เมื่อเผชิญหน้ากับมนุษย์ที่ถูกขว้างมาราวกับกระสุนปืนใหญ่ จี้ฮ่าวทิ้งขวานและผสานนิ้วมือเข้าด้วยกันพร้อมกับร่ายคาถา แล้วยืนมือไปข้างหน้า เกิดเป็นกำแพงที่มองไม่เห็นอยู่ด้านหน้าของจี้ฮ่าว ลูกปืนใหญ่มนุษย์ชนเข้ากับกำแพงที่มองไม่เห็นอย่างจัง ร่างของคนป่าที่ถูกขว้างมาเละไม่เป็นชิ้น ในขณะที่จี้ฮ่าวเองก็กระเด็นไปจากแรงกระแทก

เจ้ากายังคงยืนนิ่งบนไหล่ของจี้ฮ่าว โดยไม่สนใจหัวหน้าคนป่าเลย มันจ้องไปในป่าที่อยู่ด้านหลังด้วยดวงตาสีแดงๆของมัน

“หนุ่มน้อย… กลิ่นเจ้าหอมน่ากินจริงๆต้องรสชาติดีแน่ๆ!”
หัวหน้าคนป่าคำรามและตรงเข้าไปหาจี้ฮ่าว เขาอยู่ห่างจากจี้ฮ่าวร้อยฟุต แต่เพียงแค่ก้าวเดียว เขาก็มายืนอยู่ตรงหน้าจี้ฮ่าว

“ออกไปไกลๆ ไอ้ตัวน่ารังเกียจ”
กลิ่นอันน่าสะอิดสะเอียนของหัวหน้าคนป่านั้นเกือบทำให้จี้ฮ่าวอาเจียนออกมา

จี้ฮ่าวเอามือทั้ง 2 ข้างวางซ้อนกันและรวบรวมพลังภายในอย่างรวดเร็ว จากนั้นพลังภายในทั้งหมดถูกบีบอัดเป็นลูกบอลแสงขนาดเท่าฝ่ามือ ลอยอยู่บนฝ่ามือของเขา ลูกบอลแสงขยายขนาดขึ้นพอๆกับหัวมนุษย์ สายฟ้าขนาดสิบฟุตพุ่งออกมาจากลูกบอลแสงตรงไปที่ท้องของคนป่า

สายฟ้าเผาร่างของคนป่าทันที ประกายไฟฟ้านับไม่ทั่วห่อหุ้มร่างของเขา สายฟ้าบางเส้นพุ่งเข้าไปชนกับพื้นดินทำให้เกิดหลุมขนาดใหญ่

หัวหน้าคนป่าจับไปที่ท้องด้วยมือที่สั่น และเดินโซเซถอยหลังไป ถึงแม้จี้ฮ่าวจะไม่สามารถทำอะไรชายผู้นี้ได้ด้วยพลังทางกาย แต่เขาร่ายวิชาเก้าสัจธรรมและยืมพลังจากธรรมชาติ มันเพิ่มพลังของจี้ฮ่าวชั่วขณะ แต่ถึงอย่างนั้นการโจมตีของจี้ฮ่าวก็ไม่ได้ส่งผลอะไรรุนแรงกับหัวหน้าคนป่า แต่ก็สามารถทำให้มันถอยหลังไปได้

“ไอ้เด็กเวร ข้าจะควักหัวใจแกออกมา!” หัวหน้าคนป่าคำรามเสียงดังและทุบลงไปที่พื้น ส่งผลให้เกิดแผ่นดินไหวในบริเวณนั้น
มันเกือบจะทำให้จี้ฮ่าวล้มลง จี้ฮ่าวรีบถอยหนีอย่างรวดเร็ว

“เจ้าคนป่า นี่คือเขตแดนของเผ่ากาอัคคี เจ้าอยากจะโดนฆ่างั้นรึ?”
จี้หยิงพุ่งเข้าไปหาจี้ฮ่าวพร้อมกับหอกในมือของเขา ร่างกายของเขาห่อหุ้มไปด้วยเปลวไฟ เขาพุ่งไปอยู่ที่ข้างหน้าจี้ฮ่าว

ด้ามหอกของเขาทำมาจากต้นหม่อน และปลายหอกทำมาจากหินออบซิเดียน ซึ่งมีเปลวไฟห่อหุ้มอยู่ จี้หยิงพุ่งหอกตรงไปที่อกของคนป่าในชั่วพริบตา

ถึงอย่างนั้นการโจมตีของจี้หยิงก็ยังไม่สามารถหยุดหัวหน้าคนป่าได้ มันยังคงยืนอย่างมั่นคง และผสานมือเขาด้วยกัน รอยสักลูกตุ้มที่แขนของมันส่องแสงขึ้น หลังจากนั้นก็มีลูกตุ้มปรากฏขึ้นในมือของมัน

จี้หยิงสามารถปลดปล่อยจุดชีพจรได้เพียงแค่ 2 จุด ในขณะที่หัวหน้าคนป่าปลดปล่อยได้ 3 จุด ถ้าเทียบกันแล้วจี้หยิงไม่น่าจะต่อกรกับมันได้ ลูกตุ้มปะทะเข้ากับหอกของจี้หยิง ด้วยพลังที่รุนแรงของลูกตุ้มทำให้จี้หยิงกระเด็นไปข้างหลังและล้มลงกับพื้น เสื้อเกราะหนังของจี้หยิงขาดเป็นชิ้นหลังจากโดนลูกตุ้มเพียงแค่เฉียดๆเท่านั้น

