ดคนนั้นพูดอย่างมีชีวิตชีวาและมีความสุข
ชายสวมแว่นแสยะและพูดต่อว่า
“เรามีพี่น้องที่เคยทำงานโง่ๆด้วย?อย่างไรก็ตามผู้หญิงนั่นไม่ใช่ง่ายๆจริงเจ้าตาเดียวแทบไม่สามารถคว้าตัวเธอได้หลังจากที่เขาฆ่าผู้คุ้มกันสองคนของเธอด้วยการซุ่มโจมตีแต่เขาก็ยังได้รับบาดเจ็บในกระบวนการ. ”
“อะไรกันวะ?เจ้าตาเดียวได้รับบาดเจ็บ?เขาไม่ได้รับการฝึกมาจากต่างประเทศหรือ?อย่างไรก็ตามเราต้องดูไออ้วนหยวนชูหลิงนี่อีกนานแค่ไหน? ”
“เราจะรออีก 2 วัน … ”
‘ใครคือเซ่าจิง?’
ถังซิ่วค่อนข้างสับสนอยู่ด้านนอกแม้ว่าเขาจะคิดอย่างหนักถึงความทรงจำของเขาแต่เขาก็ไม่รู้เรื่องผู้หญิงคนนี้อย่างไรก็ตามการตัดสินจากชายสวมแว่นตาและบทสนทนาของคนร้าย,เขารู้ว่าสิ่งหนึ่งที่อาชญากรเหล่านี้ทำคือลักพาตัวผู้หญิงคนนี้และผู้หญิงคนนี้เกี่ยวข้องกับหยวนชูหลิงแน่นอน
เขาควรทำอะไรตอนนี้?
จัดการกับสองคนนี้จะทำให้พวกที่เหลือรู้ตัวและฆ่าเซ่าจิงเพราะความโกรธได้
ถังซิ่ววิเคราะห์ตัวแปรอย่างละเอียดและตัดสินใจที่จะจัดการพวกเขาในขณะนี้เนื่องจากสองคนเหล่านี้ยังคงเฝ้าระวังในอีกสองวันถ้างั้นอีกสองวันเขาจะแอบติดตามพวกมันจากนั้นเขาก็จะสามารถจับและจัดการกับทุกคนได้ในเวลาเดียวกัน
หลังจากที่เขาออกไปอย่างเงียบๆแล้วถังซิ่วก็กังวลมาก
เขาวางแผนที่จะลอบสังหารกับอาชญากรเหล่านี้เมื่อเขาได้จัดการแล้วเขาค่อยอธิบายให้ฮั่นชิงหวูฟังแต่ตอนนี้เขาไม่สามารถทำอะไรได้ในขณะที่เขาต้องระงับโทสะของเธอด้วย
“ดี,ฉันจะบอกเธอเกี่ยวกับข้อมูลปลอมบางอย่าง!”
ถังซิ่วเอาโทรศัพท์มือถือของเขาและรีบเปิดเครื่อง,พิมข้อความและรีบส่งมัน
ที่ห้องสิบของโรงเรียนสตาร์ซิตี้
ฮั่นชิงหวูกำลังยืนอยู่ที่แท่นโพเดียมด้วยการแสดงออกที่หนาวเย็นขณะที่กวาดสายตาไปที่ใบหน้าของนักเรียนทุกคนเธอพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชาว่า
“นับตั้งแต่ตอนนี้ทุกคนต้องห้ามขอไม่เข้าเรียนไม่มีแม้แต่คนใดคนหนึ่งของพวกเธอที่สามารถขอได้ถ้าใครคนใดคนหนึ่งฝ่าฝืนจะต้องทำความสะอาดห้องน้ำเป็นเวลา 1 สัปดาห์ ”
ในห้องเรียน
นักเรียนหลายสิบคนไม่เพียงแต่ไม่กลัวคำพูดของฮั่นชิงหวูแต่พวกเขามีความสุขแทนพวกเขากำลังมองไปที่ที่นั่งของถังซิ่วในขณะที่นักเรียนบางคนหัวเราะเยาะเย้ยอย่างมีความสุขกับความโชคร้ายของเขา
“บ้าจริง,ถังซิ่วต้องทำให้ครูฮั่นโกรธมากแน่เขานี้มันเน่าเสียไปถึงกระดูกจริงๆความอหังการของเขาถึงจุดสูงสุดแล้วอย่างแท้จริงถ้าฉันเป็นครูฮั่นฉันก็จะไล่เขาออกไปเลย ”
“นอกจากนี้เขายังได้หนีเรียนมาหลายวันแต่เนื่องจากคุณครูฮั่นเป็นคนใจกว้างเธอจึงไม่ลงโทษทำให้เขาไม่สนใจกฎมากขึ้นฉันหวังว่าอาจารย์ฮั่นจะจัดการเขาซะ ”
“ครูฮานดีมากจริงๆเธอสุ่มสี่สุ่มห้าสนับสนุนถังซิ่วนั่นจะทำให้เขาแย่ลงเท่านั้นเขาเป็นคนที่กากมากทำให้ห้องเราและทั้งชั้นเรียนเปลี่ยนไปเป็นงี่เง่า ”
“ทำไมห้องเราถึงมีขยะนั่นหละ?”
