ตอนที่ 54 ของขวัญ

กองไฟกำลังส่องแสงสว่างไสวในหุบเขาสายน้ำเย็น เนื้อสัตว์ป่านับร้อยกำลังถูกย่างอยู่บนกองไฟ ส่งกลิ่นหอมน่ากินกระจายไปทั่ว โดยทั่วไปแล้วคนในดินแดนทางใต้จะต้อนรับแขกที่มาจากแดนไกลอย่างดีที่สุด

เหล้าจำนวนมากถูกขนออกมาจากห้องเก็บใต้ดิน นักรบกาอัคคีจำนวนมากยกชามเหล้าของตัวเองขึ้นมา และตะโกนเชียร์ให้โปดื่ม โปเป็นคนสุภาพและจริงใจ ทุกครั้งที่มีคนมาเชียร์เขาให้ดื่ม เขาจะดื่มเหล้าจนหมดโดยไม่ลังเล ทำให้นักรบกาอัคคีต่างชอบเขามาก โดยเฉพาะชิงหยิง จี้หยิง จี้เปาและจี้หลาง พวกเขาต่างอยากรู้เรื่องเกี่ยวกับดินแดนอื่นๆ พวกเขานั่งอยู่รอบๆโปและถามเขาอย่างต่อเนื่อง

จี้ฮ่าวนั่งอยู่ข้างๆจี้เปาและยิ้มให้โป ที่ทั้งเนื้อทั้งตัวชุ่มไปด้วยเหล้า

“ถ้าพูดถึงดินแดนภาคกลาง…. 200 ปีก่อน ข้าพยายามที่จะฝึกฝนเพื่อก้าวสู่ระดับนักรบขั้นสูง แต่ทำยังไงก็ไม่สำเร็จ ในตอนนั้นข้าตัดสินใจเดินทางไปภาคกลางเพื่อดูดินแดนในตำนาน”

จี้โจ้วพูดขณะที่ดื่มเหล้าไปด้วย ดูเหมือนเขาจะเริ่มเมา เขาเริ่มสาธยายเรื่องของตัวเองในอดีต

“ข้าเดินทางไปพร้อมกับคาราวาน ใช้เวลาเดินทางกว่า 2 ปี ในที่สุดก็ถึงดินแดนภาคกลาง” จี้โจ้วมองไปที่โป และพูดต่อ

“มีนักรบและนักเวทย์ขั้นสูงไปกับคาราวานของเราประมาน 10 คน แต่พวกยังจบด้วยการเสียสหาย 2-3 คนระหว่างการเดินทาง ฮ่าว แขกของเจ้าเดินทางท่องเที่ยวไปทุกทวีปในโลก เขาช่างเป็นคนที่น่าเหลือเชื่อจริงๆ”

เมื่อจี้ฮ่าวพบกลับโปครั้งแรก เขารู้สึกได้ถึงความแตกต่างระหว่างเขากับโป จี้ฮ่าวฝึกวิชา 9 สัจธรรมตั้งแต่อายุยังน้อย ทำให้เขามีพลังภายในมหาศาล พลังของเขาในตอนนี้เหนือกว่าตัวเขาเมื่อชาติที่แล้วมาก แต่เขายังเทียบชั้นไม่ได้กับโป ถ้าพลังของเขาตอนนี้เปรียบเหมือนแม่น้ำพลังของโปก็เปรียบเหมือนมหาสมุทร ไม่ต้องสงสัยเลยว่าทำไมเขาถึงเดินทางไปในดินแดนต่างๆทั่วโลกได้

“ฮ่าว ข้าจะมอบหมายภารกิจให้กับเจ้า!”

จี้โจ้วตบไปที่ไหล่ของจี้ฮ่าว เขายื่นหน้าเข้าไปใกล้ๆหูของจี้ฮ่าวและกระซิบ

“แขกของเจ้า เขาแข็งแกร่งและมีพรสวรรค์มาก มันจะเป็นอะไรที่วิเศษมาก ถ้าเขาทิ้งทายาทไว้ให้เราสัก 2-3 คน เดียวข้าจะขอให้ทางเผ่าส่งหญิงงามมา เจ้าช่วยเกลี้ยวกล่อมเขาทีนะ”

จี้ฮ่าวถึงกับสำลักเหล้า เมื่อเขาได้ยินสิ่งที่จี้โจ้วกระซิบ

ขณะที่โปกอดคอร้องเพลงกับชิงหยิงอย่างสนุกสนาน สีหน้าของเขาก็เปลี่ยนไปหลังจากที่เขาสังเกตเห็นทีท่าของจี้ฮ่าว หลังจากที่จี้โจวกระซิบเขา

