ณ ป่าดงดิบที่กว้างสุดสายตา ในดินแดนรกร้างทางใต้

พิษไหลเวียนอยู่ที่ยอดไม้ มันคือต้นไม้ที่เก่าแก่ พิษเหล่านั้นได้สะท้อนแสงกับดวงอาทิตย์ทำให้เกิดสีที่หลากหลาย  เมื่อมันรวมเข้าด้วยกันทำให้เกิดสายรุ่งที่สวยงาม

สูงขึ้นไปมีเกาะลอยฟ้า ขนาดเส้นรอบวงกว้างหลายร้อยไมล์ ที่ขอบเกาะมีน้ำตกขนาดใหญ่ ส่งเสียงราวกับมังกรขาวนับสิบตัวคำราม เมื่อมีพายุพัดผ่านน้ำตก ทำให้เกิดละอองน้ำกระจายออกไปกลายเป็นเมฆหมอก ดูเหมือนสายรุ้งนับสิบกำลังเต้นอยู่ในหมอก มันยิ่งเพิ่มสีสันและความมีชีวิตชีวาให้กับพิษที่อยู่บนยอดต้นไม้โบราณ

จี้ฮ่าวยืนอยู่ที่ชายขอบของเกาะลอยฟ้า มองลงไปยังผืนป่าอันกว้างใหญ่

สายลมพัดผ่านเส้นผมของจี้ฮ่าว เขามีใบหน้าที่อ่อนโยนและมุ่งมั่น ดวงตาดูลึกลับเป็นประกาย เมื่อใดก็ตามที่เขาจ้องอย่างมุ่งมั่นไปที่ใด จะมีจุดสีม่วงเก้าจุดกับวงเวทย์สีทอง ปรากฏขึ้นในตาของเขา ถึงแม้มันจะดูลี้ลับและสวยงาม แต่มันมักจะทำให้คนที่ถูกเขาจ้องมองรู้สึกไม่สบายใจ

เขาใส่กระโปรงที่ทำจากหนังสัตว์อย่างง่าย  คิ้วคมและตั้งขึ้น จมูกโด่งเป็นสัน ริมฝีปากเป็นมุมและกว้าง ในบางครั้งมุมปากของเขาก็ยกขึ้นยิ้มเยาะๆ  เขาเป็นชายที่หล่อเหลาและน่าดึงดูด แต่เขามักเป็นคนที่ไม่ค่อยใส่ใจกับสิ่งใด

จี้ฮ่าวเปรียบเหมือนต้นสนที่ฝังรากลึกลงไปในหิน ไม่ว่าลมจะแรง ฝนจะตก ฟ้าจะผ่าลงมา เขาก็จะไม่ขยับไปไหน เหมือนดั่งขุนเขา

ข้างๆจี้ฮ่าวมีอีกายักษ์ ยืนอยู่ด้านข้าง ปีกมันกว้างกว่าสามสิบฟุต ดวงตาเป็นสีแดงราวกับเปลวไฟที่กำลังลุกโชน อีกาหันหัวมองรอบๆอยู่ตลอดเวลา

“เจ้ากา พวกเราจะไปเดินเล่นกัน ผ่อนคลายเถอะ ”

จี้ฮ่าวตบไปที่กรงเล็บของมันแล้วพูดว่า

“หลังจากนั้นพวกเราจะไปจับงูมาเป็นอาหารให้เจ้า แล้วเราจะกลับไปยังหุบเขาทองคำทมิฬ มาดูกันว่าเราจะหาต้นมังกรวายุไปให้ท่านพ่อได้หรือไม่ ”

มันส่งเสียงร้อง กา กา จากนั้นมันก็ใช้จงอยปากของมันลูบไปที่หัวของจี้ฮ่าว อย่างสนิทสนม

จี้ฮ่าวเงยหน้าขึ้นแล้วกางแขนอย่างผ่อนคลาย พร้อมกับตะโกนว่า

“ดีจริงๆ ที่ไม่ต้องอยู่เรียนเรื่องสมุนไพรกับตาแก่พวกนั้น มันเยี่ยมจริงๆ ”

“เอ๊ะ! ดูเหมือนจะมีพวกไม่กลัวตาย เจ้าพวกงูเน่านั้นไม่รู้หรอว่านี่คืออาณาเขตของเผ่าอีกาอัคคี ” เขามองไปรอบๆ ตาของเขาเบิกกว้าง แล้วชี้ลงไปที่ป่า

