ในค่ำคืนที่มีแสงดาวระยิบระยับเต็มท้องฟ้า เกาะลอยฟ้าลอยผ่านภูเขาทองคำทมิฬ อีกาอัคคีจำนวนหนึ่ง ยืนเฝ้ายามอยู่บนยอดเขา มันส่งเสียงร้องเป็นครั้งคราว มันแทบจะเป็นไปไม่ได้เลย ที่ศัตรูจะลอบโจมตีในเวลากลางคืน

ในบ้านของจี้ฮ่าว ชิงฟูกับจี้ฮ่าวกำลังนั่งอยู่หน้ากองไฟ แขนและขาของกอลิล่ากำลังถูกย่างอยู่ มีไขมันกำลังหยดลงกองไฟ ส่งกลิ่นหอมชวนให้น้ำลายไหล

ในช่วงกลางวัน จี้ฮ่าวนำน้ำผึ้งจำนวนมากมาจากรังของผึ้งปีกทอง เขาทาน้ำผึ้งลงบนเนื้อ เพื่อเพิ่มกลิ่นหอมเข้าไปอีก เขากัดกินเนื้ออย่างมีความสุข

“อืมม นี่มันเยี่ยมไปเลย” จี้ฮ่าวยื่นน้ำผึ้งให้ชิงฟู

“ท่านเเม่ นี้น้ำผึ้งของผึ้งปีกทอง มันทำให้เนื้ออร่อยขึ้นมากเลย”

ผึ้งปีกทองจะรวบรวมน้ำผึ้งจากไขกระดูกของสัตว์ป่าอื่นๆ ดังนั้นน้ำผึ้งของมันจึงมีคุณค่าทางอาหารที่สูงมาก

ชิงฟูกัดเนื้อคำเล็กๆ และจองไปที่จี้ฮ่าวด้วยอาการสงสัย

“ฮ่าว วันนี้ลูกออกไปหาแค่น้ำผึ้งจริงๆหรอ”

“มีอะไรหรอท่านแม่” จี้ฮ่าวหั่นเนื้อและเริ่มนั่งกินต่อไป

“ฮาฮ่า” จี้ฮ่าวหัวเราะและพูดว่า

“ข้าได้ยินว่าเจียงเหยากับจี้หวู่ถูกลอบจู่โจม ท่านแม่คงไม่คิดว่าข้าเป็นคนทำใช่ไหม? ข้าคงทำแบบนั้นไม่ได้หลอก…จี้หวู่ ไม่สิ… เจียงเหยานางแข็งแกร่งมาก ข้าไม่มีทางทำแบบนั้นได้หลอก”

ชิงฟูยิ้มด้วยความสงสัยและริมสุราใส่จอกใบเล็กๆ แล้วพูดว่า

“ฮ่าว มันก็จริงที่ลูกคงเอาชนะเจียงเหยาไม่ได้แน่ แต่ใครจะรู้ ลูกอาจจะให้เพื่อนๆในป่าช่วยก็ได้”

“ฮาฮ่า…” จี้ฮ่าวนิ่งไปช่วงขณะแล้วแกล้งทำหัวเราะเสียงดังกลบเกลื่อน เขาไม่ได้พูดอะไรต่อ และนั่งกินเนื้อกอลิล่าต่อจนหมด ภายในเวลาไม่ถึงชั่วโมง

จี้ฮ่าวลูบไปที่ท้องและเช็ดปากของเขาอย่างสบายใจ แล้วเดินขึ้นไปบนห้องของเขา

“ท่านแม่! ข้าขอตัวไปนอนก่อน ท่านพ่อไม่ได้บอกว่าวันนี้จะกลับเมื่อไหร่ ท่านแม่ไม่จำเป็นต้องคอย”

ชิงฟูยิ้มและยืนขึ้นอย่างช้าๆ นางนวดไปที่เอวของนางและเก็บเศษกระดูกที่จี้ฮ่าวเหลือไว้บนพื้นอย่างระมัดระวัง กระดูกของกอลิล่ามีพลังงานสูง มันสามารถใช้เป็นวัตถุดิบในการทำยา

ขณะเก็บกระดูก ชิงฟูพึมพำ “คงไม่ใช้จี้ฮ่าว อืมม มันเป็นไปไม่ได้… แต่มันอาจจะดีกว่า ถ้าเป็นฝีมือของเขาจริงๆ”

บนห้องของจี้ฮ่าว เขากำลังนั่งอยู่ขอบหน้าต่างและมองไปบนภูเขาทองคำทมิฬที่แสงส่องสว่างไปทั่ว หลังจากนั้นไม่นานเขาเห็นไฟในห้องของชิงฟูดับไป

คืนนี้จี้เซียจะไม่กลับบ้าน เขาออกไปกับกลุ่มนักรบตั้งแต่เช้า จี้ฮ่าวรอจนกระทั่งไม่ได้ยินเสียงอะไรจากห้องของชิงฟู และมั่นใจว่านางหลับไปแล้ว เขายืนขึ้นอย่างระวังและเงียบๆ เขาหยิบขนนกสีดำออกมาจากมุมห้อง