“…”
ยิ่งหยวนชูหลิงฟังความคิดเห็นรอบๆข้างมากขึ้นเรื่อยๆความโกรธยิ่งเพิ่มขึ้นในหัวใจของเขาถ้าครูฮั่นไม่ได้อยู่ในห้องเขาอาจจะลุกขึ้นยืนและเตะนักเรียนที่พูดป่วนแล้ว
“บัสสส”
ฮั่นชิวหวูที่กำลังขุ่นเคืองอยู่ทันใดนั้นมีการส่งข้อความเข้ามายังโทรศัพท์ของเธอ
เธอเอาโทรศัพท์ออกมาและเปิดข้อความ
“ครูฮั่นผมมีสิ่งสำคัญกว่าที่ต้องทำใช้เวลาอย่างน้อยสามวันในการจัดการผมจะกลับมาในภายหลังและรับการลงโทษจากคุณ ”
“ถังซิ่ว…. ”
เธอลืมไปว่าเธอยังคงยืนอยู่บนแท่นโพเดียมขณะที่เธอกำลังคำรามออกมาหลังจากอ่านเนื้อหาของข้อความ
หลังจากที่คำรามเธอตระหนักว่านักเรียนยังคงให้ความสนใจกับเธอ,ระลึกถึงท่าทางที่ไม่เป็นตัวตนของเธอใบหน้าของเธอแดงขึ้นทันที
“สวรรค์! ฉันได้เห็นอะไรกัน? ครูฮั่นกำลังเขินอาย? เป็นไปได้ไหมที่ฉันนอนไม่พอคืนที่ผ่านมาและเห็นภาพหลอนในวันนี้? ”
“ว้าว!เธอสวยจริงๆ! ครูฮั่นกำลังอายจริงเหรอ?แม้แต่ดวงจันทร์และดอกไม้ก็เทียบกับเธอไม่ได้!โอ้พระเจ้าใจของฉันกำลังสั่นไหว … ”
“ครูฮั่นควรเป็นเทพธิดาที่สวยที่สุดในโลก?พระเจ้า!ฉันจบแล้ว,ฉันจะไม่สามารถที่จะชอบผู้หญิงคนอื่นในชีวิตของฉันได้อีกแล้ว,แต่เมื่อกี้ฉันตระหนักได้ว่าเธอพึ่งได้รับข้อความหนิ?……..ถังซิ่วเป็นคนส่งมางั้น? ”
“อาจารย์ฮั่นพึ่งตะโกนชื่อถังซิ่วและแสดงความอาย?หรือว่า … เวรนั่นมันเป็นไปไม่ได้ … ครูฮั่นจะไปชอบไอของเน่าเสียอย่างถังซิ่วได้ ? ”
“ถังซิ่วได้ส่งไอข้อความห่านั่นไปให้ครูฮั่นอย่างแน่นอน,ทำให้เธอโกรธและเสียตัวตนไป! ไอห่านั่น … ”
“ถังซิ่วแกมันสมควรถูกแทงด้วยมีดพันๆเล่ม … ”
หน้าหยวนชูหลิงมืดมลอีกครั้งที่เขาได้ยินความหยาบคายของเพื่อนร่วมชั้นแต่อารมณ์ที่แหม่นหมองก็เปลี่ยนไปเป็นสดใสความชื่นชมต่อพี่ชายของเขาพุ่งทยานขึ้นฟ้าดั่งจรวดถังซิ่วสามารถทำให้ครูฮั่นได้ปลดปล่อยความรู้สึกของ “สาววัยรุ่นที่ตกหลุมรัก”ออกมาไม่มีทางที่ใครในโลกนี้สามารถเหมือนกับพี่ชายของเขาและทำแบบนี้ได้
“แย่จริงๆฉันต้องเรียนรู้ทักษะการจีบหญิงของพี่เพื่อหาผู้หญิงบ้าง!”
