ตอนที่ 55 ยารักษา

“จิตใจของข้ากำลังไหลเหมือนกับสายน้ำ ร่างกายของข้ากำลังลอยเหมือนกับก้อนเมฆ ข้ากำลังมาและกำลังไป ตามหัวใจข้า…”

โปกำลังร้องเพลง ขณะที่เขากำลังเดินทางออกจากหุบเขาสายน้ำเย็นและมุ่งลงใต้ เผ่ากาอัคคีอยู่บริเวณตอนเหนือของดินแดนทางใต้ จี้ฮ่าวจิตนาการไม่ออกเลยว่าทางใต้ของดินแดนทางใต้ ยังมีเผ่าที่เข้มแข็งอีกมาก และยังมีสิ่งลึกลับและสิ่งมีชีวิตที่ทรงพลังอีกนับไม่ถ้วน

“ถ้าทุกอย่างไปได้สวย ข้าจะกลับมาที่นี่ในอีก 3 ปี ถ้าโชคชะตาให้ข้าได้มาพบกับเจ้าอีก ในตอนนั้นข้าจะแนะนำเจ้ากับอาจารย์ เขาต้องยินดีรับเจ้าเป็นศิษย์แน่ รอข้าจนกว่าจะถึงตอนนั้นนะ น้องชายข้า”

จี้ฮ่าวกำลังยืนมองดูโปจากไปอยู่บนยอดเขา โปกำลังถือขวดน้ำเต้าขนาดใหญ่ด้วยมือซ้าย ส่วนมือขวาของเขาถือเหล้าและเนื้อ ซึ่งเป็นของฝากจากหุบเขาสายน้ำเย็น จี้ฮ่าวยืนมองดูเขาเดินจากไปจนลับสายตา

บนตัวของจี้ฮ่าวมีชุดเกราะสีดำบางๆห่อหุ้มอยู่ โปอยู่ในหุบเขาสายน้ำเย็น 2 วัน เพื่อสร้างชุดเกราะจากกระดองแมงป่องลมปีศาจให้กับจี้ฮ่าว

กระดองของมันเป็นวัสดุที่แข็งอย่างไม่น่าเชื่อ แต่ด้วยความสามารถในการสร้างสมบัติเวทย์มนตร์ของโป ทำให้มันนุ่มและยืดหยุ่นราวกับน้ำ นอกจากนี้โปยังเขียนวงเวทย์จำนวนมากเพื่อช่วยให้มันมีน้ำหนักเบา จี้ฮ่าวแทบไม่รู้สึกถึงน้ำหนักของมันขณะสวมใส่

จี้ฮ่าวทึ่งในความสามารถในการสร้างสมบัติเวทย์มนตร์ของโป ถ้าเทียบกับสมบัติเวทย์มนตร์ที่ถูกสร้างโดยคนในดินแดนทางใต้ มันช่างต่างกันราวฟ้ากับเหว หลังจากที่เขายืนมองจนโปเดินหายเข้าไปในป่า จี้ฮ่าวสูดลมหายใจเข้าลึก และกลับไปที่หุบเขาสายน้ำเย็น

บางคนหรือบางสิ่งที่พิเศษ ที่สามารถใช้เวลาอันสั่นเพื่อเอาชนะหัวใจของคนๆหนึ่ง โปเป็นคนที่พิเศษคนนั้น เขาเป็นคนที่อ่อนโยน เรียบง่าย ซื่อตรงและเป็นมิตรกับทุกคน ทำให้จี้ฮ่าวมองเขาเป็นเหมือนเพื่อนที่ไว้ใจได้มากที่สุด และเป็นพี่ชายที่พึ่งพาได้

“ท่านพ่อ! ท่านแม่อยู่ที่ไหน!” จี้ฮ่าวตะโกน

ตอนนี้ทั้งหุบเขากำลังยุ่งอยู่กับการขุดเหมือง มีทาสจำนวนมากกำลังทำงาน จี้ฮ่าวเห็นจี้เซียยืนอยู่ใกล้ๆทางเข้าเหมือง ค่อยกำกับดูแลการสร้างทางเข้าสู่เหมือง จี้ฮ่าวขัดจังหวะจี้เซียระหว่างทำงาน และลากเขาไปที่กระโจมที่พัก

จี้เซียพูดกับจี้หยิงและนักรบคนอื่นๆขณะกำลังโดนจี้ฮ่าวลากไป เขายิ้มและมองที่จี้ฮ่าว

