กาาา
เจ้ากาดิ่งลงมาจากฟ้า ขนของมันชุ่มไปด้วยเลือด มันกางปีกออกและกระพืออยู่เหนือจี้ฮ่าว มันจ้องไปที่ร่างของนักรบเผ่าเจีย ตาของมันเปลี่ยนเป็นสีแดงเข้มราวกับเลือด

จี้ฮ่าวใช้มือซ้ายของเขาจับคอของชาย 3 ตา ขณะที่มือขวาถือมีดกรีดไปตามร่างกายของชาย 3 ตา

บนร่างกายของชาย 3 ตาเริ่มมีบาดแผลมากขึ้นเรื่อยๆ เขากำลังทรมานจากความเจ็บปวด เขาดิ้นรนและสบถอย่างสิ้นหวังอยู่ตลอดเวลา ตอนที่เขาส่งเสียงร้องครวญคราง ตาดวงที่ 3 ของเขากระพริบ แต่ไม่ว่าเขาจะดิ้นรนแค่ไหนก็ไม่สามารถหลุดจากการจับของจี้ฮ่าว

“เจ้า 3 ตา ดิ้นอีกสิ แล้วข้าจะควักตาของเจ้าออกมาอีก”

จี้ฮ่าวคำรามขณะที่จ่อมีดไปที่ตาดวงที่สามของชาย 3 ตา เขากรีดร้องด้วยความเจ็บปวด มีน้ำตาไหลออกมาจากตาของเขา หลังจากนั้นเขาก็ไม่กล้าดิ้นอีกต่อไป

“เจ้ากำลังนำหายนะมาสู่เผ่าของเจ้า หนุ่มน้อย”

ทูบ้าตะโกนขณะที่จับคอของจี้หยิง

“ดีหลัวเป็นหัวหน้าของพวกเรา และยังเป็นพี่น้องร่วมสายเลือดกับหัวหน้าเขี้ยวโลหิต เขี้ยวโลหิตคือ…”

ก่อนที่ทูบ้าจะพูดจบ จี้ฮ่าวขยับมีดด้วยความเร็วสูง ในชั่วพริบตาเขาตัดนิ้วของดีหลัวออกไป 3 นิ้วจากมือข้างขวา ดีหลัวกรีดร้องออกมาในทันที

“ดีหลัวรึ? เป็นชื่อที่ไม่เลว ดูมีเกียรติ!”

วงเวทย์เก้าสัจธรรมปรากฏขึ้นที่ตาของจี้ฮ่าว ทันใดนั้นมีพลังที่มองไม่เห็นปกคลุมร่างของจี้ฮ่าว เส้นผมของเขาสะบัดไปมาอย่างบ้าคลั่งในอากาศ ราวกับงู ทำให้บรรยากาศภายนอกของจี้ฮ่าวดูเยือกเย็น ซึ่งทำให้คนอื่นๆตัวสั่นในทันที

“ไม่ว่าเขี้ยวโลหิตมันจะเป็นอะไร มันไม่ได้มีความหมายกับข้า พี่น้องของเจ้านี่จะเป็นใครแล้วมันเกี่ยวอะไรกับข้าด้วย?” จี้ฮ่าวพูด

จี้ฮ่าวกดมีดไปที่ใบหน้างามๆของดีหลัวทำให้เกิดลอยแผลขึ้น หลังจากนั้นเขาพูดด้วยเสียงที่เยือกเย็นว่า

“ปล่อยอาของข้าซะ ถ้าไม่ ต่อไปข้าจะตอนไอ้หมอนี่ซะ!”