หยวนชูหลิงแอบตัดสินในใจของเขา
นอกโรงเรียนถังซิ่วยังไม่ได้ไปไหน
ใช้การรับรู้ของเขาในสังเกต, ไม่มีใครอยู่อาศัยในอาคารเหล่านี้อาคารที่พักอยู่ในสภาพยุ่งเหยิงสิ่งนี้อธิบายว่าทำไมอาคารถึงทิ้งร้างเป็นเวลานาน ดังนั้นเขาจึงเปิดหน้าต่างและเข้าไป
เขากำลังเตรียมที่จะพักที่นี่เป็นเวลาสองวันเพื่อเฝ้าดูการเคลื่อนไหวของผู้ชายสองคนอย่างใกล้ชิด ในเวลาเดียวกันเขายังต้องการหาคนช่วยให้เร็วที่สุด
หลังจากคิดอย่างรอบคอบแล้วถังซิ่วก็โทรหาหมายเลขหลงเซ้งหยู
เมืองสตาร์ซิตี้ในอาคารสูงกว่าสิบชั้นหลงเซ้งหยูกำลังสูบบุหรี่และนั่งบนโซฟาหนังนุ่มๆสนทนากับเพื่อนๆของเขาจากกรุงปักกิ่ง
“ชูยี, ใบเต่าพวกนายสองคนรู้ดีว่าฉันคนนี้ไม่เคยพูดโอ้อวดแต่น้องชายคนเล็กของฉันเป็นมังกรในหมู่มนุษย์อย่างแน่นอนแม้ว่าฉันเพิ่งรู้จักเขาเมื่อเร็วๆนี้แต่ฉันสามารถรับประกันได้ว่าไม่มีใครโดดเด่นกว่าเขาในหมู่คนรุ่นใหม่ ”
หลงเซ้งหยูพูดอย่างจริงจัง
รูปหล่อชูยีที่สวมชุดสูทยิ้มและพูดว่า
“พี่ชายหลงเราเป็นเพื่อนมานานกว่าสิบปีแล้วนี่เป็นครั้งแรกที่ฉันได้ยินคุณพูดถึงคนอื่นด้วยการสรรเสริญขนาดนี้ดูเหมือนว่าฉันต้องพบเขาและทำความคุ้นเคยกับเขาเพื่อดูว่าเขายอดเยี่ยมเท่าที่คุณได้พูดหรือไม่ ”
ใบเต่ายังหัวเราะ
“ฉันต้องเจอเขาจริงๆถ้าเขาเหมืออนกับที่นายน้อยหลงว่า,ฉันจะแนะนำเขาให้กับน้องสาวของฉันที่มีมาตรฐานสูงและไม่มองชายธรรมดาๆ ”
“นาย…”
หลงเซ้งหยูได้แต่หัวเราะ
เพื่อนสองคนที่นั่งอยู่ตรงหน้าเขาคือกลุ่มคนรุ่นเยาว์อายุน้อยที่สุดจากกรุงปักกิ่งพวกเขายังเป็นกลุ่มคนที่โดดเด่นในวงของนายน้อยชาวปักกิ่งแม้ว่าตัวเขาเองจะมาจากตระกูลหลงและเติบโตขึ้นอย่างรวดเร็วในช่วงไม่กี่ปีที่ผ่านมาแต่เขาก็ยังเทียบยากกับสองคนนี้
“ลิ้งงงง ลิ้งงงงง ลิ้งงงงงงงงง … ”
โทรศัพท์ดังขึ้นและขัดจังหวะการสนทนาของพวกเขา
หลงเซ้งหยูขมวดคิ้วเขาหยิบโทรศัพท์มือถือของเขาออกมาใบหน้าของเขาแปลกๆหลังจากที่เขามองไปที่โทรศัพท์ของเขาจากนั้นเขาก็ยิ้มและพูดว่า
“พูดถึงเขาปุ๊ปเขาก็โทรมาเลยฉันจะไปรับสายก่อนนะ … ”
ไม่นานหลังจากนั้น…
เขาหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาแล้วพูดขณะยิ้มว่า
“น้องคนเล็กถังเกิดอะไรขึ้น?”