“ฮ่าว เพื่อนของเจ้า เขาไปแล้วรึ อืมม โปคนนั้นเขาเป็นชายหนุ่มที่ดี แต่ทำไมเขาถึงไม่ชอบนักรบหญิงเผ่ากาอัคคีของเรากันนะ? ช่างน่าอายจริงๆ… “

จี้ฮ่าวหัวเราะแต่ไม่ได้ตอบอะไรจี้เซีย

หลังจากจี้ฮ่าวกับจี้เซียกลับมาถึงกระโจมที่พักของพวกเขา หน้าประตูชิงฟูกำลังนั่งบดยาสมุนไพรอย่างพิถีพิถัน การขุดเหมืองกำลังดำเนินไปอย่างราบรื่น ในแต่ละวันจะมีทาสได้รับบาดเจ็บระหว่างทำงาน ชิงฟูเป็นนักบวชคนเดียวที่นี่ที่มีวิชาการทำยา ทำให้นางงานยุ่งมากในแต่ละวัน

เมื่อเห็นจี้ฮ่าวกำลังลากจี้เซียเข้ามา ชิงฟูยิ้มให้พวกเขา นางปาดเหงื่อบนหน้าผากออกและพูด

“ฮ่าว อย่าไปรบกวนพ่อเขาสิ เหมืองมันสำคัญมาก ถ้าลูกไม่มีอะไรทำ ทำไมไม่ชวนน้าเจ้าออกไปล่าสัตว์ด้วยกันล่ะ?”

จี้ฮ่าวไม่พูดอะไร เขาลากจี้เซียเข้ามาข้างในและปิดประตู เมื่อเห็นท่าทางของจี้ฮ่าว ทำให้สีหน้าของจี้เซียและชิงฟูเปลี่ยนเป็นจริงจังทันที

“ฮ่าว นี่มันเรื่องอะไร? เจ้าไปพบอะไรเขางั้นรึ?” จี้เซียถามจี้ฮ่าวด้วยเสียงเบาๆ

จี้ฮ่าวหยิบขวดหยกที่โปให้มาออกมาจากแขนเสื้อ เขาส่งมันให้กับชิงฟูและพูด

“ท่านแม่ ดูนี่สิ โปให้สิ่งนี้กับข้าก่อนที่เขาจะไป เขาบอกว่านี่คือยาที่สร้างโดยศิษย์พี่ของเขา มันสามารถช่วยรักษาอาการบาดเจ็บของท่านพ่อ ท่านแม่ได้”

ชิงฟูยิ้ม และส่ายหัว

“ฮ่าว แม่กับพ่อของลูก ถูกทำลายจุดชีพจรพลัง อาการบาดเจ็บมันส่งผลไปถึงพลังทางสายเลือด แม่คิดว่าไม่มียาอะไรที่จะรักษามันได้”

จี้ฮ่าวดึงจุกขวดออก จากนั้นมีลำแสงสีทองพุ่งออกมาจากขวด ชิงฟูมองไปที่ขวดนั้นอย่างตกตะลึง นางเทยาออกมาจากขวด 2 เม็ด

ยาเม็ดสีทอง กำลังหมุนอยู่บนฝ่ามือของนาง มันขนาดเท่าไข่นก และมีแสงสีทองห่อหุ้มอยู่ บนผิวของเม็ดยามีวงเวทย์สีม่วงรูปมังกรทั้ง 9 กำลังบิดตัวไปมาราวกับมีชีวิต

“ยานี่มันมีชีวิต?” ชิงฟูมองที่ยาเม็ด ลักษณะรูปลักษณ์ของยานี้เกินกว่าความรู้ที่นางมี ในดินแดนทางใต้ไม่มียาที่มีลักษณะแบบนี้

“ท่านแม่ เป็นหรือตาย แค่ลองดู!”

จี้ฮ่าาวพูด เขาหยิบเม็ดยาขึ้นมาและใส่มันเข้าไปในปากของชิงฟู จี้ฮ่าวไว้ใจโปเป็นอย่างมาก ทำให้เขากล้าทำแบบนี้

“ฮาฮ่า!”