เขาเห็นกลุ่มคนที่มีลักษณะร่างกายท่อนบนไม่สวมเสื้อผ้า ความสูงกว่าสองเมตร มีลอยแผลเป็นทั่วร่างของพวกเขา  พวกเขากำลังช่วยกันแบกสัตว์ป่า ที่พวกเขาเพิ่งล่าได้ไว้บนบ่า มีทั้ง เสือ เสือดาว และหมี แต่ละตัวมีขนาดกว่าสิบฟุต

“เจ้าพวกนี่ นี่คือเขตล่าของเผ่าอีกาเพลิง สัตว์พวกนี้เป็นของเรา ไม่เว้นแม้แต่สัตว์เล็กสัตว์น้อยมันก็สามารถทำเป็นอาหาร เลี้ยงเด็กๆของเราได้ทั้งปี ”

ถ้าคุณแล่หนังของพวกมัน คุณสามารถที่จะนำมันไปแลกผู้หญิงได้ถึงสามคน

จี้ฮ่าวกางแขนของเขาออกมา ผสานมือเข้าด้วยกัน พร้อมกับร่ายคาถา ทันใดนั้นเอง มีน้ำพุ่งเข้ามาใกล้ตัวเขา และผ่านตัวเขาไป น้ำจำนวนมากไหลลงไปใส่กลุ่มชายที่อยู่ในป่า

ชายพวกนั้นเป็นคนของเผ่านาคาทมิฬ ขนาดที่พวกเขากำลังเดินอยู่ในป่าอย่างสบายใจ ขณะนั้นเองน้ำตกได้ไหลซัดลงมา แล้วมันก็เปลี่ยนเป็นน้ำฝนตกใส่หัวพวกเขา พวกเขาพากันหัวเราะอย่างสนุกสนาน อ้าปากรับน้ำที่ไหลลงมาจากท้องฟ้าอย่างสบายใจ

ชายคนที่เดินนำหน้ามาเขามีงูลำตัวยาวกว่าสิบฟุต พันอยู่รอบเอวของเข้าอย่างสบายใจ มันคืองูเขาเดี่ยว เป็นสัตว์ที่ใช้สู้รบโดยเฉพาะของเผ่านาคาทมิฬ มีเพียงแค่นักรบชั้นยอดที่ผ่านการคัดเลือกแล้วเท่านั้น ถึงจะมีงูเขาเดียวเพื่อมาใช้ในการต่อสู้

ฝนเริ่มตกรุนแรงขึ้น  ทันใดนั้นหยาดฝนก็รวมตัวกันกลายเป็นเส้นเชือก และรัดคอของพวกเขาอย่างเงียบๆ

“ศัตรู รอบจู่โจม ” ผู้นำกลุ่มร้องตะโกนอย่างหวาดกลัว

การใช้เวทย์น้ำโจมตีแบบนี้ เป็นเวทย์เฉพาะของเผ่านาคาทมิฬในดินแดนทางใต้ เผ่านาคาทมิฬถือเป็นศัตรูตัวฉกาจของเผ่าอีกาเพลิง ซึ่งถนัดการใช้เวทย์ประเภทไฟ พวกเขาไม่รู้มาก่อนว่าจะมีคนของเผ่าอีกาเพลิงที่ใช้เวทย์น้ำจู่โจมได้

จี้ฮ่าวเปลี่ยนรูปแบบการผสานฝ่ามือของเขา เชือกน้ำก็สะบัดอย่างรุนแรงมันทำให้อีกฝ่ายลอยขึ้นไปในอากาศ หลังจากนั้นก็ชนเข้ากับต้นไม้

เหลือเพียงแค่ผู้นำกลุ่มที่พยายามลุกขึ้นยืน เขาดึงเชือกน้ำออกจากคอของเขา เชือดน้ำขาดกระจายออกเป็นหยดน้ำจำนวนมาก มีหลุมขนาดใหญ่ปรากฏที่ด้านหลังของเขา แสดงให้เห็นว่าเขาแข็งแกร่งขนาดไหน

“เจ้าคนขี้ขลาด! บังอาจมาซุ่มโจมตีเรา โผล่หน้าออกมาซะ ” เขาขว้างหอกออกไปด้านความโกรธ มันพ่นควันสีดำออกมาตลอดทาง

เจ้างูเขาเดียวได้คลายตัวออกจากเอว มันเลื่อยไปกลางสายฝนที่ตกอย่างหนัก

“เจ้ากา ไป ” จี้ฮ่าวกระโดดขึ้นบนหลังอีกา

อีกายักษ์กางปีกของมันออกแล้วพุ่งลงไปทางนักรบผู้นั้น พร้อมกับกรงเล็มที่แหลมคมของมัน