งานเลี้ยงยังคงดำเนินต่อไป มีเหล้าและเนื้อมาเติมอย่างไม่ขาดสาย แต่ในตอนไหนก็ไม่รู้ มีกลุ่มของหญิงสาวจากเผ่ากาอัคคีเข้ามาร่วมในงานเลี้ยงนี้ด้วย พวกนางทุกคนสวมชุดเกราะที่ทำอย่างประณีต ส่วนหน้าและขาของพวกนางเปลือยเปล่า พวกนางกวัดแกว่งหอกกับโล่ เต้นร่ายรำไปรอบๆกองไฟ เพื่อโชว์ความงามและพลังของพวกนาง

พวกนางเริ่มเต้นเข้ามาใกล้ๆโปมากขึ้น โดยทำใบหน้ายั่วยวนและแกล้งสัมผัสใบหน้าของโป

ท่าทีของโปเริ่มแปลกๆ เขาเริ่มบิดตัวไปมา หลังจากนั้นเขาเริ่มส่งเสียงแปลกๆ และทิ้งชามเหล้าลงพื้น หลังจากนั้นเขาก็นอนลงไปบนพื้นและส่งเสียงกรน

จี้ฮ่าวหัวเราะ และชี้นิ้วไปที่โป

“โปเมามากแล้ว ฮาฮ่า พวกเจ้าไม่ควรเชียร์ให้เขาดื่ม”

ขณะที่กำลังหัวเราะจี้ฮ่าวพยุงโปขึ้นมาจากพื้น และแบกเขาไว้บนบ่า จี้ฮ่าววิ่งอย่างเร็วตรงไปที่กระโจมที่ตั้งเรียงรายอยู่ในหุบเขา

“น้องชาย ถ้าเจ้าไม่ชอบผู้หญิงกำยำของเผ่ากาอัคคี เจ้าแค่บอกข้าว่าเจ้าชอบผู้หญิงแบบไหน พวกเรายังมีผู้หญิงที่ดูบอบบางและน่ารัก ข้าสามารถหามาให้เจ้าได้”

จี้โจ้วลูบไปที่เคราของเขา และตะโกนไปทางจี้ฮ่าวที่กำลังแบกโปอยู่

จี้ฮ่าวหัวเราะคิกคัก เมื่อเขาได้ยินจี้โจ้วพูดแบบนั้น โปพึมพำ

“โถ พวกเจ้ากำลังทำให้ข้ากลัวนะ แต่โชคดีที่ข้าเคยผ่านเหตุการณ์แบบนี้ตอนไปดินแดนทางเหนือ และตะวันตกมาหลายครั้งแล้ว!”

หลังจากได้ยินเสียงโป ทำให้จี้อ่าวยิ่งหัวเราะหนักขึ้นไปอีก

เมื่อถึงกลางดึก แสงไฟจากกองไฟไปในหุบเขาก็เริ่มหรี่ลง เหล้าและเนื้อถูกกินจนหมดโดยพวกนักรบ หุบเขากลายเป็นเงียบสงบมีเพียงเสียงกระทบของโลหะจากทาสที่กำลังทำงานอยู่

จี้ฮ่าวนั่งอยู่ข้างๆโป บนหน้าผาที่สูงที่สุดในหุบเขา เขากำลังมองไปยังป่าอันกว้างใหญ่ไร้ขอบเขต เขากำลังสัมผัสถึงพลังธรรมชาติ มีแสงประหลาดส่องขึ้นและหมุนอยู่รอบๆตัวโป มันเป็นพลังที่ยิ่งใหญ่และไร้ขอบเขต มันแผ่ขยายไปทั่วบริเวณโดยรอบ ห่อหุ้มทั้งสัตว์เล็กสัตว์ใหญ่ในระยะ 1000 ไมล์

จี้ฮ่าวผสานพลังวิญญาณของเขาเข้ากับพลังวิญญาณของโป ปรกติพลังวิญญาณของจี้ฮ่าวจะสามารถแผ่ขยายไปได้ไกล 10 ไมล์ ยิ่งไกลออกไปเท่าไหร่การรับรู้และข้อมูลที่ได้รับยิ่งมากขึ้น