“ไอ้สารเลวเอ้ย แก!” ดีหลัวกรีดร้องหลังจากได้ยินที่จี้ฮ่าวพูด เขาเริ่มดิ้นรน

เจ้ากาสะบัดปีกของมัน ทันใดนั้นมีไฟลุกขึ้น มันเผาเสื้อคุมของดีหลัวเป็นเถ้าถ่าน เผยให้เห็นเรือนร่างที่บอบบาง ผิวขาวเหมือนกับผู้หญิงของเขา

“กาาาา” เจ้ากาส่งเสียงร้อง

จี้ฮ่าวรู้จักเจ้ากามานาน เขาเข้าใจภาษาของมันเป็นอย่างดี จี้ฮ่าวหัวหัวเราะในขณะที่ยังคงท่าทีเยือกเย็นเอาไว้

“เจ้ากำลังบอกให้ข้าตัดมันไปครึ่งหนึ่งก่อนงั้นรึ เป็นความคิดที่ดี แล้วเจ้าคิดว่าข้าควรจะตัดแนวขวางหรือแนวตรงดี?”
จี้ฮ่าวทำหน้าตาชั่วร้าย ขณะที่กำมีดไว้แน่นและพูด

“ทูบ้า ทูโอ!”
ตาดวงที่ 3 ของดีหลัวปิดลง เหลือเพียงแค่ตาซ้ายของเขาที่ยังคงเปิดอยู่ เขามองไปรอบๆอย่างวิตกกังวล ตัวของเขาสั่นไปด้วยความกลัว

“ปล่อยพวกเขาซะ เร็วเข้า!” จี้ฮ่าวตะโกน

“ดีหลัว!.. ได้ เรามาปล่อยตัวประกันพร้อมๆกัน” ทูโอพูด

“ฆ่าอีก 10 คน เจ้าจะยอมปล่อยดีหลัวหรือจะให้พวกเราฆ่าอีก 10 คน ถ้าเจ้าปล่อยเขา พวกเราก็จะให้ยาหรือหมอมารักษาพวกเขาได้ไม่ยากเย็น ปล่อยดีหลัวซะหรือจะดูคนของเจ้าตายเลือกเอา” ทูบ้าตะโกนขึ้นมา

นักรบเขี้ยวโลหิตที่อยู่ด้านหลังคำรามออกมา เข้ายกอาวุธขึ้นเตรียมพร้อมที่จะตัดหัวตัวประกัน

“โฮกกกกกก!”

มีเสียงคำรามดังมาจากภูเขาอีกลูกที่อยู่ไกลออกไป ราวกับราชสีห์กำลังคำราม มันทำให้ภูเขาสั่นสะเทือน ต้นไม้นับพันที่อยู่รอบๆพังทลายกลายเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อย ภูเขาพังทลายไปกว่าครึ่งจากแรงสะเทือน ทูบ้ากับทูโอตกใจ ม่านตาทั้ง 8 ของพวกเขาหดแคบลง วงเวทย์เริ่มเปล่งแสงออกมาจากเสื้อเกราะของพวกเขา

การพังทลายของภูเขาส่งผลให้มีฝุ่นควันปกคลุมไปด้วยบริเวณ คลื่นเสียงส่งมาถึงหุบเขาน้ำเย็น มันพัดแรงราวกับพายุโทนาโด พวกทาสไม่สามารถยืนได้อย่างมั่นคง บางคนถูกพัดลอยขึ้นจากพื้น

มีเสียงของลูกธนูพุ่งผ่านอากาศ ทันใดนั้นมีลูกธนูนับไม่ถ้วนปรากฏขึ้น พวกมันพุ่งมาเร็วมากจนไม่มีใครทันสังเกต นักรบเขี้ยวโลหิตเริ่มส่งเสียงร้องโหยหวนแล้วล้มลงบนพื้น คนแล้วคนเล่า ลูกธนูทะลุผ่านร่างของพวกเขามีเลือดกระจายไปทุกที่

เกิดเสียงดังมาจากด้านนอกของหุบเขา มีเงาของชายรูปร่างกำยำกระโดดขึ้นไปในอากาศจากภูเขาที่พังทลาย ลงมาที่หุบเขาสายน้ำเย็น มีเปลวไฟหลงเหลืออยู่ในอากาศที่เขาลอยผ่านมา พื้นสั่นสะเทือนอย่างรุนแรงจากการลงพื้นของเขา เขาก็คือจี้เซี่ย เขาโดดลงตรงหน้าจี้ฮ่าว พื้นบริเวณที่จี้่เซียลงมีรอยร้าว ทองและหยกขนาด 10 ฟุต โผล่ขึ้นมาให้เห็นจากรอยแยก