จี้ฮ่าวกัดไปที่นิ้วของตัวเอง และวาดวงเวทย์สามวง ด้วยเลือดของเขาบนขนนกและท่องคาถา ขนนกสว่างขึ้นมันกลายเป็นอีกาสีดำขนาดเท่าฝ่ามือ มันกางปีกและบินออกไปทางหน้าต่าง

จี้ฮ่าวนั่งลงบนพื้นในท่าขัดสมาธิ ตาของเขาเปลี่ยนเป็นสีแดง ขนนกชิ้นนี้ เขาเอามาจากอีกาคู่หูของเขา ด้วยเวทย์มนตร์ของจี้ฮ่าว มันทำให้เขาสามารถเห็นทุกอย่างตามที่อีกาสีดำตัวนั้นเห็น จี้ฮ่าวควบคุมอีกาตัวน้อยด้วยพลังภายในของเขา ให้มันบินตรงไปยังที่พักของจี้ซู

อีกด้านนึงของหมู่บ้าน จี้ซูและคนของเขากำลังสร้างแค้มป์ เต็นท์นับร้อยถูกสร้างด้วยไม้และขนสัตว์ อีกาน้อยล่อนลงบนเต็นท์ที่ใหญ่ที่สุดและแอบมองลงไป ผ่านช่องตะเข็บของเต็นท์

มีหม้อใบใหญ่สองใบวางอยู่บนพื้น ใบนึงมีของเหลวสีแดงกำลังเดือดเป็นฟอง จี้หวู่กำลังนั่งอยู่ภายในของเหลวที่กำลังเดือด ด้วยสีหน้าอันเจ็บปวด เขาอ้าปากพยายามจะพูดอะไรบางอย่าง แต่เขาไม่สามารถส่งเสียงออกมาได้
หม้ออีกใบมีของเหลวสีเขียวและแมลงมีพิษนับไม่ถ้วนกำลังดิ้นอยู่ ภายในหม้อมีเจียงเหยากำลังนั่งอยู่และกำลังกัดฟันด้วยความเจ็บปวด มีควันสีดำลอยออกมาจากหูและจมูกของนาง

ภายในห้องของจี้ฮ่าว เขากำลังจ้องมองไปยังของเหลวสีเขียว มันเปลี่ยนเลือดที่คลั่งอยู่ภายในตัวของเจียงเหยา เป็นควันแล้วขับมันออกมา

จี้หวู่กำลังนอนหมดสติ ส่วนเจียงเหยากำลังนั่งสั่นในหม้อที่มีของเหลวสีเขียวและพูด

“พวกมันเป็นคนของจี้เซีย! จี้เซียกับพวกนาคาทมิฬร่วมมือกัน! ที่นี่คือภูเขาทองคำทมิฬ เจ้าพวกงูเน่านั้นไม่มีทางเข้าได้”

“จี้ซู! ถ้าเจ้าเป็นลูกผู้ชาย เจ้าต้องฆ่าจี้เซี้ยที่พิธีบูชา และข้าจะฆ่าชิงฟูและลูกของมันด้วยมือของข้าเอง” นางคำรามด้วยความเกรี้ยวกราด

“จี้เซียพาพวกศัตรูของเรา เข้ามาในดินแดนศักดิ์สิทธิ และพยายามจะฆ่าข้า!”

จี้ซูยืนขึ้นโดยไม่พูดอะไร เขายืนกอดอกทำสีหน้าเรียบเฉย มีชายสองคนยืนอยู่ข้างๆจี้ซู คนหนึ่งรูปร่างสูงใหญ่ ใบหน้าคล้ายกับจี้ซู ส่วนอีกคนมีใบหน้าที่บอบบางและมีเครายาวจนเกือบจะถึงพื้น มีแววตาเหมือนกับเจียงเหยา

ชายเครายาวตบไปที่หน้าของเจียงเหยาอย่างแรง หลังจากที่นางส่งเสียงโวยวาย

“ไม่ได้เรื่อง” ชายเครายาวพูดด้วยน้ำเสียงเยือกเย็น

“ทำไมข้าถึงมีลูกที่ใช้ไม่ได้แบบนี้”

“จี้ซู ดูเหมือนว่าจะมีนักเวทย์ระดับสูงในเผ่าบางคนไม่ต้องการให้เจ้าขึ้นมาแทนตำแหน่งของจี้เซีย” ชายอีกคนที่ใบหน้าคล้ายจี้ซูพูด

เขาถอนหายใจและพูดต่อว่า
“ในงานพิธีเจ้าแค่เอาชนะเขาให้ได้ แต่ไม่ต้องฆ่า”

เขาลังเลและพูดต่อไปว่า
“หลังจากงานพิธีผ่านไป เราจะหาทางกำจัดเขาทีหลัง”