เกาะลอยฟ้าสูงจากพื้นดินนับไมล์ อีกาพุ่งลงมาด้วยความเร็วแสง มันบินลงไปถึงในชั่วอึดใจ

เมื่อหัวหน้านักรบของนาคาทมิฬเห็นอีกาพุ่งลงมา สีหน้าเขาเปลี่ยนเป็นความหวาดกลัวอย่างชัดเจน เขากรีดร้อง

“อีกาอัคคี! ผู้ปกป้องดินแดนศักดิ์สิทธ์! ”

อีกายักษ์ใช้กรงเล็บที่แข็งดุจเหล็กของมันตบไปที่นักรบ เลือดของเขาสาดกระเด็นไปทั่วบริเวณ

งูเขาเดียวแปรเปลี่ยนเป็นความกลัวและพยายามหนี แต่อีกาอ้าปากพ่นไฟลาวาไปที่งูนั้น

งูเขาเดียวร้องออกมาด้วยความเจ็บปวดทรมาน มันถูกเผาจนกลายธุลี  ต้นไม้ในบริเวณโดยรอบถูกไฟไหม้ ราวกับคบเพลิง

หลังจากนั้นอีกากางปีกของมันออก บินขึ้นไปบนท้องฟ้าแล้วส่งเสียงร้องออกมาอย่างภูมิใจ

จี้ฮ่าวเอามือลูบไปที่หัวอีกา จากนั้นมันบินลงไปในป่าอีกครั้ง ใกล้ๆบริเวณนั้นมีต้นไม้ขนาดใหญ่มีเถาวัลย์พันอยู่โดยรอบ

จี้ฮ่าวเลือกเถาวัลย์เฉพาะอันที่มีอายุหลายร้อยปี มันคือเถาวัลย์มังกร เขาถักมันเป็นเชือก จากนั้นก็มัดคนที่หมดสติกับพวกสัตว์เข้าไว้ด้วยกัน

“เอาพวกเขากลับไป เจ้ากาไปได้! ”

จี้ฮ่าวกระโดดขึ้นไปบนหลังอีกาแล้วผิวปาก อีกาใช้กรบเล็บของมันยกพวกเชลยและสัตว์ที่มัดไว้ขึ้นมาจากนั้นบินไปทางใต้

ประมาณหนึ่งชม.ต่อมา มันบินมาถึงภูเขาขนาดใหญ่ บนยอดเขามีต้นหม่อนสูงตระหง่านนับพันต้น มองเห็นรังนกอยู่บนต้นไม้มากมาย มีอีกาขนาดใหญ่หลายร้อยตัว มันใหญ่กว่าตัวที่จี้ฮ่าวขี่อยู่ซะอีก

พวกเขายังอยู่ห่างจากภูเขาไม่กี่ร้อยไมล์ ทันใดนั้นมีเปลวไฟพุ่งมาที่เขา มันคือชายสูงกว่าสามเมตร ร่างกายเต็มไปด้วยมัดกล้ามยืนอยู่บนเปลวไฟนั้น มันตะโกนไปที่จี้ฮ่าว

“จี้ฮ่าวนี่เจ้าหนีออกไปเที่ยวเล่นอีกแล้วใช่ไหม เจ้าคิดว่าเจ้าอายุเท่าไหร่กัน เจ้าก็แค่เด็กตัวเล็กๆ เจ้าไม่กลัวโดนพวกนกยักษ์จับตัวไปรึ? ”

แต่เมื่อเขาเห็น พวกเชลยกับสัตว์ป่า เขาก็หัวเราะเสียงดัง

“สมแล้วที่เป็นลูกชายของพี่ใหญ่จี้เฉีย แต่เดียวก่อน เจ้าไปจับพวกงูเน่านี่มาจากที่ไหน? ตอนนี้พวกเราก็จะมีทาสใช้ทำเหมืองอย่างเพียงพอ ”

เขาลังเลยอยู่พักนึงและขมวดคิวแล้วพูดว่า

“เจ้าควรกลับไปก่อน ญาติห่างๆของพี่ใหญ่จี้เฉียกำลังพาคนของพวกเขามาด้วย เหมือนจะไม่ได้มาดี ”

จี้ฮ่าวมีสีหน้าเปลี่ยนไป เขาลูบไปที่หัวอีกาเบาๆ อีกาเร่งความเร็วขึ้นและมุ่งหน้าไปที่หุบเขาลึกใต้เทือกเขาขนาดใหญ่