แต่ด้วยการสนับสนุนจากพลังวิญญาณของโป ตอนนี้พลังวิญญาณของจี้ฮ่าวแผ่ขยายออกไปไกลกว่า 1000 ไมล์ ราวกับมันเป็นปลาที่กำลังว่ายอยู่ในมหาสมุทรที่กว้างใหญ่ ด้วยพลังวิญญาณของเขา เขารู้ถึงกระแสลม สายฟ้า และน้ำ เห็นดอกไม้ ต้นไม้และสัตว์นานาชนิด

จี้ฮ่าวได้รับข้อมูลต่างๆจากธรรมชาติอย่างไม่รู้จักเหน็ดเหนื่อย ทันใดนั้นจี้ฮ่าวก็ได้เข้าใจแก่นแท้ของพลังธรรมชาติมากขึ้น พลังวิญญาณของโปเป็นเหมือนกุญแจ ช่วยให้จี้ฮ่าวเปิดประตูในจิตใจ และเข้าใจโลกนี้มากขึ้น

“มันช่างแตกต่างกัน เขาแข็งแกร่งกว่าข้ามาก!”

จี้ฮ่าวสัมผัสทุกๆอนูของธรรมชาติ ในขณะที่ยิ้มและพึมพำในหัว

พลังวิญญาณของจี้ฮ่าวสามารถแผ่ไปได้ไกลเพียง 10 ไมล์ แต่ถ้าเขาใช้มันห่อหุ้มและสัมผัสทุกอนุแบบที่โปทำอยู่ตอนนี้ เขาไม่สามารถทำได้แม้เพียง 1 ไมล์ แต่ทว่าโปสามารถห่อหุ้มและครอบคลุมทั่วบริเวณในรัศมี 1000 ไมล์แบบสบายๆ

พลังวิญญาณของโปมากกว่าจี้ฮ่าวเป็นพันเป็นหมื่นเท่า และดูท่าทีที่สบายๆของเขา ดูเหมือนว่าเขายังไม่ได้ใช้พลังทั้งหมด พลังของเขาช่างยิ่งใหญ่เหนือจินตนาการ

โปกำลังเพ่งสมาธิกับพลังวิญญาณของเขาและธรรมชาติโดยรอบ แต่อยู่ๆเขาก็หัวเราะขึ้นมาและพูดว่า

“ฮ่าวสหายข้า ข้าไม่เคยคิดเลยว่าจะได้พบคนที่น่าสนใจอย่างเจ้าในการเดินทาง ข้าสัมผัสได้ทั้งพรสวรรค์ที่ยิ่งใหญ่ในตัวเจ้า อนาคตของเจ้าจะไม่หยุดอยู่แค่ดินแดนทางใต้อย่างแน่นอน ยังมีโลกที่ยิ่งใหญ่รอเจ้าอยู่”

“หลังจากข้าสิ้นสุดการเดินทาง เจ้าจะเดินทางไปกับข้าไหมล่ะ? อาจารย์ของข้าคือยูยู่ เขาเป็นผู้เชี่ยวชาญเรื่องพลังธรรมชาติ ถ้าเจ้าสนใจ ข้าจะแนะนำเจ้าให้กับอาจารย์ ให้เขารับเจ้าเป็นลูกศิษย์ ด้วยการชี้แนะจากเขา เจ้าจะได้รับรู้พลังที่ยิ่งใหญ่และความลึกลับของจักรวาล”

ก่อนที่จี้ฮ่าวจะตอบ โปหยิบขวดหยกขนาดเท่าฝ่ามือออกมาและวางลงบนมือของจี้ฮ่าว

“ข้าไม่รู้ว่าเจ้ารู้เรื่องนี้รึป่าว พ่อกับแม่ของเจ้า ข้าสังเกตพวกเขาทั้ง 2 คน พวกเขามีอาการบาดเจ็บภายใน จุดชีพจรพลังของพวกเขาถูกทำลายด้วยวิชาของใครบางคน ซึ่งมันเป็นอันตรายกับร่างกายพวกเขามาก”

โปพูดต่อ

“ตั้งแต่ที่เราพูดกัน ข้าชอบเจ้าที่มีเจ้าอัธยาศัยดี ข้าควรจะช่วยเจ้าบ้าง ยานี้ถูกทำขึ้นโดยศิษย์พี่ของข้า มันสามารถฟื้นคืนชีวิตด้วยพลังธรรมชาติ มันอาจจะช่วยพ่อแม่เจ้าให้หายจากอาการบาดเจ็บ”

หัวใจของจี้ฮ่าวเต้นแรงขึ้น เขาถือขวดยาด้วยมือที่สั่น

“โปสหายข้า ขอบคุณมาก ขอบคุณจริงๆ!”