จี้เซียหัวเราะ โดยไม่ลังเลเขาหยิบเม็ดยาจากมือของชิงฟู และใส่มันเข้าไปในปาก

จี้ฮ่าวไม่รู้ว่าผลของยาจะเป็นยังไง เขาไม่รู้รสชาติของมัน สิ่งเดียวที่เขาสังเกตเห็นคือหมอกสีทอง และม่วง ปรากฏออกมาจากใบหน้าของจี้เซียและชิงฟู

หมอกสีทองและม่วงไม่นานก็จางหายไป แล้วก็ปรากฏขึ้นอีก มันเกิดขึ้นซ้ำกันถึง 9 ครั้ง หลังจากนั้นมีไอความร้อนและควันสีม่วง ผุดขึ้นจากหัวของจี้เซียและชิงฟู รวมตัวกันเป็นเมฆสีม่วงอยู่เหนือหัวพวกเขา ผิวหนังของพวกเขาเริ่มเรืองแสง เลือดสีดำจำนวนมากซึมออกมาจากรูขุมขนของพวกเขา

พละกำลังของจี้เซียเริ่มฟื้นฟูกลับมาอีกครั้ง กล้ามเนื้อของเขาขยายใหญ่ขึ้น ในขณะที่ใบหน้าของชิงฟูที่ดูซีดเหมือนผู้หญิงอายุ 40 ก็กลับมามีชีวิตชีวาเหมือนกับหญิงอายุ 20 ผมของนางเริ่มเปลี่ยนจากสีขาวกลับมาเป็นสีดำเป็นประกาย

“นี่…เหมือนว่ามันจะ..ได้ผล!”

จี้เซียพูดตะกุกตะกัก

“ฮ่าว จุดชีพจรพลังของพ่อ พ่อเริ่มรู้สึกถึงพวกมัน”

“มีเหลืออีก 4 เม็ด รีบกินมันให้หมดเร็วเข้า”

จี้ฮ่าวเทยาออกมาอีก 4 เม็ด และรีบเอาพวกมันใส่เข้าไปในปากของจี้เซียและชิงฟู

ชิงฟูพยายามจะหยุดจี้ฮ่าวพร้อมกับพูด

“ฮ่าว เหลือมันไว้เม็ดหนึ่ง ให้แม่ได้ดูมันใกล้ๆอีกที!”

แต่เหมือนว่าจี้ฮ่าวจะไม่สนใจจิตวิญญาณอันใฝ่รู้ของนาง เขารีบเอายาทั้ง 2 เม็ดใส่ในปากของนางให้ไวที่สุดเท่าที่เป็นไปได้

ร่างกายของจี้เซียและชิงฟูเริ่มสั่น มีแสงสีแดงและสีฟ้าส่องสว่างไปทั่วห้อง ร่างกายของจี้เซียตอนนี้ถูกห่อหุ้มด้วยเปลวไฟสีทอง ขณะที่ร่างกายของชิงฟูถูกพันด้วยเถาวัลย์นับไม่ถ้วนเหมือนกับรังไหม

หลังจากนั้น เปลวไปสีทองลอยอยู่เหนือหัวจี้เซีย และค่อยๆรวมตัวกันเป็นอีกา 3 ขา ขณะที่หมอกสีเขียวบนหัวชิงฟูเริ่มรวมตัวกันและหมุนด้วยความเร็วสูง เปลี่ยนรูปร่างกลายเป็นหลวนสีฟ้าที่สวยงาม (หลวน นกในตำนานรูปร่างเหมือนนกฟินิกซ์แต่มีขนาดเล็กกว่า)

จี้ฮ่าวหัวเราะเสียงดัง ตั้่งแต่เขายังเด็ก บ่อยครั้งที่เขาจะรู้สึกสิ้นหวังกับอาการบาดเจ็บของพ่อแม่เขา ตอนนี้เขารู้สึกมีความสุขที่สุดในชีวิต

ขณะหัวเราะจี้ฮ่าวนั่งลงขัดสมาธิบนพื้น และเริ่มเพ่งสมาธิฝึกฝนวิชาบูรณะสวรรค์ เปลวไฟหลากสีใต้จุดตันเทียนของจี้ฮ่าวเริ่มดูดซับพลังจากผลึกวิญญาณของจี้เสี่ยวด้วยความเร็ว 10 เท่าของความเร็วเมื่อวาน

เสียงฟ้าร้องดังออกมาจากจี้ฮ่าว ตอนนี้สิ่งที่เขากังวลในใจมานานก็ผ่านพ้นไป ขณะเดียวกันเขารู้สึกว่าเขาไม่สามารถกดพลังของเขาที่ระดับนักเวทย์ฝึกหัดได้อีกต่อไป ในที่สุดจี้ฮ่าวก็ปลดปล่อยพลังทางสายเลือด มีแสงแสบตาออกมาจากร่างกายของจี้ฮ่าว