พร้อมกับสายลมอันคมกริบ จี้หลางผู้ที่เฝ้าอยู่ท้ายหุบเขาปรากฏตัวขึ้น ร่างกายของเขาถูกห่อหุ้มด้วยเปลวไฟ เขาเคลื่อนที่ด้วยความเร็วแสงแล้วสลับตำแหน่งกับจี้หยิง เขาโดดออกไปและกระแทกเข้าไปที่หน้าของคนป่าในชั่วพริบตา

หน้าของคนป่าถูกกระแทกอย่างรุนแรง มีเลือดพุ่งทะลักออกมาจากหูและตา มันร้องคราญครางออกมาด้วยความเจ็บปวด มันขว้างลูกตุ้มในมือทิ้งและหันหลังวิ่งหนี

ในเวลาเดียวกันจี้หยิงยืนขึ้นและขว้างหอกไปที่หัวหน้าคนป่าสุดแรง หอกของเขาพุ่งไปด้วยความเร็วแสง มันตรงไปที่หน้าอกและทะลุหัวใจของคนป่า หัวหน้าคนป่ากรีดร้องและ ล้มลงบนพื้น

คนป่านับพันที่กำลังวิ่งออกมาจากป่า ต่างพากันหยุดชะงักเมื่อพวกมันเห็นหัวหน้าคนป่านอนอยู่บนพื้นที่เต็มไปด้วยเลือด หัวหน้าคนป่าเป็นนักรบที่แข็งแกร่งที่สุดในเผ่าของพวกมัน นักรบที่เก่งที่สุดถูกโค่นลง ทำให้พวกมันทำอะไรไม่ถูก

คนป่าพวกนี้เป็นพวกเร่ร่อนในป่าดินแดนรกร้างทางใต้ พวกเขาไม่มีที่อยู่แน่นอน พวกเขาไม่รู้จักวิธีปลูกพืชหรือเลี้ยงสัตว์ พวกเขาไม่มีความรู้เกี่ยวกับนักบวชหรือนักเวทย์ พวกเขาจะกินทุกอย่างที่อ่อนแอกว่าพวกเขาเหมือนกันสัตว์ป่า พวกเขาเร่ร่อนไปทั่วป่าในดินแดนทางใต้ บุกปล้นทุกๆเผ่าที่เขาเจอ และกินทุกๆอย่างที่พวกเขากินได้รวมถึงมนุษย์

หัวหน้าคนป่านั้นเป็นนักรบขั้นสูงและเป็นคนที่แข็งแกร่งที่สุดในเผ่า คนป่าที่เหลือเริ่มร้องโวยวายเมื่อพวกมันตระหนักว่าหัวหน้าของพวกมันถูกโค่นลงแล้ว

ในป่ามีเงาของชายรูปร่างสูงอยู่บนต้นไม้ เขาพึมพำอย่างไม่สบอารมณ์ “ข้าบอกแล้วไงว่าพวกขยะพวกนี้มันไร้ประโยชน์ พวกมันโง่ยิ่งกว่าสัตว์ซะอีก! พวกเราต้องลงมือเองถ้าต้องการรางวัล”

ชายรูปร่างสูงเดินออกมาจากเงามืดและพูดว่า

“ต้องรีบลงมือ นักรบขั้นสูง 2 คนนั้นปลดปล่อยจุดชีพจรพลังได้ พวกเขาดูไม่เลว ยิ่งกว่านั้นพวกเขาดูสูงและหน้าตาดี พวกยายแก่พวกนั้นต้องชอบพวกเขาแน่ พวกเขามีค่ามาก!”

ชายอีกคนเดินออกมาและพูดว่า

“เราต้องร่วมมือกันจับเป็นพวกเขาให้ไวที่สุดเท่าที่ทำได้ และเจ้าหนุ่มน้อยนั่นสามารถร่ายเวทย์ประหลาดได้ตั้งแต่อายุยังน้อย และที่สำคัญกว่านั้นดูที่ใบหน้าอันละเอียดอ่อนนั่นสิ ต้องมีคนจ่ายราคาให้เราอย่างงามแน่”

จี้ฮ่าวหยิบขวานที่เขาทิ้งไปก่อนหน้านี้ขึ้นมา และตัดคอของหัวหน้าคนป่า เขาใช้พลังทั้งหมดเพื่อตัดคอของคนป่าคนนั้นกว่าร้อยครั้งกว่าเขาจะทำมันสำเร็จ

“ช่างเป็นชายที่แข็งแกร่งอะไรขนาดนี้ เขาเป็นนักรบขั้นสูงที่ปลดปล่อยจุดชีพจรพลังได้แค่ 3 จุด” จี้ฮ่าวพูด

หลังจากนั้นจี้ฮ่าวได้ยินเสียงฝีเท่าดังมาจากในป่า ทันใดนั้นเองเขาสัมผัสได้ถึงรังสีอำมหิต จี้ฮ่าวลุกขึ้นยืนและหันหลังไปมอง เขาเห็นชาย 2 คนกำลังเดินออกมาจากป่า พวกเขาทั้ง 2 สูงกว่า 3 เมตรและสวมชุดเกราะเหล็กทั้งตัว ยกเว้นส่วนหัว ส่วนอื่นๆของพวกเข้าถูกปกคลุ่มไปด้วยเกราะเหล็ก ใบหน้าของพวกเขามีสีแดงอ่อนๆ คนนึงถือลูกตุ้มส่วนอีกคนถือดาบขนาดใหญ่

จี้ฮ่าวจ้องไปที่พวกเขาด้วยอาการช็อค พวกเขาทั้ง 2 มีดวงตาอีกคู่อยู่เหนือคิ้วของพวกเขา พวกเขาคือมนุษย์ 4 ตา!

“เตรียมตัวรับมือด้วยพลังทั้งหมด นี่ไม่ดีแน่พวกเขาคือนักรบของเผ่าเจีย” จี้หยิงกับจี้หลางตะโกนขึ้นมาทันที