ตาของทูบ้ากับทูโอเบิกกว้าง พวกเขาจ้องไปที่ก้อนหยกและทองอย่างละโมบ แล้วหันมามองจี้เซียอย่างกังวล

“มาแลกเปลี่ยนตัวประกัน”

จี้เซียพูดอย่างนุ่มนวล

“ปล่อยจี้หยิงกับจี้หลางไป แล้วพวกเราจะปล่อยเจ้าเด็ก 3 ตาให้พวกเจ้าไป”

ในขณะที่จี้เปากำลังนำนักรบกาอัคคีอีกสิบกว่าคนตรงมาที่หุบเขา พวกเขากระโดดลอยขึ้นในอากาศและพุ่งมาที่หุบเขาสายน้ำเย็น บนภูเขาอีกลูกที่อยู่ไกลออกไป ชิงหยิงกำลังนำกลุ่มนักรบซินหยีซ่อนตัวอยู่บนต้นไม้ นักธนูนับร้อยกำลังเล็งธนูมาที่ทูบ้าและทูโอ

“แล้วเจ้าจะปล่อยพวกเรากลับไปอย่างปลอดภัย?”
ทูบ้าจับที่คอของจี้หยิงและถามอย่างใจเย็น

จี้เซียจับไปที่อกของเขาและพูดด้วยน้ำเสียงนุ่มนวล

“ข้าให้สัญญาด้วยเกียรติของบรรพชน ถ้าหากเจ้าไม่ทำร้ายพวกเขา ข้าจะปล่อยพวกเจ้า และเจ้าเด็ก 3 ตานี่กลับไปอย่างปลอดภัย แต่ถ้าข้าเจอพวกเจ้าอีกเมื่อไหร่ ข้าจะตัดหัวของพวกเจ้าซะ!”

“ข้าจะเชื่อคำพูดของเจ้าสักครั้ง”

ทูบ้ากับทูโอปล่อยมือออกจากคอของพวกเขา และผลักพวกเขาส่งคืนไปให้จี้เซีย จากนั้นก็พูดว่า

“พวกเราจะกลับมา เจ้าเด็กนี่มันควักตาข้างหนึ่งของดีหลัวออกมา พวกเราเขี้ยวโลหิตจะต้องแก้แค้นอย่างสาสม”

จี้ฮ่าวคลายมือออก และถีบดีหลัวส่งคืนไปให้ทูบ้ากับทูโอ

“พวกเราจะรอพวกเจ้ามาแก้แค้น… อืมม แต่เจ้าดีหลัวบอกว่าพวกเจ้ารออยู่นอกหุบเขาสายน้ำเย็นมามากกว่าเดือน พวกเจ้ากำลังค่อยพวกเราอย่างงั้นรึ?” จี้ฮ่าวถาม

ทูบ้าแบกดีหลัวไว้บนไหล่ของเขาและพูด

“ใช่ พวกเรารอมาเป็นเดือนๆแล้ว ครั้งนี้พวกเราดูถูกพลังของพวกเจ้ามากไป ครั้งต่อไปเราจะพาคนมามากกว่านี้แน่นอน”

ทูบ้ากับทูโอ และนักรบคนอื่นๆที่รอดจากลูกธนูวิ่งออกจากหุบเขาเข้าป่าไปอย่างรวดเร็ว

หลังจากที่พวกเขาออกไปได้ไม่นานจี้ฮ่าว ดึงขนจากตัวเจ้ากาออกมาวางไว้บนมือและดีดมันออกไป ขนเปลี่ยนร่างเป็นกาสอดแนมตัวน้อย มันบินตามพวกเขี้ยวโลหิตเข้าไปในป่า

“โว้ว ไม่เลวนิเวทย์มนตร์นี่” จี้เซียทึ่ง

“เหมือนว่าแม้แต่จี้คุยยังไม่รู้เลยว่าทำแบบนี้ได้ด้วย”

จี้ฮ่าวกำลังเพ่งสมาธิไปกับการสอดแนม เขายิ้มให้จี้เซียและไม่พูดอะไร

ติดตามผู้เเปลได้ที่ Facebook Page : https://www.facebook.com/TheMagasEra/