“หัวหน้าหลงฉันต้องการการช่วยเหลือตอนนี้นายว่างหรือเปล่า? ”
“น้องชายถัง,ฉันอายุแก่กว่าเพียงไม่กี่ปีอย่าทำเป็นเหมือนคนแปลกหน้าเอาเป็นว่าเรียกฉันว่าพี่ชายหลงเป็นไง?อย่างไรก็ตามนายต้องการความช่วยเหลือแบบไหน?บอกฉันมาสิตราบเท่าที่ฉันสามารถทำมันได้ฉันจะเติมเต็มมันแน่นอน ”
“พี่ชายหลงฉันต้องการหาผู้จัดการมืออาชีพสำหรับธุรกิจของฉัน,ช่วงนี้ฉันกำลังขาดเงินและวางแผนที่จะสร้างธุรกิจขนาดเล็กแต่ฉันไม่มีเวลามากพอที่จะจัดการได้และสามารถทำได้แค่มอบความไว้วางใจให้ผู้จัดการที่เป็นมืออาชีพ ”
“นายต้องการทำธุรกิจบางอย่าง?”
หลงเซ้งหยูก็ลุกขึ้นยืนจากโซฟาดวงตาของเขากลิ้งและกระพริบไปมา
“ใช่”
หลงเซ้งหยูพูดว่า
“น้องชายถังนายจะบอกฉันได้ไหมว่ธุรกิจนั่นเกี่ยวกับอะไรถ้าไม่สะดวกที่จะบอกก็ไม่เป็นไร ”
ถังซิ่วตอบว่า
“ธุรกิจเครื่องสำอาง”
หลงเซ้งหยูเงียบครู่หนึ่งและพูดช้าๆว่า
“ฉันเข้าใจแล้วน้องถังฉันจะให้ผู้จัดการมืออาชีพที่มีศักยภาพให้นายภายในสามวัน ”
“ขอบคุณมาก”
หลงเซ้งหยูวางโทรศัพท์ไว้และค่อยๆนั่งลงบนโซฟาอย่างเงียบๆและคิดถึงคำพูดของถังซิ่วเขาเห็นได้ชัดว่าไม่ใช่เพราะถังซิ่วขาดเงินถ้าถังซิ่วต้องการเงินจริงๆเขาอาจจะมอบเงินให้เขาสักสองสามล้านเนื่องจากเขาปฏิเสธข้อเสนอสุดพิเศษห้าล้านหยวนของเขาครั้งล่าสุด
ตอนนี้ …
เขาบอกว่าเขาขาดเงินนั่นหมายความว่าจำนวนเงินที่เขาต้องการนั้นมหาศาลอย่างยิ่งดังนั้นเขาจึงอยากจะก้าวเข้าสู่วงการธุรกิจนี่ก็หมายความว่าธุรกิจขนาดใหญ่และเขาก็มีความมั่นใจในการทำเงิน
ฉันต้องการแชร์หุ้นบางส่วนดีไหม?
หลงเซ้งหยูค่อยๆขยับคางและคิดอย่างเงียบๆ
หลังจากนั้นสักครู่เขาก็ตัดสินใจ
